0 تومان - 36,900,000 تومان
فلاش رو دوربینی، فلاش اکسترنال و یا اسپیدلایت نام‌هایی مختلف، برای فلاش‌هایی هستند که روی دوربین نصب و یا از طریق کابل و یا اتصال بیسیم، استفاده میشوند. این ابزار یکی از وسایل ضروری برای بسیاری از عکاسان است؛ این وسیله نور مطلوب را در شرایطی که نور کافی برای عکاسی با دوربین در دست فراهم نیست، فراهم می‌کند، به شما امکان نوردهی متعادل در نور روز را می‌دهد، امکان فریز کردن سوژه‌هایی که با سرعت بالایی در حرکت‌اند را فراهم و همچنین می‌توانید نور این وسیله را با سایر فلاش‌ها و نورهای استودیویی ترکیب کنید و نور شخصی سازی شده و بهتری را برای عکاسی خود بسازید. علاوه بر این‌ها، اسپیدلایتها ابزاری هستند که می‌توانند تأثیر شگرفی در امکان اعمال خلاقیت در عکاسی، مخصوصاً اوقاتی که نور مطلوبی وجود ندارد، فراهم کنند. قابلیت‌ها و قدرت نور فلاشهای اکسترنال خیلی بالاتر از فلاش داخلی دوربین‌ها است و تنها عیب استفاده از آن‌ها، اضافه شدن یک وسیله به وسایل عکاسی شما در حمل آن‌ها است.
اصطلاح فلاش روی دوربین برای گونه از فلاش‌ها به کار می‌رود که با دوربین شما سینک میشوند و این به آن معنا نیست که حتماً باید روی دوربین شما مانت شوند. از اسپید لایت‌ها خیلی اوقات به صورت مانت نشده و در زاویه غیر از زاویه‌ای که لنز رو به سوژه است، استفاده می‌شود. فرق اصلی فلاشهای اکسترنال با سایر نورها در این است که سایر نورها مثل نورهای استودیویی، مونولایت‌ها و نورهای ال‌ای‌دی معمولاً نور ثابتی دارند و با عملکرد دوربین سینک نمی‌شوند.(مگر در بعضی از شرایط نادر با استفاده از روش‌های پیچیده برای سینک کردن آن‌ها با دوربین) یکی دیگر از تفاوت‌های اصلی فلاشهای رو دوربینی با سایر نورها این است که فلاشهای اکسترنال معمولاً دارای منبع تغذیه الکتریکی و باتری هستند، البته در بعضی از اوقات از منبع‌های انرژی خارجی برای بهبود عملکرد و یا عمر باتری استفاده می‌شود.
فلاشهای اکسترنال نسبت به فلاشهای خود دوربین‌ها به طور کلی عملکرد بهتری را دارند. قابلیت جدا کردن فلاش از روی دوربین، به کاربر امکان به وجود آوردن شرایط نوری گسترده‌تری را فراهم می‌کند؛ تا اینکه مجبور باشید تنها از زاویه هم جهت با لنز انفجار نور داشته باشید و در نتیجه با استفاده از فلاش داخلی دوربین‌ها، نورپردازی عکس‌های شما همیشه نور تختی خواهند داشت. اما با استفاده از اسپیدلایتها نه تنها می‌توانید زاویه تابش نور بر روی سوژه را تغییر دهید بلکه اگر بخواهید بر روی چیز دیگری در کادر خود به جز سوژه تأکید کنید، می‌توانید فلاش اکسترنال را بر روی آن تنظیم کنید. فلاشهای داخلی دوربین‌ها به علت نزدیکی به لنز، در عکاسی پرتره و عکاسی از افراد در شرایط کم‌نور اغلب موجب قرمز شدن چشم‌ها در تصاویر ثبت شده میشوند. پدیده قرمز شدن چشم هنگام استفاده از فلاش داخلی دوربین‌ها در شرایطی که نور کم است به این دلیل اتفاق می‌افتد که مردمک چشم‌ها در تاریکی باز میشوند و به دلیل همسویی لنز و بازتابی که از شبکیه به سمت لنز برمی‌گردد (رنگ شبکیه چشم 64 درصد افراد قرمز است)، چشم‌ها در تصاویر به رنگ قرمز ثبت میشوند.
