مثل یک حرفه‌ای

«مشتریان ما، دوربین ما را برای مصارف خلاق استفاده می‌کنند. مردم دوربین‌های [گوپرو] رو می‌خرند، و آن‌ها را برای [عکاسی و فیلم‌برداری] از چیزهایی استفاده می‌کنند که ما هیچ‌وقت خواب آن‌ها را هم نمی‌دیدیم؛ و ما از این ایده‌ها، برای خلاقیت بیش‌تر الهام می‌گیریم.»

کش شیخ، مدیر ارتباطات بین‌الملل، شرکت گوپرو

احتمالاً این روش بازاریابی، رویکردی عجیب (و مبتنی بر شانس) محسوب می‌شود، این‌طور نیست؟ اما جالب است بدانید که شرکت گوپرو، دائماً از این روش استفاده می‌کند. داستان گوپرو، و موفقیت چشمگیر آن، پر از روش‌های مشابه است.

نیک وودمن (Nick Woodman)، متولد 1977، مؤسس شرکت گوپرو، از علاقه‌مندان جدی ورزش‌های هیجانی، شامل موج‌سواری، اتومبیل‌رانی، دوچرخه‌سواری، و اسکی، بوده و هست. او پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه کالیفرنیا، واحد سن‌دییگو، در رشته‌ی هنرهای تجسمی، نتوانست شغل مناسبی برای خود دست‌وپا کند؛ اما اکنون جزء میلیاردرهای مشهور آمریکا است.

زمانی که وودمن 26 ساله، مشغول موج‌سواری در آب‌های اندونزی بود، مانند بسیاری از ورزشکاران ورزش‌های هیجانی، مسحور حرکت‌های خود در میان موج‌ها شده بود. او گفته است، که با خود فکر می‌کرده که چگونه می‌توان به‌شکلی منحصربه‌فرد، و با کنترل خود ورزشکار، از این حرکات، عکس گرفت.

در آن‌زمان، او فقط سعی کرد با لوازم اضافی و نیمه‌خراب موج‌سواری، بندهایی تولید کند که بتوان دوربین‌های کوچک را به مچ دست متصل نمود، چرا که فکر می‌کرد ایده‌ی فیلم‌برداری حرفه‌ای از ورزشکاران آماتور و نیمه‌حرفه‌ای ممکن نیست. او بندهای دست‌ساز خود را از اندونزی به آمریکا برد و با قیمت نسبتاً خوبی فروخت.

اما مشکل چیز دیگری بود. مشکل این بود که دوربین‌ها به‌اندازه‌ی کافی برای چنین کاری مناسب نبودند و شرکت‌های بزرگ تولیدکننده‌ی دوربین هم، چندان به مقاومت دوربین‌ها در برابر ضربه و آب، توجه نداشتند. نیک وودمن، پول چندانی نداشت. او دو سال در تمام نمایشگاه‌های تجهیزات عکاسی به‌دنبال دوربینی مناسب گشت، اما چیزی پیدا نکرد. پس با نهایت بلندپروازی، تصمیم گرفت خودش دست به کار شود.

بازار تجهیزات الکترونیکی مصرفی، از بازار لوازم جانبی بسیار متفاوت است. شرکت‌های جدید، باید حرفی برای گفتن داشته باشند، تا کسی محصول آن‌ها را بخرد. این «حرف» باید «کاربردی» باشد، وگرنه تجربه‌هایی همانند Lytro خواهیم داشت. اولین تلاش وودمن، مکاتبه با یک تولیدکننده در چین بود. او ماکتی از دوربین موردنظر خود ساخت، و آن‌را برای کارخانه‌ی چینی فرستاد. این‌گونه بود که دوربین فیلمی (135) گوپرو، با لنز FocusFree f=28mm در سال 2004 شکل گرفت.

این دوربین، موفقیت‌های کوچک و بزرگی برای گوپرو به‌ارمغان آورد، و امکان حرکت به‌سمت فناوری دیجیتال را به‌وجود آورد. اولین دوربین دیجیتالی گوپرو در سال 2006 به‌بازار آمد و این‌بار مثل بمب صدا کرد. یکی از اصلی‌ترین علل این موفقیت خرید شرکت کوچک Youtube توسط گوگل در سال 2007 بود. فکرش را بکیند: ترکیب فیلم‌های منحصربه‌فردی که با دوربین‌های گوپرو گرفته می‌شود با هم‌خوان‌کردن آن‌لاین و بازدیدهای میلیونی!

ویژگی منحصربه‌فرد دوربین‌های گوپرو، از نظر نوع تصویر، لنز فوق‌واید آن‌ها است. این لنز باعث می‌شود تا زاویه‌ی دیدی بسیار باز (حدود 120درجه‌ی قطری) به‌دست آید، و همه‌چیز «حماسی» به‌نظر آید. حتی ساده‌ترین حرکات ورزشکاران، یا مانورهای ابتدایی اتومبیل‌رانان، یا هرچیز دیگری، با این لنز، حماسی و قهرمانانه به‌نظر می‌آید. این ویژگی و کیفیت تصویر عالی و روبه‌رشد دوربین‌های گوپرو، باعث شده تا از آن‌ها در همه‌جا استفاده شود.

بسیاری از مستندسازان مشهور، فیلم‌سازان خبره‌ی بین‌المللی، و حتی فیلم‌برداران فوق‌العاده تکنیکی دنیا، از دوربین‌های گوپرو برای مصارف حرفه‌ای استفاده کرده‌اند. اما مسئله این است که وودمن می‌خواست کاربران آماتور بتوانند فیلم‌هایی با ظاهر حرفه‌ای داشته باشند و به هدف خود رسید.

فروش گوپرو هر سال بیش‌تر می‌شود، و گاهی در مقایسه با سال قبل، تا 3 برابر شده است. گوپرو ادعا می‌کند که 90 درصد بازار دوربین‌های مقاوم (Rugged) را در اختیار دارد و این تازه آمار ابتدای سال 2012 است! بد نیست به سایت یوتیوب سر بزنید و کلمه‌ی GoPro را جستجو نمایید. صفحه پشت صفحه، ویدئوهایی را خواهید دید که کاربران عادی با دوربین‌های گوپرو گرفته‌اند. اما اگر کلمه‌ی Canon را جستجو بکنید، ویدئوهایی را خواهید دید که در آن‌ها افزادی صرفاً در مورد دوربین‌ها یا دیگر محصولات کانن، صحبت می‌کنند. همین و بس!

(سری به بخش دوربین‌ها و لوازم جانبی گوپرو در وب‌سایت پیکسل بزنید!)