مقایسه سونی ZV-E10 II با پاناسونیک S9: برنده قطعی میدان کدام است؟

توسط رامین سرازش Last updated ۱۴۰۳/۰۵/۰۹

چندی پیش، پستی درباره بررسی اولیه Sony ZV-E10 II منتشر کردیم. یک ماه قبل از آن، پاناسونیک S9 را عرضه کرد که بعضی از عکاسان آن را «گیج کننده» می‌دانستند. در نهایت، بسیاری از مخاطبان خواستار یک مقایسه کاربردی بین این دو دوربین بودند. پس در ادامه به مقایسه سونی ZV-E10 II با پاناسونیک S9 در زمینه‌های مختلف می‌پردازیم و صراحتاً برنده هر بخش را نیز تعیین می‌کنیم. نتایج می‌تواند به‌خوبی نشان دهد که کدام دوربین بیشتر مناسب خلق محتوا است.

دوربین سونی ZV-E10 II با قیمت مناسبی که دارد، به‌طرز غافلگیرکننده‌ای کارآمد است.

دوربین مناسب خلق محتوا چیست؟

گمان ما بر این است که ایده یک دوربین ولاگینگ در این مرحله تا حدودی منسوخ شده است. فرمت کلاسیکِ نشانه گرفتن دوربین به سمت صورت ولاگر در حین راه رفتن، هر روز کم و کمتر می‌شود. با وجود این، بسیاری از مردم همچنان خواهان دوربینی برای ضبط ویدیوهای یوتوب و تیک‌تاک هستند که کیفیت تصویر و عملکرد بهتری را در مقایسه با گوشی هوشمند ارائه می‌دهد. اگر کارتان فقط ساخت ولاگ است، یک DJI Pocket 3 خریداری کنید. اگر هم چیزی با انعطاف‌پذیری بیشتر می خواهید، Sony ZV-E10 II و پاناسونیک S9هر دو گزینه‌های جالبی هستند. پس برویم سراغ مقایسه این دو.

دوربین Panasonic S9 با کیفیت فول‌فریم و طراحی خاص به میدان آمده است.

مقایسه سونی ZV-E10 II با پاناسونیک S9: رابط و مدیریت

مدت‌هاست که دوربین‌های پاناسونیک را به‌دلیل استفاده از ابزارهای ویدئویی حرفه‌ای دوست داریم، اما S9 کمی از مسیر همیشگی منحرف شده است. بسیاری از عکاسان، چندان طرفدار طراحی صاف و بدون گریپ نیستند، علیرغم این‌که در دست عالی به نظر می‌رسد. هنگام عرضه دوربین پاناسونیک، گریپ SmallRig اختیاری برای بررسی در اختیار کارشناسان قرار داده شد و ما عقیده داریم که برای این دوربین، جزو تجهیزات جانبی واجب است. دکمه دایال روی دستگاه کارکرد خوبی دارد، اما کار با دکمه دایال پشتی چندان دلچسب نیست. نگرانی اصلی ما درباره S9 این است که به‌وضوح افراد مبتدی را هدف قرار می‌دهد، اما رابط بصری آن از دوربین‌ها لومیکس رده‌بالا برداشته شده است. پس، با وجود این‌که گزینه‌هایی مثل Waveform، ضبط ویدیوی Open Gate (استفاده از کل سنسور به‌جای ویدیوی کراپ‌شده) و گسترش تصویر آنامورفیک وجود دارد، احتمالاً رابط بصری شلوغ دوربین برای مخاطب هدف گیج‌کننده خواهد بود.

سونی برای قرار دادن باتری نوع Z، گریپ خوبی ارائه کرده است. عملکرد دوربین با لنزهای کوچک‌تر راضی‌کننده است، اما اپتیک‌های حرفه‌ای بزرگتر به انگشتان شما میدان زیادی برای کار کردن نمی‌دهند. رابط بصری سونی به‌وضوح بیشتر برای مبتدیان طراحی شده است؛ با چند کنترل خلاقانه روی تاچ‌اسکرین در حالت خودکار و گزینه‌هایی مثل دکمه Background Defocus که امکان آزمایش عمق میدان را برای کاربر فراهم می‌کند. با این حال، سونی انواع ابزارهای کمکی ارائه‌شده در پاناسونیک را ارائه نمی‌دهد.

گریپ Sony ZV-E10 II ویژگی مثتی است که باتری داخل آن قرار دارد.