قبل از پرداختن به تکنولوژی تنظیم خودکار نور که در اکثر فلاشهای اکسترنال جدید موجود است، بهتر است که فهم دقیقی از کنترل تنظیمات دستی فلاش‌ها داشته باشیم. دانش استفاده از تنظیمات دستی فلاش‌ها ارتباط مستقیمی با فهمیدن نسبت‌های نوردهی دارد؛ اینکه سرعت شاتر و گشودگی دیافراگم چه تأثیری بر روی تصاویر دارند و چگونه میان آن‌ها تعادل ایجاد کنیم. لازم به ذکر است که با اینکه در اکثر فلاشهای امروزی قابلیت نوردهی خودکار موجود است ولی برای دست یافتن به بهترین نتیجه لازم است که کار با تنظیمات دستی فلاش‌ها را نیز یاد بگیریم.
گاید نامبر، استاندارد عددی برای تعیین قدرت فلاش دوربین‌ها است و هرچه عدد گاید نامبر بالاتر باشد، فلاش قدرت بیشتری دارد. این عدد از حاصل ضرب گشودگی دریچه دیافراگم در فاصله سوژه تا منبع نور یا همان فلاش به دست می‌آید، یعنی به طور مثال اگر گاید نامبر فلاش شما 21 است و در 7 متری از سوژه قرار دارید با حل معادله ساده یک مجهولی می‌توانید بهترین تنظیم را برای گشودگی دیافراگم به دست آورید، که می‌شود 21 تقسیم بر 7 و جواب معادله 3 می‌شود، پس دریچه دیافراگم را روی f/3 تنظیم می‌کنیم. البته باید در نظر داشته باشید که همیشه روی فلاشهای اکسترنال و تمام محصولات نوردهی که گاید نامبر دارند، این عدد صد در صد واقعی نیست ولی اگر شرکت سازنده اسپیدلایت شما گاید نامبر واقعی محصول را ارائه نکرده است، نگران نباشید؛ چون یا می‌توانید با کمی آزمون و خطا به نتیجه مطلوب برسید و یا از تنظیمات خودکار محصول استفاده کنید.
یکی دیگر از نکته‌های مهم برای استفاده از فلاشهای رودوربینی این است که تنظیمات نوردهی روی دوربین را در هنگام استفاده از این نورها در اکثر مواقع تنها باید با تغییر گشودگی دیافراگم تغییر دهید. این محدودیت جبران نوردهی که کاربر را در بیشتر مواقع تنها به تغییر در گشودگی دیافراگم محدود می‌کند به این دلیل است که مدت زمان نوردهی دقیق فلاش‌ها از بیشتر سرعت‌های شاتر مختلف کوتاه‌تر است؛ یعنی اگر بخواهید برای جبران نوردهی از سرعت شاتر بالاتری استفاده کنید، تغییری در نوردهی تصاویر خود نخواهید دید و این به علت این است که در هنگام استفاده از فلاش، نور فلاش به گونه‌ای نقش شاتر را بازی می‌کند.
به سریع‌ترین سرعتی که دوربین شما توانایی ثبت تصاویر هنگام استفاده از آن با فلاش را دارد سرعت همگام‌سازی (Sync Speed) می‌گویند. اگر تنظیمات نوردهی خود را روی زمانی سریع‌تر از سرعت سینک شدن تنظیم کنید، شاتر زمان مورد نیاز خود را برای دریافت نور برگشتی از سوژه به سمت سنسور را به دوربین شما نخواهد داد و به احتمال زیاد بخش‌هایی از تصویر ثبت شده تیره خواهد شد. اما برخلاف استفاده از سرعت بیشتر از کوتاه‌ترین زمان سرعت همگام سازی، می‌توانید زمان نوردهی طولانی‌تری از حداکثر سرعت همگام سازی را روی دوربین خود تنظیم کنید؛ البته این کار می‌تواند با توجه به طول زمان تنظیم شده، مزایا و معایب خود را داشته باشد.
