حدود پنج یا شش سال پیش، به یک لنز نرمال سریع با امکان فوکوس خودکار احتیاج داشتم. این لنز را برای یک مجموعه‌ی پرتره‌های نیم‌تنه نیاز داشتم و از آن‌جایی که امکانات مالی زیاد نداشتم، از یکی از دوستانم خواهش کردم تا یکی از لنزهایش را به‌مدت یک ماه به من اجاره بدهد. اولین ملاقات من با لنز 50 میلی‌متر f/1.4 سیگما این‌طور اتفاق افتاد. در آن زمان، تجربه‌ی من در استفاده از لنزهای سریع، بیشتر منحصر به لنزهای مخصوص دوربین‌های فیلمی (عموماً بدون امکان فوکوس خودکار) می‌شد؛ و در گستره‌ی فاصله‌ی کانونی نرمال از چندین مدل از لنزهای کانن، نیکون، مینولتا، و زنیت استفاده کرده بودم. تنها تجربه‌ای که عکاسی دیجیتال با لنزهای نرمال داشتم، لنز 50 میلی‌متر f/1.8 کانن (برای دوربین‌های EOS) بود.
لنز سیگما دنیای جدیدی را به‌من نشان داد: کیفیت ساخت عالی، ظاهر جذاب و دهانه‌ی بزرگی که توجه همه را به‌خود جلب می‌کرد، در کنار کیفیت تصویری بی‌نظیر و عکس‌هایی شارپ، انتظارات مرا به‌خوبی برآورده می‌کردند. خلاصه این‌که، این مدت زمان یک‌ماه، من از هیچ‌کدام از لنزهای دیگرم استفاده نکردم و لنز سیگما با خیال راحت روی دوربینم جا خوش کرده بود.
مدت‌ها بعد از پس‌دادن این لنز، برای دوره‌ای کوتاه از لنز 50 میلی‌متر f/1.4 کانن استفاده کردم. سرعت فوکوس خودکار آن بالاتر بود و سروصدای کم‌تری موقع این‌کار راه می‌انداخت. کیفیت تصویر آن هم قابل‌قبول بود و نمی‌توانستم هیچ اشکالی بر آن بگیرم. اما جای یک چیز خالی بود – چیزی مثل «کاراکتر». از همه‌ی خنثی‌بودن ظاهر لنز کانن که بگذریم، سروصداهای عجیب و غریب لنز سیگما در زمان فوکوس خودکار، بازنمایی جذاب رنگ‌ها در تصاویر، بوکه‌ی خیلی خیلی نرم و بسیاری چیزهای دیگر بودند که در لنز کانن غیبتشان حس می‌شد.
خیلی زود از لنز کانن قطع امید کردم. مدت‌ها بعد، حدود دو سال پیش، مطلع شدم که فروشگاه پیکسل لنزهای کارل زایس را عرضه کرده است. بعد از مدتی تحقیق و خواندن نقد و بررسی‌های مفصل در مورد لنز 50 میلی‌متر f/1.4 زایس (که عموماً آن‌را لنزی نه‌چندان جالب معرفی می‌کنند) تصمیم گرفتم ریسک کنم و این لنز را تهیه کنم. مدت‌ها طول کشید تا با این شیطان کوچک کنار بیایم و اخلاقش را درک کنم. کسانی که از این لنز به‌مدت طولانی استفاده کرده‌اند می‌دانند که این لنز در دیافراگم‌های باز تصاویری بسیار نرم با انواع خطاهای آبراسیون ارائه می‌کند، و تصاویر آن هاله‌هایی رؤیاگونه دارند؛ در حالی که در فاصله‌ی f/5.6 تا f/.8 تصاویری فوق‌العاده شارپ و پرکنتراست خلق می‌کند. (این لنز را امتحان کنید؛ مثل باقی لنزهای زایس عاشق آن خواهید شد)
اما چند روز پیش، مطلع شدم که فروشگاه پیکسل یک لنز دست‌دوم سیگمای 50mm f/1.4 کاملاً سالم خریداری کرده و قصد دارد آن‌را به‌فروش برساند. گفتم بد نیست با این دوست قدیمی دیداری تازه کنم. این بود که آن‌را برای یکی‌دو روزی قرض و تا آن‌جایی که توانستم عکس گرفتم. با این‌که هنوز «کاراکتر» لنز زایس را بیشتر دوست دارم، اما این لنز سیگما را هم نمی‌توانم از لنزهای موردعلاقه‌ی نرمال‌ام حذف کنم. این لنز را به‌همه‌ی عاشقان نرمال، و به تمام علاقه‌مندان سبک کارتیه-برسون به‌شدت توصه می‌کنم.