در نهایت، برای مخاطب هدف، سونی کار بهتری در بهینه‌سازی دوربین انجام داده است، بنابراین کار با آن به معنای واقعی کلمه برای مبتدیان آسان است. سونی در این بخش برنده است.

مقایسه سونی ZV-E10 II با پاناسونیک S9: کیفیت ویدیو

این مورد، پیچیده است. پاناسونیک دارای سنسور فول فریم است، اما این سنسور کاملاً قدیمی است. دامنه پویاتر و عملکرد ISO بالا و همچنین برخی از پروفایل‌های محبوب مثل V-Log و Like-709 را به شما می‌دهد. با این حال، خواندن آهسته این سنسور قدیمی به این معنی است که نویزهای شاتر اغلب هنگام پن کردن ظاهر می‌شوند. همچنین،4K/60P یک و نیم برابر کراپ (به اندازه محدوده سنسور APS-C) می‌شود و دیگر Oversampling انجام نمی‌شود. این امر باعث کاهش جزئیات و عملکرد در نور کم شود.

رابط کاربری پاناسونیک اس ۹ قابلیت‌های زیادی دارد، اما برای مخاطب هدف ممکن است پیچیده باشد.

حالا که صحبت از APS-C شد، سونی دارای سنسوری بسیار کوچک‌تر، اما مدرن‌تر است. این سنسور می‌تواند تا 4K/30P بدون کراپ ضبط کند. 4K/60P نیز هنوز Oversample می‌شود، اما به یک کراپ کوچک ۱.۱ برابری نیاز دارد. به این منظور سونی S-Log3 انعطاف‌پذیر را برای حداکثر رنج دینامیکی و S-Cinetone را برای تدوین‌گرانی که به‌دنبال به حداقل رساندن گریدینگ هستند، ارائه می‌دهد.

سونی بیشتر پورت‌ها را در اختیار کاربر گذاشته است.

برای افرادی که به‌دنبال ضبط 60P هستند، سونی گزینه بهتری است. اما برای بخش عمده‌ای از محتواسازان، پاناسونیک در موقعیت‌های مختلف، تصویر دلپذیرتری ارائه می‌دهد. بنابراین، در این بخش پاناسونیک برنده است.

دوربین S9 فقط یک جک میکروفون دارد و وجود نداشتن یک جک هدفون، کمبود قابل‌مشاهده‌ای است.

مقایسه سونی ZV-E10 II با پاناسونیک S9: کیفیت صدا

اینجاست که پاناسونیک بازی را از دست می‌دهد. در حالی که یک جک میکروفون با پیش‌تقویت‌کننده‌های خوب در کار است، عدم وجود هدفون برای نظارت بر صدا یک حذف آشکار به نظر می‌رسد. شما حتی نمی‌توانید مثل بسیاری از دوربین‌های فوجی‌فیلم از دانگل در پورت USB-C استفاده کنید. همچنین، کفشک دوربین هیچ اتصال الکتریکی‌ای ندارد، پس شما به مبدل‌های XLR خارق‌العاده تولیدشده توسط پاناسونیک و سازگار با اکثر دوربین‌های دیگر آن، دسترسی نخواهید داشت.

سونی کفشک چندکاربره و میکروفون‌های داخلی خوبی فراهم کرده است.

سونی در این دوربین، یک جک میکروفون با یک پیش‌تقویت‌کننده خوب و جک هدفون موردنظر عرضه کرده و امکان استفاده از بسیاری از لوازم جانبی صوتی سونی را نیز فراهم کرده است. همچنین در این دوربین یک میکروفون سه‌کپسولی خوب تعبیه شده که می‌تواند جهت‌های مختلف را اولویت‌بندی کند. تنها انتقادی که می‌شود به این دوربین داشت این است که سطوح صدا هنگام ضبط روی اسکرین، بسیار کوچک هستند.

پاناسونیک اس ۹ یک کفشک ساده دارد و میکروفون‌های داخلی آن چندان جالب توجه نیسنتند.

سونی در این بخش برنده است.

مقایسه سونی ZV-E10 II با پاناسونیک S9: دوام باتری

S9 از باتری BLK22 پاناسونیک استفاده می‌کند که در جدیدترین بدنه‌های S و G دیده می‌شود. عمر باتری این دوربین قابل قبول است.

دوام باتری پاناسونیک S9 به کمی بیش از یک ساعت ضبط می‌رسد.

