عکاسی نجومی – قسمت اول

یکی از لحظه‌های خاطره انگیز برای من، دیدن ذوق و هیجان کسانی است که برای اولین بار آسمان باشکوه و زیبای کویر را می‌بینند. تقریباً تمامی آن‌ها پس از سپری کردن لحظات هیجان انگیز اولیه مایلند که عکسی از آن آسمان زیبا بگیرند و یا می‌پرسند که آیا می‌شود از آن عکس گرفت؟ و این آغاز راه سفر به شب است. سفری که آغازش با میل به ثبت زیبائی‌های آسمان آغاز می‌شود.

عکاسی نجومی، از عکاسی از ماه و خورشید آغاز شده و تا عکاسی از کهکشان‌های اعماق آسمان و … ادامه می‌یابد.

مثل هر سفر دیگری، باید برای این سفر هم کوله و ابزار مناسب همراه داشت؛ و این ابزار مناسب برای سفر، از ابزاری به سادگی یک دوربین آنالوگ و دکلانشور و سه پایه آغاز و تا ابزارهایی پیچیده مانند پایه‌های الکترونیکی با قابلیت خنثی کردن اثر چرخش زمین و اپتیک‌هایی با دقت بسیار بالا و … ادامه می‌یابد. اما در اولین گام‌ها، ما می‌خواهیم زیبائی‌هایی از آسمان شب را که با چشم می‌توانیم ببینیم را ثبت کنیم. همان تصویری را که در روستایی دور از شهرهای بزرگ در زیر آُسمان صاف می‌بینیم را ثبت کنیم و زیبائی‌هایی را که دیده‌ایم را با دوستانمان به اشتراک بگذاریم.

برای گام اول، یعنی ثبت مناظر زمینی با زیبائی‌های آسمان شب، ابزاری که نیاز دارید تقریباً همان ابزاری است که در عکاسی‌های معمول در روز از آن استفاده می‌کنید. یک دوربین اس ال آر ترجیحاً با لنزی با میدان دید وسیع، یک دکلانشور، و یک سه پایه. تاکید بر اس ال آر بودن دوربین برای کنترل‌هایی است که شما می‌توانید در نور دهی اعمال کنید. وگرنه با دوربین‌های کامپکت هم که دیافراگم باز (با اعدادی نظیر 3.5 یا 2.8) و امکان نور دهی‌های طولانی هم می‌توان چنین عکس‌هایی را تهیه کرد. کارهایی که باید انجام دهید این است، منظره خود را انتخاب کنید، دوربین را روی حالت نور دهی‌های طولانی مثلاً 20 یا 30 ثانیه قرار دهید. دریچه دیافراگم را در بازترین حالت خود بگذارید، محل فوکوس را روی بی نهایت تنظیم کنید و شاتر را فشار دهید. منتها در این حالت، ممکن است از نتیجه کار چندان راضی نباشید. ممکن است عکستان، عکسی باشد تاریک با چند نقطه نورانی که احتمالاً هم فوکوس نخواهد بود.

اولین مشکل پیدا کردن محل فوکوس دقیق برای لنز است. برای دوربین‌ها بسیار مشکل است که بتوانند با حالت اتوماتیک در تاریکی شب محل دقیق فوکوس را روی ستارگان تنظیم کنند. هنوز هم عکاسان شب خودشان محل فوکوس را بر روی ستارگان تنظیم Where necessary, we will work with you to change company defensive driving school online culture to ensure your representatives become ambassadors on the road. می‌کنند. در اولین گام، می‌توانید از یک چراغ در دوردست و یا نور ماه استفاده کنید. اگر از دوربین دیجیتال اس ال آر استفاده می‌کنید و دوربین شما احتمالاً قابلیت live view دارد، دوربین را به سمت چراغی در دوردست یا ماه بچرخانید، Live view را روشن کنید، و حلقه فوکوس را بچرخانید تا هاله‌ی دور منبع نور هدف شما به کم‌ترین مقدار خود برسد. یعنی کوچک‌ترین نقطه نورانی ممکن را در نمایشگر دوربین خود داشته باشی. برای فوکوس دقیق هم می‌توانید از زوم کردن در نمایشگر در حالت Live view استفاده کنید. اگر هم چراغی در دوردست نبود و ماه هم در آسمان نبود، معنی‌اش این است که شما برای عکاسی شب به جایی دوردست سفر کرده‌اید و از آن جایی که تنها سفر کردن casino online به چنین نقاطی احتمالاً حاوی خطراتی خواهد بود، پس می‌توانید از دوستتان بخواهید که با چراغ قوه یا نور موبایل در فاصله چند ده متری شما بایستد و شما با استفاده از همان Live view می‌توانید نقطه فوکوس مناسب را پیدا کنید. اگر دوربینتان حالت Live view ندارد هم همین کارهای بالا را از درون ویزور انجام دهید. حال می‌رسیم به تعیین حساسیت. تا حدود بسیار زیادی، تعیین حساسیت وابسته به میزان روشنی محیط و casino online آسمان، سوژه مورد نظر و سلیقه خود شخص است. سلیقه هم در این فهرست جای می‌گیرد چرا که ممکن است کسی دوست داشته باشد نوار راه کهکشان را بسیار مشخص و واضح ثبت کند و شخص casino online دیگری علاقه‌مند باشد که همان هاله‌ی محوی را که به چشم می‌بیند را ثبت کند؛ و یا اینکه، میزان حساسیت مورد نیاز برای ثبت تصاویر نجومی casino online در شب‌هایی که ماه در آسمان است با هم متفاوت خواهد بود. با توجه این نکات، می‌توانید با کمی سعی و خطا میزان حساسیت مناسب را خودتان به دست بیاورید. اما به یاد داشته باشید که در حساسیت‌های بالا نویز هم به شدت افزایش خواهد یافت و باید فکری هم به حال آن بکنید. بعداً به موضوع نویز هم خواهیم پرداخت. به هر حال، برای اینکه معیاری حدودی برای تعیین حساسیت برای کسانی که تا به حال تجربه عکاسی آسمان شب نداشته‌اند در دست داشته باشیم، برای شب‌هایی که ماه در آسمان است (با توجه به فاز ماه و میزان روشنایی آن) حساسیت‌های زیر 1000 (به شرطی که ماه در تصویر نباشد) می‌تواند راه گشا باشد. در شب‌های بدون ماه هم حساسیت‌های 800 و بالاتر به نظر مناسب می‌رسد. در زمانی که هنوز دوربین دیجیتال این قدر online casino فراگیر نشده بود، پیدا کردن فیلم عکاسی با حساسیت 800 و بالاتر یکی از مشکلات این نوع عکاسی بود.