درحالی‌که معمولاً از فلاش برای نوردهی به تمام یک کادر هنگامی که نور کافی در فضا وجود ندارد استفاده می‌شود و یا اوقاتی که عکاس می‌خواهد از دیافراگم تنگ‌تری برای بالا بردن عمق میدان استفاده کند، می‌توان نور فلاش‌ها را با نور محیط ترکیب کرد. با توجه به اطلاعاتی که در مورد سرعت همگام سازی گفته شد، اگر سرعت شاتر را همانطور که می‌خواهید از نور محیط و بدون فلاش استفاده کنید، تنظیم کنید ولی از فلاش نیز به صورت همزمان استفاده کنید، تأثیر نور طبیعی محیط و نور فلاش در تصویر شما ادغام خواهند شد. این تکنیک "کشیدن شاتر" نام دارد و می‌تواند اثر بسیار خلاقانه‌ای در تصاویر اشیا و یا عکاسی پرتره داشته باشد. برای شروع به‌کارگیری از این تکنیک می‌توانید در محیط‌های نسبتاً تاریک سرعت شاتر را روی 1 ثانیه و یا بیشتر تنظیم کنید، به این ترتیب با تابیدن فلاش بر روی سوژه، نور برگشتی از دریچه شاتر عبور می‌کند ولی در زمان باقی مانده نور محیط نیز در عکس گرفته شده ثبت خواهد شد. اگر در عکاسی پرتره از این تکنیک استفاده کنید و اگر مدل شما حرکت نکند و ثابت بماند، به علت ترکیب نور محیط در فریم، تصویر روشن‌تری را ثبت خواهید کرد ولی بالا بردن روشنایی تصویر تنها مزیت استفاده از این تکنیک نیست. شما می‌توانید از مدل خود بخواهید که در مدت زمانی که شاتر باز می‌ماند، ژست خود را تغییر دهد و یا بر حسب خلاقیت خود تغییری در پوزیشن خود دهد؛ با این کار شما خواهید توانست که این دو ژست مختلف را در یک فریم ثبت کنید.
تمام اطلاعاتی که تا اینجا مورد بررسی قرار دادیم برای حالت تنظیمات دستی فلاشهای اکسترنال بوده است که در این حالت کاربر کنترل فلاش و نوردهی توسط آن را کاملاً در دست دارد. استفاده از تنظیمات دستی استپیدلایت‌ها به شما امکان دستیابی دقیق به نور دلخواهتان را می‌دهد و همچنین استفاده‌های خلاقانه‌ای از فلاش را برایتان فراهم می‌کند، اما استفاده از تنظیمات دستی همیشه عملی نیست و خیلی اوقات ممکن است فرصت لازم برای این کار را نداشته باشیم. با توجه به دارا بودن قابلیت تنظیم خودکار نوردهی اکثر فلاشهای رو دوربینی که از طریق لنز صورت می‌گیرد، این امکان برای کاربران فراهم شده تا در زمانی بسیار سریع، نوردهی مطلوب در فلاش اکسترنال به صورت خودکار تنظیم شود. این روش تنظیم نور تقریباً شبیه به نورسنج داخلی دوربین عمل می‌کند ولی با این تفاوت که قدرت فلاش متغیر است و فاصله منبع نور تا سوژه مورد نظر در لنزهای دارای این قابلیت نیز یکی از فاکتورهای محاسبه قدرت فلاش خواهد بود.
