چهار هنر عکاسی - جستار فلسفی

درمود کستلو  در تفسیری بر این کتاب می‌نویسد: «کتاب حاضر، با مطالب خود، درگیر رابطهٔ متضادی می‌شود که ازنظر شکاکان مابین مزیت شناختی عکاسی و ویژگی هنری آن وجود دارد. بدین طریق، مانع از تأکید بیش‌ازاندازه بر مزیت شناختی عکاسی شده و اجازه نمی‌دهد که تمرکز بر ویژگی شناختی عکاسی روند کلی فلسفهٔ عکاسی را مشخص کند. این کتاب به ما ثابت می‌کند که مزیت شناختی عکاسی به قیمت از دست دادن توانایی‌های هنری تمام نمی‌شود. وجود تعادل و هماهنگی میان مزیت شناختی و ویژگی‌های هنری به این بستگی دارد که یک عکاس چگونه از ویژگی‌های هنری عکاسی استفاده می‌کند یا با توجه به گفته‌های لوپس، به این بستگی دارد که یک عکاس چگونه از چهار هنر عکاسی استفاده می‌کند.»

کتاب حاضر نخستین اثری است که دومینیک‌مک‌آیور لوپس انحصاراً در مورد عکاسی نگاشته و انتشارات وایلی بک‌ول در سال ۲۰۱۶ منتشر کرده است. لوپس عمدتاً در حوزه زیباشناسی فعالیت می‌کند و یکی از اعضای گروه زیباشناسی یو.بی.سی است.

مطالبی که مطالعه خواهید کرد در حیطه فلسفه تحلیلی می‌گنجد و به همین دلیل مواجهه‌ای نو با عکاسی محسوب می‌شود. لوپس بر پایه نظریاتی شکاکانه که در بستری تاریخی ظهور کردند، ماهیت هنر عکاسی را شرح می‌دهد. بدین منظور یکی از محکم‌ترین استدلال‌های شکاکانه را پیش می‌کشد؛ چهار گام کلیدی آن را تفکیک می‌کند؛ و پس از تکذیب هر کدام از این گام‌ها، به نحوی مجزا که با روشی حساب شده صورت می‌پذیرد، یکی از چهار هنر عکاسی را پیشنهاد می‌کند.

با توجه به ماهیت کتاب حاضر و مباحثی که بر اساس نظریه‌ها، در حوزه عکاسی، پیش می‌کشد باید گفت که مخاطبان این کتاب افرادی هستند که مسیر عکاسی را جدی‌تر دنبال می‌کنند. ازآنجاکه نویسنده برای تشریح نگرش خویش پیوسته به کام‌های استدلال مدنظر و استدلال‌های نشئت‌گرفته از آن رجوع می‌کند گویی از مخاطب انتظار دارد که با ارجاع چندین‌باره به گام‌های استدلال اصلی که در ضمیمه کتاب نیز قید شده‌اند، مطالب را دنبال کرده و سعی کند، با آهسته ‌خوانی مفاهیم را درک کند.