زمانی که یکی از عکاسان Getty Images عکسی را ثبت می‌کند، معمولاً این عکس در زمان بسیار کوتاهی (چند دقیقه) در اختیار مشتریان این بانک عکس قرار می‌گیرد. اما دستیابی به چنین سرعتی نیازمند تلاش فراوانی است. در حقیقت، توسعه‌ی زیرساخت‌های موردنیاز برای این کار سالها زمان برده است. در این مطلب به توضیح روند انجام این کار می‌پردازیم. با هشتگ #PixelRio2016 همراه ما باشید.
از 7 سال پیش آغاز شد!
آقای کِن میناردیس، معاون رئیس بخش عکاسی ورزشی بانک عکس Getty، اظهار داشته که آنها اولین جلسه با کمیته‌ی بین‌المللی المپیک را 7 سال پیش و درست بعد از آنکه ریو به میزبانی المپیک 2016 انتخاب شد برگزار کردند. او می‌گوید که آنها با همکاری این کمیته توانستند تمام عکاسان خود را از طریق مکان‌های از پیش تعیین‌شده‌ای به مرکز اصلی رسانه‌ای و اتاق ویرایش عکس‌ها متصل کنند. بوجود آوردن چنین شبکه‌ی گسترده‌ای نیازمند چندین سال برنامه‌ریزی بود چراکه کابلهای این شبکه از شهرهای مختلفی می‌گذرد و می‌بایست توان انتقال 1.5 میلیون عکس در طول برگزاری بازی‌های المپیک را داشته‌باشد.
6 تا 12 ماه قبل از المپیک
شبکه‌ی بوجود آمده از نوع اِترنت کابلی است که به عکاسان اجازه‌ی اتصال به آن را می‌دهد. پیشرفته‌ترین دوربین‌های DSLR کانن و نیکون دارای درگاه اترنت هستند و به عکاسان این اجازه را می‌دهند که به طور مستقیم به این شبکه متصل شوند. میناردیس در ادامه می‌گوید که آنها در مکان‌های از پیش تعیین‌شده‌ای (مانند خط پایان پیست دو و میدانی و خط پایان مسابقات شنا) کابلهای اترنت را کار گذاشته‌اند و اگر عکاسی نیاز به جابجایی داشته‌باشد، خیلی راحت کابل را از دوربینش جدا می‌کند و به مکان دیگری می‌رود که در آنجا کابلهای دیگری تعبیه شده‌است.
در بعضی مکان‌ها (مانند کوه‌های پوشیده از برف در بازی‌های المپیک زمستانی سوچی) این شبکه از کانون‌های وای‌فای (wi-fi hotspots) بهره می‌گیرد. میناردیس می‌گوید که ترجیح آنها استفاده از کابل است چراکه کابل‌ها از ارتباطات بیسیم wi-fi، که امکان تداخل در آنها وجود دارد، قابل اعتماد‌تر هستند؛ اما در بعضی مکان‌ها که کابل‌کشی بسیار دشوار است آنها از کانون‌های wi-fi استفاده می‌کنند.
زمانی که عکاسی عکسی را ثبت می‌کند، این عکس مسیر این شبکه را طی‌کرده و تقریباً بلافاصله به دست ویرایشگران Getty در مرکز رسانه‌ای می‌رسد. در آزمایش‌هایی که انجام‌شد، آنها توانستند در هر ثانیه تقریباً 10 عکس را از طریق این شبکه انتقال دهند.
گروه فنی Getty در طول یک‌سال گذشته مشغول تست این شبکه در ریو بوده است. آنها در بازی‌های آزمایشی که قبل از المپیک برای تمرین آمادگی برگزار کنندگان در ریو انجام شد، این شبکه را از لحاظ عملکرد و تحمل بار آزمایش کرده و از عملکرد و قابلیت‌های این شبکه اطمینان حاصل‌کردند.
یک هفته قبل از المپیک
قبل از شروع بازی‌ها، تمام عوامل فنی Getty وارد شهر ریو می‌شوند. میناردیس گفته‌است که آنها حدود 50 عکاس را به این بازی‌ها خواهند فرستاد که تقریباً نیمی از آنها برای کمیته‌ی بین‌المللی المپیک و حامیان مالی این کمیته عکس‌های تبلیغاتی خواهند گرفت. هجده ویرایشگر عکس در مرکز رسانه‌ای قرار خواهند‌گرفت و به همراه گروه فنی و گروه پشتیبانی، تعداد اعضای تیم Getty در المپیک به حدود 110 نفر خواهد‌رسید.