در این حالت نوردهی خودکار با فشار دادن دکمه شاتر یک پیش فلاش انجام خواهد شد و از طریق بازتاب نور برگشتی از نقطه‌ای که فوکوس شما روی آن قرار دارد و دریافت نور بازتابی از طریق لنز و هدایت آن به یک نورسنج، محاسباتی برای تنظیم دقیق فلاش انجام می‌شود. سیستم‌های TTL مدرن قادرند هم تنظیمات نوردهی دوربین و هم تنظیمات نوردهی فلاش را تغییر دهند.
لازم به ذکر است که استفاده از فلاش در حالت TTL نیازمند سازگاری کامل دوربین و فلاش است یا به عبارت دیگر دوربین و فلاش باید با یک زبان برای محاسبات نورسنجی باهم ارتباط برقرار کنند. علاوه بر این، بعضی از سیستم‌های جدید فلاش‌ها تنها با بعضی از لنزها قادر به کار هستند و این محدودیت باعث در نظر گرفتن فاصله سوژه تا فلاش و تنظیم بسیار دقیق نوردهی با استفاده از لنزهای دارای این قابلیت می‌شود.
می‌توان اسپیدلایتها را از نظر امکان تغییر زاویه دادن به سریِ فلاش که نور فلاش از آنجا تابیده می‌شود، به دو گروه تقسیم کرد؛ دسته اول فلاش‌هایی که قابلیت تنظیم زاویه را ندارند و دسته دوم فلاش‌هایی که قابلیت تغییر زاویه و یا حتی چرخیدن سری فلاش را دارند. فلاش‌هایی که طراحی آن‌ها قابلیت تنظیم زاویه نور را ندارند هنگامی که روی دوربین قرار دارند، تقریباً مثل فلاش داخلی دوربین‌ها عمل می‌کنند و همیشه به شما نور تخت و مستقیمی ارائه می‌دهند البته با این تفاوت که از شدت نور و تنظیمات دستی بیشتری برخوردارند و تنها مزیت فلاش‌هایی که بدنه فیکس دارند نسبت به گروه دوم این است که معمولاً این نوع فلاش‌ها از طراحی کامپکت و جمع و جور تری نسبت به فلاش‌هایی که سریِ آن‌ها قابلیت خم شدن را دارد، برخوردارند. اما با داشتن قابلیت تغییر زاویه نور تابشی فلاش، کنترل بیشتری در نوردهی برای کاربران میسر می‌شود؛ نور مستقیم اثر نور سخت را بر روی تصاویر می‌گذارد و سایه‌های شدیدی را به وجود می‌آورد، اما با تغییر زاویه نور فلاش می‌توان نور نرم‌تری را فراهم کرد. هنگامی که زاویه تابش نور را تغییر می‌دهید و به‌طور مثال نور فلاشتان به یک دیوار برخورد می‌کند و به سوژه شما منعکس می‌شود، اثر قانون مربع واژگون به علت بزرگ‌تر شدن سطح منبع نور کمتر می‌شود و سایه‌های متعادل‌تری در تصویر مشاهده خواهید کرد.
امکان جدا کردن فلاش از روی دوربین و تنظیم آن در هر زاویه و جهتی که می‌خواهید، قابلیت دیگری در فلاشهای اکسترنال است که آزادی عمل بسیار بیشتری را برای کاربر فراهم می‌کند. برای جدا کردن فلاش از دوربین یا باید از طریق کابل، فلاش و دوربین را سینک کنید که در بعضی از دوربین‌ها پورت اتصال این نوع کابل وجود دارد ولی در صورت عدم وجود این پورت نیز با استفاده از مبدل‌هایی که بر روی پایه فلاش دوربین نصب میشوند، می‌توانید پورت وصل کردن کابل همگام‌سازی فلاش و دوربین را فراهم کنید و از این قابلیت استفاده کنید. کابل‌های همگام سازی فلاش و دوربین در طول‌های مختلفی از 15.5 سانتی‌متر تا 10 متر موجود هستند ولی قبل از خرید کابل بهتر است در مورد طول کابل مورد نیازتان تصمیم گیری دقیقی داشته باشید تا کابل کوتاه نباشد و یا بلندی آن دست و پا گیر نشود. هنگام استفاده جدا از دوربین فلاش اکسترنال می‌توانید آن را روی سه‌پایه بگذارید و یا اگر فلاشتان قابلیت تنظیم زاویه ندارد و می‌خواهید این قابلیت را به آن اضافه کنید، می‌توانید از وسیله‌ای به نام براکت فلاش که بر روی پیچ مانت دوربین نصب می‌شود، استفاده کنید و قابلیت‌های جدیدی به فلاشتان اضافه کنید.
