کتاب گفت و گو با چاپلین

سری کتاب‌های گفتگو با کارگردانان جهان، مجموعه‌ای است بی‌نظیر برای درک و بینش بهتر در ارتباطی دوسویه با کارگردان‌هایی که دوستشان داریم: فیلم‌سازانی که واجد بینش خاصی درباره‌ی دنیا و نحوه‌ی به فیلم درآوردن آن هستند. مجموعه‌ی گفت‌و‌گو با کارگردانان نشر " شورآفرین "، رهنمونی است به دنیای شخصی و هنری این آدم‌های خاص، به‌ویژه برای خواننده - بیننده‌ای که می‌خواهد از مؤلفه‌های گوناگون تشکیل‌دهنده‌ی یک فیلم و کلیتی که این عناصر را شکل می‌دهد، به دریافتی روشنگر و هنرورانه نائل آید. همین شناخت است که موجب می‌شود خواننده-بیننده راه‌های ورود به دنیای فیلم‌ساز و ادراک فیلم را کشف کند تا بتواند به داستان و کاراکترهای فیلم نزدیک شود: دست‌یافتنی به مدد کلمه و کلام و تصویر فیلم‌ساز، در یک سفرِ مکاشفه‌آمیز برای لذت آگاهی از آفریده‌‌هایشان در مدیوم سینما.

در کتاب گفت‌وگو با چارلی چاپلین همراه نوشته‌های کوین جی هایس با شخصیت واقعی چارلی چاپلین، اندیشه‌ها و اعتقادات او آشنا خواهید شد. سر چارلز اسپنسر چاپلین معروف به چارلی چاپلین یکی از مشهورترین بازیگران، کارگردانان و همچنین آهنگساز برجسته هالیوودی است که ۳ بار برنده جایزه اسکار شده است.

فیلم‌های چارلی چاپلین (Charlie Chaplin) بیشتر کمدی و صامت هستند. چاپلین یکی از محبوب‌ترین و بزرگ‌ترین هنرمندان قرن بیستم و تاریخ سینما است. او همچون شخصیت‌هایی که خلق کرد، ترجیح می‌داد مصاحبه‌کنندگان را با چالشی بزرگ رو‌به‌رو سازد. بیش‌تر اوقات کلام خود را با اشارات و حرکات همراه می‌ساخت و کشف منظور خود را به مصاحبه‌گر که شتابان در حال نوشتن بود واگذار می‌کرد.

چارلز چاپلین (Charles Chaplin) در مورد کمدی می‌گوید:

در حقیقت، طبیعی بودن بزرگ‌ترین لازمه‌ی کمدی است. کمدی باید واقعیت و طبیعت زندگی را بازتاب دهد. من به طور کامل به رئالیسم اعتقاد دارم. چیزهای واقعی برای مردم خیلی سریع‌تر از امور عجیب و غریب و مضحک پذیرفته می‌شود. می‌توانید این‌طور بگویید که کمدی من زندگی واقعی است با کم‌ترین پیچ‌وتاب و اغراق تا بتواند آنچه را که ممکن است در شرایط خاصی وجود داشته باشد، پدید آورد.

مردم حقیقت را می‌خواهند. در قلب انسان، به هر دلیلی، عشق به حقیقت وجود دارد. شما باید در کمدی، حقیقت را به آن‌ها بدهید. بازیگری خودانگیخته و طبیعی از هر ده بار، نه بار به حقیقت دست می‌یابد؛ درحالی‌که کار حساب‌شده و از پیش تعیین‌شده، اغلب آن را از دست می‌دهد.

اما برای هر چیزی وقت و جایی وجود دارد. حتی در کمدی بزن/ بکوب یک نوع هنر وجود دارد. اگر شخصی، یک نفر دیگر را به روشی معین و در زمان درست از نظر روان‌شناختی کتک بزند، بامزه و خنده‌دار می‌شود. اگر یک دقیقه زودتر یا دیرتر این کار را بکند، جذابیت کارش را از دست می‌دهد. باید دلیلی برای ایجاد خنده وجود داشته باشد. به کار بستن یک حقه‌ی غیرمنتظره که از نظر تماشاگر یک پیامد منطقی جلوه کند، می‌تواند او را سر شوق آورد تا با خوش‌حالی بازیگر را تشویق کند.