بعد از شروع بازی‌های المپیک
با شروع بازی‌های المپیک، روند کاری آنها مشخص و تعریف شده است. هر عکس گرفته‌شده (عکس‌ها با فرمت JPEG ثبت می‌شوند) از دوربین عکاس و از طریق شبکه‌ی کابلی اترنت به سرور‌های قرار داده‌شده در مرکز رسانه‌ای منتقل میشود و در آنجا در اختیار ویرایشگران عکس (که هم از PC و هم از Mac استفاده می‌کنند) قرارمی‌گیرد.
میناردیس می‌گوید بعد از آنکه عکس‌ها به مرکز رسانه‌ای منتقل شد تا خروجی کار سه مرحله وجود دارد. در مرحله‌ی اول، یک ویرایشگر تنها وظیفه دارد که عکس‌های خوب و مرتبط را انتخاب کند. حجم کار در این مرحله بسیار زیاد است و باید به سرعت انجام پذیرد؛ چراکه از میان 1.5 میلیون عکس، آنها تنها حدود 85000 عکس را ویرایش‌کرده و برای مشتریانشان انتشار خواهند داد. عکس‌های انتخاب‌شده به ویرایشگر دوم سپرده میشود. در این مرحله ویرایش سریع و سبکی بر روی عکس‌ها صورت می‌گیرد. میناردیس می‌گوید که آنها تنها کمی رنگ‌ها و کنتراست را با استفاده از Adobe Photoshop تنظیم کرده و در صورت نیاز عکس‌ها را کراپ می‌کنند. سپس، با استفاده از نرم‌افزار اختصاصی Getty اطلاعات فراداده‌ای (Metadata) چون مدل دوربین، اطلاعات نوردهی، تاریخ و مکان ثبت عکس ضمیمه‌ی عکس‌ها میشود. در مرحله‌ی آخر، ویرایشگر سوم اطلاعاتی چون نام ورزشکار و جزئیات دیگر را بر روی عکس اضافه می‌کند و با درنظرگرفتن عناصر مهم داستان عکس‌ها و بهترین فریم‌ها، روایتی تصویری را خلق می‌کند. همین فرد مسئول فرستادن عکس‌ها به بخش مربوطه در وب‌سایت Getty Images و کانال‌های انتقال متناسب نیز می‌باشد.
اگرچه تمام عکس‌هایی که این سه مرحله را طی می‌کنند در وب‌سایت Getty Images قرار می‌گیرند، اما بسیاری از آنها به بازار‌های مشخصی گسیل می‌شوند. میناردیس توضیح می‌دهد که آنها می توانند محتوای تولیدی را بر اساس نیازهای مشتریان شخصی‌سازی کنند. آنها نرم‌افزاری دارند با نام API (Application Program Interface) که از طریق آن مشتریان Getty می‌توانند سیستم مدیریت محتوای (CMS) وب‌سایت خود را با وب‌سایت Getty هماهنگ و متصل سازند. با این کار، Getty محتوای تولیدی (عکس‌ها) را به طور مستقیم و بدون واسطه وارد سیستم‌های مشتریان می‌کند تا مشتریان هم از سرعت روند کاری Getty بهره‌مند شوند.
میناردیس مدعی است که اگر مشکل خاصی پیش نیاید، از لحظه‌ای که شاتر دوربین یک عکاس فشرده‌می‌شود تا بعد از انتخاب عکس، ویرایش در فوتوشاپ، ضمیمه‌سازی فراداده‌ها و در نهایت فرستادن عکس‌ها به مشتریان تنها 120 ثانیه طول می‌کشد. او می‌گوید که تماشای روند کاری ویرایشگران مانند تماشای یک گروه ارکستر موسیقی است. با درنظر گرفتن حجم بسیار زیاد محتوا، سرعت و عملکرد بهینه‌ی آنها باورنکردی است.
تیم رویایی ویرایشگران بر اساس عملکردشان در طول سال در دیگر رویدادهای ورزشی انتخاب می‌شوند. میناردیس می‌گوید که خیلی از عکاسان ما کار خود را از ویرایشگری شروع کردند. ویرایش عکس‌های دیگر عکاسان (مخصوصاً عکاسان با استعداد Getty) فرصت آموزشی بسیار خوبی است برای آنهایی که می‌خواهند به عکاس ورزشی تمام وقتی تبدیل شوند.
ویرایشگران معمولاً یک حوزه‌ی تخصصی دارند که باعث میشود برای ویرایش عکس‌های یک تعداد ورزش خاص درنظر گرفته‌شوند. رقابت میان ویرایشگران بسیار زیاد است. همه می‌خواهند که در تیم المپیک Getty باشند؛ بعضی‌ها موفق می‌شوند، بعضی‌ها هم در رقابت‌های بعدی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