در فلاش‌ها و دوربین‌هایی که از حالت همگام سازی بیسیم پشتیبانی می‌کنند نیز می‌توانید بدون دردسر وصل کردن سیم، فلاش و دوربین را به صورت بیسیم باهم سینک کنید.
فلاشهای بیسیم به شما امکانات و آزادی عمل بیشتری به علت نبودن سیم و همچنین محدودیت بسیار کمتر در امکان نصب آن‌ها در مکانی که می‌خواهید را می‌دهند. این فلاش‌ها بر حسب نوع آن‌ها با استفاده از امواج رادیویی، اینفرارد و یا از طریق سیستم اپتیکال، با دوربین شما سینک میشوند.
اول از همه به ساده‌ترین نوع همگام سازی فلاش و دوربین بدون سیم یعنی روش اپتیکال می‌پردازیم. بعضی از فلاش‌ها دارای این قابلیت هستند ولی اگر فلاش شما از این قابلیت پشتیبانی نمی‌کند، می‌توانید با خرید و نصب یک تریگر و نصب آن به فلاش خود، این قابلیت را به فلاشتان اضافه کنید. این تریگرها از چند طریق به فلاش نصب میشوند، می‌توانید از نوع کابلی آن‌ها استفاده کنید که از طریق کابل PC به موجب سینک شدن فلاش و دوربین میشوند و یا در بعضی از فلاش‌ها از طریق کابلی با جک 3.5 میلی‌متری این کار امکان پذیر است. روش دیگری نیز برای نصب فلاش به تریگر وجود دارد که از طریق پایه اتصال فلاش یا همان هات شو، تریگر به فلاش نصب می‌شود؛ استفاده از این روش به علت عدم امکان گم شدن و یا خراب شدن کابل، دردسرهای کمتری را دارد. اگر فلاشتان قابلیت استفاده بیسیم داخلی ندارد و می‌خواهید با تریگر از آن استفاده کنید، لازم است بدانید که این تریگرها در دو نوع معمولی و حرفه‌ای در بازار موجودند و نوع معمولی آن‌ها فقط فلاش را فعال می‌کند ولی نوع حرفه‌ای به شما امکان تغییر در تنظیمات فلاش را از راه دور می‌دهد.
در این روش استفاده از فلاش می‌توانید از فلاشی روی دوربین به عنوان فرمانده و یا مستر استفاده کنید که نوری را به فلاشی که در فاصله قرار دارد و نقش اسلیو یا فرمانبردار را دارد می‌فرستد و آن را فعال می‌کند. لازم به ذکر است که در شرایط نوری شدید در آفتاب در مخصوصا در اوقاتی که فاصله فلاش و دوربین زیاد است، باید نور مستر روبروی گیرنده اسلیو قرار گیرد تا امکان دریافت آن فراهم شود ولی در محیط‌های بسته به علت بازتاب نور، لازم نیست که نوری که مستر می‌فرستد در جهت گیرنده فلاش باشد و گیرنده‌ها بازتاب نوری که از دیوارها به سویشان برمی‌گردد را تشخیص می‌دهند.