می‌رسیم به زمان نور دهی که در این online casino نوع از عکاسی از چند ثانیه شروع شده و تا چند ساعت ادامه می‌یابد. تمامی دوربین‌های اس ال آر که من دیده‌ام و همچنین طیف وسیعی از دوربین‌های کامپکت قابلیت نور دهی بلند مدت را دارند. زمان نور دهی هم بسته به سوژه مورد نظر و میزان روشنایی محیط و … می‌تواند اعداد متفاوتی را نیاز داشته باشد. در عکاسی نجومی، اگر بخواهیم ستارگان را در عکس خود به صورت نقاط ثبت کنیم فرمولی وجود دارد که ذکر آن، هم احتیاج به کمی دانش نجومی و آگاهی از مختصات نجومی ستارگان خواهد داشت، و هم کمی محاسبات ریاضی. برای همین از آوردن آن در اینجا خودداری می‌کنم. به طور خیلی ساده، عدد پیشنهادی من 30 ثانیه خواهد بود. کمتر یا بیشتر شدن آن را با توجه به حضور یا عدم حضور ماه و دیگر پارامترها را به عهده خودتان می‌گذارم. اما به یاد داشته باشید، هر چه مقدار نوردهی بالاتر برود و به سمت دقیقه پیش برود، میزان نویز دوربین شما افزایش خواهد یافت. تکه آخر این پازل هم دکلانشور است. همان دکلانشور های ساده‌ی سوزنی در دوربین‌های آنالوگ تا ریموت کنترل‌های قابل برنامه ریزی امروزی. ترجیحاً به جای فشردن دکمه شاتر از دکلانشور استفاده کنید. چرا که ممکن است ناخواسته دوربین را تکان بدهید. در عکاسی‌های پیشرفته‌تر، مثل نور دهی‌های چند ساعته برای ثبت عکس‌هایی که رد حرکت ستارگان در پهنه آسمان را ثبت می‌کند و یا عکاسی از اجرام اعماق آسمان، حضور این وسیله نقش حیاتی پیدا می‌کند.

به یاد داشته باشید، ماه همیشه در آسمان نیست و هر شب هم به طور متوسط 50 دقیقه دیرتر از شب طلوع می‌کند (علت اینکه چرا بعضی مواقع ماه را در میان روز در آسمان می‌بینیم و بعضی مواقع از سر شب در پهنه آسمان). این منبع نورانی مهم‌ترین نقش را در روشن شدن زمینه‌ی تصویر شما دارد. شخصاً ترجیح می‌دهم در عکاسی‌های نقطه‌ای از ستارگان، روشن کننده‌ی سوژه‌های زمینی من نور ماه باشد تا چراغ قوه‌ای که خودم بر روی سوژه تابانده‌ام. چرا که نور ماه بازتابش همان نور خورشید است. به همین دلیل ساده، تنظیم تراز سفیدی را هم در این مرحله ترجیحاً بر روی نور روز (Daylight) قرار دهید.

فعلاً چون صحبت از عکاسی از اجرام آسمانی به صورت نقطه‌ای است، یعنی شما ستارگان را به صورت نقاط نورانی در زمینه آسمان خواهید داشت به همین میزان بسنده می‌کنیم.

در پایان، 2 نکته را هم برای حسن ختام بخش اول این مقاله در نظر بگیرید:

1. برای بارزتر شدن ستارگان در آسمان، استفاده از فیلترهای دیفیوزر را فراموش نکنید.
2. از امتحان کردن و تجربه نهراسید. همان تکنیک‌هایی را که آموخته‌اید و در عکاسی روز از آن استفاده می‌کنید را در عکاسی از ستارگان هم به کار ببندید. همیشه تجربه بهترین معلم است.

برای دیدن نمونه‌هایی از عکس‌های آسمان شب، می‌توانید به وب‌گاه پروژه بین‌المللی جهان در شب Twanight.org و یا torgheh.ir و یا Skypix.org سر بزنید.