کتاب گفت و گو با آنجلوپلوس

سری کتاب‌های گفتگو با کارگردانان جهان، مجموعه‌ای است بی‌نظیر برای درک و بینش بهتر در ارتباطی دوسویه با کارگردان‌هایی که دوستشان داریم: فیلم‌سازانی که واجد بینش خاصی درباره‌ی دنیا و نحوه‌ی به فیلم درآوردن آن هستند. مجموعه‌ی گفت‌و‌گو با کارگردانان نشر " شورآفرین "، رهنمونی است به دنیای شخصی و هنری این آدم‌های خاص، به‌ویژه برای خواننده - بیننده‌ای که می‌خواهد از مؤلفه‌های گوناگون تشکیل‌دهنده‌ی یک فیلم و کلیتی که این عناصر را شکل می‌دهد، به دریافتی روشنگر و هنرورانه نائل آید. همین شناخت است که موجب می‌شود خواننده-بیننده راه‌های ورود به دنیای فیلم‌ساز و ادراک فیلم را کشف کند تا بتواند به داستان و کاراکترهای فیلم نزدیک شود: دست‌یافتنی به مدد کلمه و کلام و تصویر فیلم‌ساز، در یک سفرِ مکاشفه‌آمیز برای لذت آگاهی از آفریده‌‌هایشان در مدیوم سینما.

درباره کتاب

در کتاب گفت‌و‌گو با تئو آنجلوپلوس همراه نوشته‌های دان فینارو با شخصیت واقعی تئو آنجلوپلوس، اندیشه‌ها و اعتقادات او آشنا خواهید شد. تئو آنجلوپلوس کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس بزرگ یونانی است که برنده جوایز مختلف از جشنواره‌های سینمایی معتبر چون کن، برلین و ونیز شده است.

درون‌مایه‌ی مضمونی بی‌همتای تئو آنجلوپلوس (Theo Angelopoules)، آثارش را از سایرین متمایز می‌سازد. نگاهی گذرا به هر کدام از آثاری که کارگردانی کرده، در هر نما، ابتدا، میانه یا انتها، به سادگی هویت مؤلف پنهان در پسِ آن را نمایان می‌سازد. ممکن است گونه‌ی سینمایی او را دوست بدارید، آن را ستایش کنید و مجذوبش باشید، همان‌طور که بسیاری از ما چنین هستیم. ممکن است از آن بیزار باشید و این سبک خاص شما را بیازارد یا برایتان ملال و خستگی را به همراه آورد، آن‌طور که عده‌ی زیادی، اگر نه بیش‌تر از گروه نخست، درباره‌ی او چنین می‌پندارند.

فلسفه‌ی آنجلوپلوس درباره‌ی سینما:

به طور قطع نمی‌توان میان سینمای آمریکا و سینمای اروپا تفاوت فاحشی پیدا کرد، اما در نخستین سال‌های رهایی از اشغال، یعنی از 1944 به بعد، فیلم‌های آمریکایی تنها آثار سینمایی قابل‌دسترس در یونان بود. پس سینمای آمریکایی، نخستین سینمایی است که نسل من با آن آشنا شد. می‌دانم که کارگردانان قدیمی‌تر چون آنتونیوینی‌، فلینی یا ویسکونتی بیش‌تر تحت تأثیر سینمای فرانسه بوده‌اند تا آمریکا، البته شاید بهتر است بگویم که آن‌ها با شناخت هر دو نوع، فعالیت سینمایی خود را آغاز کردند. نخستین تأثیرات سینمای آمریکا در اروپا به سال‌ها پس از جنگ بازمی‌گردد. داستان‌های کارآگاهی، فیلم‌های موزیکال، درام‌های اجتماعی و ملودرام‌ها و شیوه‌ی روایت‌پردازی این داستان‌ها در میان مخاطبان عام اروپایی طرفداران بسیاری داشت. ازاین‌رو، سینمای آمریکا بر نسل پس از جنگ، یعنی نسل من، بر نسل بعد از من و حتی بر یک نسل بعد از آن‌ها هم تأثیر گذاشته است.

پافشاری آنجلوپلوس بر عقیده‌ی فیلم به عنوان هنر و هم‌چنین ضدیت او در برابر مفهوم فیلم به عنوان سرگرمی، سبب شد تا آثارش در برابر هالیوود، فرصت چندانی برای نمایش عمومی به دست نیاورد، اما در اروپا، نه‌تنها مشهور و مورد ستایش است، بلکه او را به عنوان یکی از اصلی‌ترین ستون‌های سینمای مدرن می‌دانند. این جایگاه به خوبی نشان‌دهنده‌ی این است که اکثر مصاحبه‌های منتشرشده در کتاب گفت‌و‌گو با تئو آنجلوپلوس، در کشورهایی انجام شده که شناختی کافی از او و آثارش دارند؛ کشورهایی همچون فرانسه،‌ ایتالیا و آلمان… که تمامی فیلم‌های او در آن‌ها به نمایش عمومی درآمده و با استقبال مواجه شده‌ است.