روش‌های دیگری نیز مانند سینک شدن فلاش از طریق امواج اینفرارد و یا امواج رادیویی موجود است و استفاده از این روش‌های مدرن‌تر مزایایی مثل عدم نیاز به یک فلاش دیگر برای فرستادن نور به فلاش یا فلاش‌هایی که می‌خواهید استفاده کنید، دارد. در این روش باید فرستنده‌ای به دوربینتان و یک گیرنده به فلاشتان نصب کنید. با این گیرنده و فرستنده‌ها فلاشهای شما از راه دور برای عکاسی فعال میشوند و در سیستم‌های پیشرفته شما قادر به تغییر در تنظیمات دستی فلاش نیز خواهید بود. در بعضی از فلاشهای امروزی گیرنده اینفرارد روی خود فلاش موجود است و دیگر نیازی به اضافه کردن وسیله‌ای مجزا برای دریافت امواج اینفرارد به فلاش نخواهید داشت ولی در مورد امواج رادیویی کمتر فلاشی به خودی خود دارای گیرنده است.
سینک کردن فلاش‌ها به وسیله امواج رادیویی پیچیده‌ترین نوع اتصال همگام سازی فلاش و دوربین از نظر تکنولوژی ساخت آن‌ها است، در این روش دیگر نیازی نیست که فلاش و دوربین مسیر مستقیمی بینشان باشد و هرچقدر هم که شرایط نوری شدید باشد و یا فاصله بینشان زیاد باشد، به علت اینکه دیگر دستور عملکرد فلاش با نور فلاش مجزای دیگر و یا اینفرارد انجام نمی‌شود، به خوبی عمل می‌کند. در این روش می‌توان از امواج رادیویی مختلفی استفاده کرد؛ پس در شرایطی که چندین عکاس در حال عکس‌برداری با فلاشهای بیسیم مجهز به دریافت امواج رادیویی هستند، نگران دریافت امواج رادیویی دوربین‌های دیگر و فعال شدن اشتباه فلاش خود نباشید. همچنین بسیاری از فلاش‌هایی که از امواج رادیویی استفاده می‌کنند از قابلیت تنظیم از طریق لنز و یا همان TTL نیز پشتیبانی می‌کنند و به شما امکان تنظیم نوردهی فلاش از راه دور را می‌دهند.
همانطور که در آغاز متن گفتیم فلاشهای اکسترنال دارای باتری داخلی هستند و معمولاً این منبع تغذیه داخلی از جای باتری‌هایی ساخته شده که باید در آن باتری‌های قلمی بگذارید و می‌توانید در صورت تمام شدن باتری‌ها در طول عکس‌برداری به راحتی آن‌ها را تعویض کنید. یکی از مزیت‌های دیگر اسپیدلایتها نسبت به فلاشهای استودیویی این است که نورهای استودیویی به همراه باتری وزن بسیار بالایی دارند ولی فلاشهای اکسترنال به راحتی قابل حمل هستند. اما تنها عیب استفاده از باتری‌های قلمی این است که فلاش برای کارکرد خود انرژی بالایی را می‌خواهد و باتری‌های قلمی معمولاً از قدرت بالایی برخوردار نیستند؛ درنتیجه اگر می‌خواهید از فلاش اکسترنالتان به صورت منظم استفاده کنید، می‌توانید منبع تغذیه مجزایی را به آن وصل نموده و تا مدت زیادی نگران تأمین انرژی الکتریکی فلاش نباشید. درون اکثر باتری‌های مجزا یک باتری قدرتمند قابل شارژ قرار دارد ولی بعضی از آن‌ها نیز به صورت یک جا باتری مجزا طراحی شده‌اند که می‌توانید باتری های قلمی یا انواع متداول باتری را درون آن‌ها قرار دهید و مدت بیشتری از فلاش رودوربینی خود استفاده کنید. این منبع‌های تغذیه اندازه و وزن کاملاً کامپکتی دارند و می‌توانید به‌راحتی آن‌ها را در جیب و یا کیف کوچک قرار دهید و یا آن را به کمربند خود متصل کنید. این باتری‌ها علاوه بر این که امکان استفاده از فلاش را در مدت زمان بیشتر و بدون نیاز به تعویض باتری برایتان فراهم می‌کنند، مزیت دیگری نیز دارند که با وصل کردن باتری اضافی به فلاش‌ها، زمان بازیابی فلاش برای نوردهی مجدد کاهش می‌یابد و می‌توانید عکس‌برداری سریع‌تری را بدون معطلی برای بازیابی فلاش برای نوردهی مجدد، تجربه کنید.