سونی از باتری دوست‌داشتنی FZ100 استفاده می‌کند که ‌هم‌اکنون تقریباً در تمام بدنه‌های دوربین‌های جدیدتر آن پیدا می‌شود. دوام باتری این دوربین بیش از دو ساعت در هر بار شارژ است که رقم چشمگیری است.

باتری قدرتمند Sony Z دو ساعت را در هر بار شارژ امکان‌پذیر می‌کند.

سونی در این بخش به‌راحتی برنده است.

مقایسه سونی ZV-E10 II با پاناسونیک S9: کیفیت تصویر

پاناسونیک در این مرحله از لرزش‌گیر ویدیویی پیشرویی برخوردار است و S9 در این زمینه کم نمی‌آورد. سیستم IBIS برای عکس‌های پایدار، با نام عجیب Boost Mode (بهتر است Static Mode نام داشته باشد) یا هنگام حرکت دوربین، عالی عمل می‌کند. اگر بخواهید از لرزش‌گیر دیجیتال نیز بهره‌مند شوید، به قیمت کراپ شدن تصویر میسر خواهد شد، اما به‌ندرت پیش می‌آید که این امکان ضروری باشد.

وقتی پای کیفیت تصاویر به میان می‌آید، پاناسونیک اس ۹ با سنسور فول‌فریم و لنزهای عالی (و گران‌قیمت) مزیت بزرگی دارد.

سونی پیش‌تر با فقدان IBIS در ZV-E10 مشکلات زیادی به وجود آورده بود و بسیاری از طرفدارانش را شاکی کرده بود. این تصمیم در مدل بعدی نیز باپرجا است. در کل، حتی با لنزهای لرزش‌گیر هم فوتیج‌ها پرش زیادی دارند و تا Active Steadyshot را فعال نکنید، پرش‌ها از بین نمی‌رود. حتی در این صورت، با سرعت شاتر استاندارد و آهسته‌تر، دائماً فریم‌های عجیب و غریب محو خواهید داشت. این باعث می‌شود به‌نظر برسد که فوکوس خودکار مشکل دارد، اما کل فریم تار است. با سرعت‌های شاتر سریع، کیفیت بهبود می‌یابد، اما حالا حرکت سوژه غیرعادی به‌نظر می‌رسد.

کیفیت تصویر Sony ZV-E10 II خوب است، اما به پای پاناسونیک اس ۹ نمی‌رسد.

به‌راحت می‌توان گفت که اگر قصد راه رفتن با دوربین را داشته باشید، پاناسونیک سونی را در این بخش با قاطعیت شکست می‌دهد.

تنوع لنزهای سازگار

دارندگان دوربین، با وجود L-Mount در دوربین S9، به مجموعه متنوعی از لنزهای پاناسونیک دسترسی خواهند داشت که برای ویدیو بهینه‌سازی شده‌اند. همچنین یک سری لنزهای بسیار شارپ از سیگما (که البته برای عکاسی بهینه‌سازی شده‌اند) در دسترس دارندگان این دوربین هستند. شرکت‌های کوچک دیگری نیز لنز L-Mount تولید می‌کنند، اما پاناسونیک و سیگما بازیگران اصلی هستند. مسئله اینجاست که به‌نظر می‌رسد هیچ‌کس به طراحان لنز پاناسونیک نگفته که بدنه‌ای فشرده و مقرون‌به‌صرفه در راه است. اکثر گزینه‌ها بزرگ و گران‌قیمت هستند. لنز کیت دوربین نیز انگار خیلی سریع سرهم‌بندی شده تا به موعد عرضه دوربین برسد. لنز مذکور، یک لنز ۲۶ میلی‌متری با f/8 و فوکوس دستی است که چندان کاربردی ندارد. لنز جایگزین و بسیار زیبای ۲۰-۶۰ میلی‌متری نیز در بدنه S9 بیش از حد بزرگ به‌نظر می‌رسد. مطمئناً، لنزهای کوچکی در سیستم وجود دارند، مانند لنزهای پرایم دوست‌داشتنی معاصر سیگما، اما این لنزها ارزان‌قیمت یا بهینه‌سازی‌شده برای ویدیو نیستند.
از سوی دیگر، سونی اخیراً مجموعه لنزهای APS-C خود را بی‌سروصدا معرفی کرده است. این مجموعه شامل تعدادی پرایم کوچک می‌شود که برای جبران کراپ APS-C زاویه بازی دارند. یکی از گزینه‌های مناسب، لنز کوچک Sigma 18-50mm f/2.8 C است.
اگر خواستار یک مجموعه کامل برای ضبط ویدیو با قیمت مناسب هستید، سونی برنده این میدان است.

