در طول تاریخ عکاسی به خصوص از اوایل قرن ۲۰، توجه به فرم و شکل در میان عکسان بسیار افزایش یافت. از عکاسان بزرگی مانند الوین کابرن و موهولی ناگی گرفته تا مَن رِی و آلبرت پاتسش همگی تجربیاتی در عکاسی فرمالیستی داشته‌اند. امروزه نیز این گونه عکاسی مورد توجه بسیاری از هنرمندان قرار می‌گیرد و مجموعه‌های جذابی را خلق می‌کنند. یکی از همین هنرمندان، عکاس مجاری، بالین آلوویتز است که با عکاسی از فرم زیبا و حلزونی راه‌پله‌های ساختمانی فضای هنری مکتب باهاوس و همچنین آرت‌دکو را در آثارش زنده کرده است. در ادامه به مشاهده آثار او می‌پردازیم.
آلویتز معتقد است که راه‌پله‌ها و فرمی که دارند یادآور ماشین زمان و سفر در طول آن است. فضای مارپیچ‌گونه در آثار او لایه‌لایه چشم را به مرکز تصویر متمرکز می‌کند و به گونه‌ای مخاطب برای لحظاتی درگیر فرم ساده و در عین‌حال قدرتمند تصویر می‌شود.
آلوویتز با بررسی ساختمان‌های مختلف در بوداپست، مجموعه‌ای خیره‌کننده از فرم‌های مارپیچی راه‌پله‌ها را ثبت کرده است. او برای جمع کردن پروژه خود از یک نیکون D810 و سه لنز 24mm F1.4، 35mm F1.4 و 50mm F1.4 سری Art سیگما استفاده کرده است. به علاوه با توجه به اینکه در انتهای راه‌پله‌ها در طبقات پایینی، روشنایی معمولا کاهش می‌یابد، او یک فلاش Broncolor Siros 800s را برای روشن کردن نواحی تاریک، به کار گرفته است. در ضمن با توجه به این که دوربین باید کاملاً در حالت عمودی و رو به پایین قرار گیرد تا بتوان به پرسپکتیو و زاویه دقیق راه‌پله دست یافت، باید از یک سه‌پایه استفاده کرد که قابلیت تبدیل شدن به بوم را داشته باشد و ستون مرکزی آن بچرخد. برای این کار آلوویتز از یک سه‌پایه مانفروتو بهره برده است.
آنچه در ادامه به تصویر در آمده، مجموعه آثار این هنرمند مجارستانی است. برای مشاهده هر یک از عکس‌ها در سایز بزرگ‌تر بر روی آن‌ها کلیک کنید.