همانطور که برای خرید سایر تجهیزات و وسایل عکاسی نوع استفاده و نیازمان را برای خرید وسیله مورد نظر مورد توجه قرار می‌دهیم، خرید اسپیدلایتها هم از این قاعده مستثنا نیستند و باید امکاناتی که مورد نیازتان است را بررسی کنید و برحسب نیازتان فلاش اکسترنال تهیه کنید. علاوه بر این برای استفاده درست از فلاش بهتر است که فلاشی که انتخاب می‌کنید با دوربینتان سازگاری کامل داشته باشد، که برای این سازگاری می‌توانید فلاشی که برند سازنده دوربینتان آن را تولید کرده را تهیه کنید و یا اگر این کار را نمی‌کنید، با مطالعه دفترچه راهنما و یا خصوصیات اصلی فلاش در سایت‌ها مطمئن شوید که فلاش مورد نظر با دوربین شما سازگاری دارد. این سازگاری مخصوصاً در قابلیت تنظیمات اتوماتیک فلاش از طریق لنز یا همان TTL بسیار مهم است. همانطور که در خرید بادی دوربین بر حسب موقعیت استفاده و نیاز خود به کیفیت ساخت و مقاومت دوربین توجه می‌کنید، اگر در شرایط آبوهوایی سخت می‌خواهید از فلاش استفاده کنید، باید فلاشی تهیه کنید که در مقابل نفوذ رطوبت و شرایط آبوهوایی مختلف مقاوم است.
در متن به قابلیت تنظیم زاویه فلاش برای نرم کردن نور و پرهیز از نور مستقیم و تخت و جلوگیری از ایجاد سایه‌های شدید روی سوژه صحبت شد، اما این کار تنها راه تغییر شکل نور و به وجود آوردن نوری با کیفیت بهتر نیست و ابزارهای متنوعی برای تغییر حالت نور فلاش رو دوربینی موجود است.
یکی از متداول‌ترین و کاربردی‌ترین ابزار‌ها برای تغییر و اصلاح نور فلاشهای رو دوربینی استفاده از نرم کننده‌های نور و یا همان دیفیوزرها است. دیفیوزرها به شکل پارچه‌ای نیمه شفاف هستند که روی فلاش قرار می‌گیرند و با رد شدن نور از درون پارچه نیمه شفاف باعث ن پخش شدن نور و نرم‌تر شدن آن میشوند. البته لازم به ذکر است که نصب دیفیوزر بر روی فلاش باعث می‌شود که به طور تقریبی تا یک استاپ، نور کمتری را ساطع کنند.
سافت باکس‌های کوچک همانطور که از نامشان پیدا است نسخه کوچک شده سافت باکس‌های استودیویی هستند که برای اسپیدلایتها طراحی شده اند. این سافت باکس‌های کوچک، نور فلاش شما را نرم تر می‌کنند و اندازه منبع نور آن را نیز بزرگ‌تر می‌کنند. این ابزار باعث کاهش شدت سایه‌ها در سوژه شما می‌شود و حس و کیفیت نورهای استودیویی را تا حدودی به تصاویر اضافه می‌کنند. سافت باکس‌های کوچک در اشکال هندسی مختلفی تولید میشوند، ولی این اشکال متفاوت فرق چندانی در عملکرد آن‌ها ندارد و فقط بازتاب نور آن‌ها در هنگام استفاده در عکاسی پرتره در چشم‌های سوژه کمی تفاوت دارد.