فوکوس خودکار

S9 جدیدترین دوربین پاناسونیک است که فوکوس خودکار تشخیص فاز را عرضه می‌دارد که اثر Pulsing مزاحم را حذف می‌کند که دوربین‌های پاناسونیک همیشه به آن معروف بوده‌اند. با یک سوژه، فوکوس خودکار به اندازه مدل‌های رده‌بالایی مانند S5 II/X عمل می‌کند که کاملاً رضایت‌بخش است. با وجود این، وقتی چند سوژه در صحنه وجود داشته باشند، فوکوس کند می‌شود و ممکن است کمی طول بکشد تا دوربین تشخیص درست دهد.
Sony ZV-E10 II از آخرین پردازنده Bionz XR سونی برای فوکوس خودکار استفاده می‌کند، اما فاقد تراشه AI موجود در مدل‌های رده‌بالا است. عملکرد فوکوس خودکار در اکثر موقعیت‌ها عالی است، اما گاهی ممکن است دوربین یک لحظه برای پیدا کردن موقعیت درست فوکوس، روی پیش‌زمینه و پس‌زمینه سوییچ کند. با همه این اوصاف، مُد Product Showcase که روی نزدیک‌ترین چهره فوکوس می‌کند، مگر اینکه چیزی در مقابل دوربین نگه داشته شود، بسیار خوب کار می‌کند و برای یوتیوبرها و اینفلوئنسرهایی که محصولی را به نمایش می‌گذارند، بسیار مفید خواهد بود. به همین دلیل است که به آن «ویترین محصول» می‌گویند.
در این بخش سونی برنده میدان است و فوکوس خودکار آن، برای مخاطب هدف بهتر عمل می‌کند.

مقایسه قیمت سونی ZV-E10 II با پاناسونیک S9

قیمت بدنه پاناسونیک S9 ۱٬۵۰۰ دلار یا با لنز کیت بزرگ، اما زیبای ۶۰-۲۰ میلی‌تری، ۱٬۸۰۰ دلار است. نگران قیمت کیت ۲۶ میلی‌متری نباشید، زیرا اصلاً توصیه نمی‌شود.

پاناسونیک S9 دوربینی با طراحی زیباست، بیشتر از آن‌که یک دوربین ویدیویی برنده باشد، در حوزه عکاسی برنده است.

قیمت دوربین Sony ZV-E10 II نیز برای بدنه ۱٬۰۰۰ دلار و برای دوربین به همراه لنز کیت ۵۰-۱۶ میلی‌متری ۱٬۱۰۰ دلار است.
بنابراین سونی با قیمت بسیار پایین‌تر، برنده این میدان است.

دوربین The Sony ZV-E10 II بابت راحتی استفاده و میکروفون فوق‌العاده برنده است. خالقان محتوای ویدیویی احتمالاً این دوربین را بیشتر خواهند پسندید.

برنده نهایی

شکی نیست که سونی در بیشتر بخش‌ها برنده شده است، اما بهتر است در هر دوی این محدوده قیمت‌ها (۱٬۰۰۰ دلار و ۱٬۵۰۰ دلار) نگاهی به رقابت‌ها داشته باشیم. در کل، خالقان محتوای ویدیویی در محدود قیمت ۱٬۰۰۰ دلار گزینه چندانی ندارند. از لحاظ قیمتی، دوربین‌هایی مثل پاناسونیک G100D و Nikon Z30 در مقابل ZV-E10 II قرار می‌گیرند که کارایی بسیار کمتری دارند. در هر حال، S9 با قیمت ۱٬۵۰۰ دلاری‌اش می‌تواند با پاناسونیک S5 II با قیمت ۱٬۷۰۰ دلاری رقابت کند (که بسیار توانمندتر است) و همچنین با دوربین‌های عالی APS-C مثل Fujifilm X-S20 با قیمت ۱٬۳۰۰ دلار و Sony FX30 که ۱٬۵۰۰ دلار است.
در نهایت، باید بگوییم که دوربین سونی با تمام قابلیت‌ها و قیمتی که دارد، برای بسیاری از سازندگان محتوای ویدیویی انتخاب منطقی‌تری است.