برای عکاسی در نورکم، خلق تصاویر با بوکه زیبا و استفاده از سرعت‌های شاتر سریع، استفاده از لنز‌های سریع یک راه‌حل عمده است. این دسته از لنزها همچنین در بسیاری از کاربردهای دیگر و در میان بسیاری از علاقه‌مندان به عکاسی، مد‌نظر هستند. ولی درواقع یک لنز دوربین عکاسی تا چه اندازه می‌تواند سریع باشد؟ در این پست سه لنز سریع از کانن، نیکون و زایس را مقایسه کرده و ازلحاظ تئوری سریعترین لنز ممکن را بررسی می‌کنیم.
سریعترین لنزی که تاکنون ساخته‌شده و به‌صورت عملی مورداستفاده قرارگرفته است، Zeiss 50mm F/0.7 است که شرکت زایس برای ناسا ساخته بود و در فیلمی از استنلی کوبریگ برای فیلم‌برداری از یک شمع در حال سوختن مورداستفاده قرار گرفت. ولی آیا می‌توان لنزی از این سریع‌تر نیز ساخت؟
به‌صورت تئوری عدد دیافراگم یک لنز از حاصل تقسیم زیر به دست می‌آید:
عدد دیافراگم = فاصله کانونی (میلی‌متر) در صورت کسر / قطر دیافراگم (میلی‌متر) در مخرج کسر
بدین ترتیب، براساس این فرمول، عدد دیافراگم لنز با قطر دیافراگم آن نسبت عکس دارد. ولی آنچه باید بدان توجه کرد، این است که قطر دیافراگم لنز عامل نهایی تعیین‌کننده اندازه لنز نیست. کافی است به سه لنز زیر و اندازه روزه فیلتر آن‌ها دقت کنید:
– لنز نیکون 85 میلی‌متری با F/1.4 با رزوه فیلتر 77 میلی‌متر (قیمت 1199 دلار)
– لنز زایس اوتوس 85 میلی‌متری با F/1.4 با رزوه فیلتر 86 میلی‌متر (قیمت 4490 دلار)
– لنز کانن 85 میلی‌متری با F/1.2L با رزوه فیلتر 72 میلی‌متر (قیمت 2099 دلار)
در این مقایسه، مشاهده می‌شود لنز کانن با دیافراگم بازتر، در حقیقت کوچک‌ترین لنز در میان این سه لنز است. علت این تفاوت در آن است که اندازه باز شدن دیافراگم موردتوجه است و نه اندازه نهایی آن.
با در نظر گرفتن این تئوری، اگر یک لنز 50 میلی‌متری با اندازه قطر دیافراگم 200 میلی‌متری داشته باشیم، اندازه دیافراگم آن F/0.25 خواهد بود. برای رسیدن به F/0.1 لازم است از لنزی بافاصله کانونی 35 میلی‌متر و با اندازه دیافراگم 350 میلی‌متر استفاده شود. به‌صورت تئوری ممکن است، اما ازلحاظ ساخت عملی و استفاده از آن، لنزی با این مشخصات کاملاً بی‌مصرف است. لنزهایی با این مشخصات دارای صفحه فوکوس بسیار باریک و نازکی خواهند بود. در مقام عمل، ثبت سوژه در تصویر به‌صورت شارپ، تقریباً غیرممکن است. یک مدل از لنزهایی ازاین‌دست پیش‌ازاین توسط شرکت زایس در سال 1960 ساخت شد. این لنز Carl Zeiss Super – Q- Giantar 40mm F/0.33 بود و عملاً غیرقابل استفاده بود.
صرف‌نظر از مشکل در فوکوس کردن و باریک بودن بی‌اندازه صفحه فوکوس، ابعاد، وزن و قیمت این نوع لنزها نیز غیرقابل تصویر خواهد بود. لنزی با اندازه قطر دیافراگم 20 سانتی‌متر، دارای قطری در حدود 25 تا 30 سانتی‌متر بوده و دارای ابعادی بسیار بزرگ است. صرف‌نظر از ابعاد، لنزی با این قطر دیافراگم و برای فاصله کانونی 50 میلی‌متر، وزنی در حدود 10 کیلوگرم خواهد داشت.
علی‌رغم ابعاد و حجم، طراحی این نوع لنزها نیز چالشی بالقوه است. لنز زایس اوتوس مثالی عالی از بهترین طراحی – چه از بابت قیمت و چه از بابت حجم و اندازه – برای لنزهایی از این نوع است. قطعاً اگر مسائل مالی و کاربردی مطرح نبود، شرکت زایس می‌توانست لنزی باکیفیت‌تر از اوتوس خلق کند. اما بنا بر آنچه پیش‌تر گفته شد، این لنز بدون شک بسیار بزرگ‌تر و بسیار گران‌قیمت‌تر می‌بود. تراز کردن بین فاکتور‌های مطرح، حدود سریعترین لنزها را ترسیم می‌کند. آنچه به‌طور ناگفته پذیرفته‌شده است، لنزی با F/1.0 حدی است که برای این لنزها شناخته می‌شود.
منبع:http://www.mattgranger.com