بعضی از فلاشهای اکسترنال موجود در بازار صفحه انعکاس نور دارند و می‌توانید از آن استفاده کنید ولی در مدل‌هایی که صفحه بازگشت نور ندارند به راحتی می‌توانید این وسیله را تهیه و روی اسپیدلایت خود نصب کنید. بونس کارد وسیله‌ای است که نور را طوری تغییر می‌دهد که می‌توان گفت نتیجه آن چیزی بین دیفیوزر و سافت باکس است. تأثیر این وسیله مثل این است که نور به یک دیوار برخورد می‌کند و بازتاب داده می‌شود. این وسیله بالای فلاش شما نصب می‌شود و از تابش نور به زاویه‌های کناری جلوگیری می‌کند و در نتیجه اثری مثل منبع نوری با ابعاد بزرگ‌تر را تولید می‌کند و نوری نرم‌تر ارائه می‌دهد.
شبکه‌های لانه زنبوری نور فلاش را محدود می‌کنند و به پرتو‌های نور شکل زیبایی می‌دهند. این شکل دهنده‌های نور در اندازه‌ها و درجه‌های مختلفی وجود دارند. هرچقدر که مشبک‌های این دریچه‌ها تنگ‌تر باشند، انتشار نور محدودتر و لطیف‌تر خواهد بود.
اسنوت‌ها نوری بسیار متمرکز را ارائه می‌دهند. هرچقدر که این ابزار اندازه بلندتری داشته باشد، حلقه نوری که از آن به بیرون تابیده می‌شود کوچک‌تر خواهد بود. می‌توان جلوی دریچه خارجی نور این وسیله برای تنگ‌تر کردن پرتو‌های نور یک دریچه لانه زنبوری نیز اضافه کرد. از این وسیله برای نوردهی و عکاسی از اشیاء کوچک استفاده می‌شود.
اکستندر فلاش رو دوربینی در واقع یک لنز فرنل است که نور فلاش را در پرتو‌های تنگ‌تر متمرکز می‌کند و باعث می‌شود که نور فلاش شما، مسافت بسیار بیشتری را تحت شعاع خود قرار دهد. عملکرد این وسیله را می‌توان شبیه به لنز تله‌فوتو دانست و البته بعضی از فلاش‌ها دارای این لنز تله‌فوتو و یا فرنل داخلی، برای شرایط لازم هستند.
فیلترها و ژل‌های رنگی برای تغییر رنگ نور تولید شده توسط فلاش استفاده میشوند. بیشتر فلاش‌ها نوری شبیه به نور روز را از خود ساتع می‌کنند. هنگامی که مشغول عکس‌برداری در فضا‌هایی هستید که درجه حرارت نور و رنگ آن‌ها ترکیبی است مثلاً از لامپ‌‌های تنگستنی یا فلورسنت برای نوردهی استفاده شده است، تفاوت رنگ نور فلاش شما و نور محیط در تصاویر مشاهده خواهد شد و این عدم تعادل و یکپارچگی نور در بسیاری اوقات اثر مخربی را در کیفیت تصاویر خواهد گذاشت. در چنین شرایطی می‌توانید از فیلتر‌های رنگی برای نزدیک کردن درجه حرارت و رنگ نور فلاش با نور محیط، استفاده کنید و بین آن‌ها تعادل ایجاد کنید. این فیلترها در بسته بندی‌هایی که تعدادی فیلتر در آن‌ها قرار دارند، در بازار موجودند و دو دسته بندی اصلی دارند. دسته بندی اول که CTB نام دارد و مخفف عبارت “Color Temperature Blue” است شامل فیلترهایی است که در طیف آبی هستند و رنگ سردی دارند و دسته بندی دوم CTO نام دارد که مخفف عبارت “Color Temperature Orange” است و شامل فیلترهایی با طیف رنگ نارنجی و رنگ‌های گرم است.
لطفا ابتدا وارد شوید.
ورود به سیستم
یک حساب کاربری رایگان برای استفاده از لیست علاقه مندی ها ایجاد کنید.
ورود به سیستم
