راهنمای جامع خرید دوربین فیلم‌برداری

با پیشرفت تکنولوژی دوربین‌های بدون آینه، مرز بین دوربین‌های عکاسی و دوربین‌های فیلم‌برداری باریک‌تر شده‌ است. امروزه دوربین‌های بدون‌ آینه بسیاری که هم برای عکاسی و هم فیلم‌برداری مناسب است، در بازار موجود است که قابلیت‌های دوربین‌های حرفه‌ای فیلم‌برداری را با قیمت بسیار پایین‌تری از دوربین‌های حرفه‌ای مخصوص فیلم‌برداری برای کاربران فراهم کرده‌اند.
در این راهنمای خرید می‌خواهیم تکنولوژی و قابلیت‌های این نوع دوربین‌ها که هم برای عکاسی و هم برای فیلم‌برداری مناسب‌اند را برایتان توضیح دهیم تا بتوانید بهترین تصمیم را برای انتخاب دوربین فیلم‌برداری داشته باشید. همچنین به منظور فهم راحت‌تر لغات ثقیل تخصصی مربوط به عرصه فیلم‌برداری، فهرستی از لغات تخصصی و مفهوم آن‌ها را در انتهای متن برایتان آماده کرده‌ایم.

اصطلاحات مهم در انتخاب و خرید دوربین فیلم‌برداری

رزولوشن

کلمه رزولوشن در مشخصات دوربین‌ها بیشتر از سایر ویژگی‌های دوربین‌های فیلم‌برداری تکرار می‌شود، معمولاً رزولوشن دوربین‌های فیلم‌برداری 1080p Full HD، 4K و یا در دوربین‌های جدیدتر 8K است. اکثر تلویزیون‌های جدید امکان نمایش ویدیوها را در رزولوشن 1080/Full HD دارند و همچنین امکان نمایش رزولوشن 4K نیز که وضوح دو برابری نسبت به رزولوشن 1080p دارد، در بسیاری از تلویزیون‌ها امروزه ممکن شده است. فیلم‌برداری با رزولوشن 4K دست شما را در ادیت کردن ویدیوها بازتر می‌گذارد، حتی اگر رزولوشن خروجی نهایی فایل‌های ویدیویی شما بعد از ویرایش 1080 باشد، فایل‌ها حجم بیشتری خواهند داشت و همچنین به سیستم رده بالایی برای ادیت کردن آن‌ها نیاز خواهید داشت.
در رزولوشن 8K نیز همین نکته صدق می‌کند و حتی اگر خروجی نهایی شما 4K باشد، فیلم‌برداری با این رزولوشن به شما اختیارات بیشتری از جمله امکان کراپ کردن و تثبیت تصویر را برایتان فراهم می‌کند. اما برای ویرایش ویدیوهایی که با رزولوشن 8K فیلم‌برداری شده‌اند به فضای بیشتر در هارد و همچنین سیستم قوی‌تری نیز نیاز خواهید داشت. بیشتر افراد ویدیوهای باکیفیت و با رزولوشن‌ 4K را کارآمدتر از ویدیویی که رزولوشن آن 8K است می‌دانند.

رزولوشن 8K، 4K و Full HD/1080

نکته مهم‌تر از خروجی رزولوشن، نحوه فیلم‌برداری است: بسیاری از دوربین‌های بالا رده، فیلم‌برداری را با رزولوشنی بالاتر از 4K انجام می‌دهند ولی هنگام خروجی، رزولوشن را کاهش می‌دهند تا ویدیوهای 4K با جزییات بالا را در اختیار بگذارند. اما بعضی دیگر از دوربین‌ها تنها بعضی از قسمت‌های حسگر دوربین را برای فیلم‌برداری دریافت می‌کنند که این موضوع باعث پایین آمدن جزییات و کیفیت می‌شود. در نهایت بعضی از دوربین‌ها قسمتی از تصویری که بر روی سنسور تشکیل شده را کراپ می‌کنند یا به عبارت دیگر در حالت فیلم‌برداری کمی زوم بر روی تصویر اعمال می‌شود و به سختی می‌شود با زاویه واید فیلم‌برداری کرد که این امر باعث پایین آمدن کیفیت، مخصوصاً در شرایط نوری ضعیف می‌شود. این‌ها جزییاتی است که تولید کنندگان دوربین‌ها در اختیار کاربران نمی‌گذارند و برای فهمیدن آن، حتماً باید نقد و بررسی و نظرات کاربران دوربین مورد نظر را مطالعه کنید.
یکی دیگر از فاکتورهای مهم وجود پدیده رولینگ شاتر (دیستورشنی در تصویر که شکل ژله مانند دارد و برای سوژه‌هایی که به سرعت از جلوی دوربین رد می‌شوند اتفاق می‌افتد) این انحراف به این علت رخ می‌دهد که در بسیاری از دوربین‌ها اسکن فیلم‌برداری از روی سنسور دوربین به صورت خطی انجام می‌شود و هنگامی که می‌خواهیم از سوژه‌ای که در حال حرکت سریعی است فیلم‌برداری کنیم، اگر پروسه اسکن خطی از روی سنسور کند باشد؛‌ ریسک اینکه در زمانی که دوربین در حال اسکن انتهای کادر در یک فریم خاص است، سوژه حرکت کرده و مکان اصلی آن در جای دیگری باشد بالا می‌رود و درنتیجه ریسک به وجود آمدن انحراف رولینگ شاتر بیشتر می‌شود. لازم به ذکر است که در دوربین‌هایی که سنسورهای کوچک‌تری دارند، این انحراف کم‌تر رخ می‌دهد.

فریم ریت یا تعداد فریم در ثانیه

بیشتر ویدیوها با سرعت ۲۴ و یا ۳۰ فریم بر ثانیه ضبط می‌شوند. اما بسیاری از دوربین‌ها امکان ضبط با سرعت بالا‌تری را در اختیار فیلم‌بردار می‌گذارند که این سرعت‌های بالاتر می‌تواند در روش‌های مختلفی استفاده شود. مثلاً فیلم‌برداری با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه می‌تواند برای سوژه‌هایی که حرکت سریعی دارند کارایی داشته باشد و همچنین می‌توانیم با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه ویدیویی را ضبط کنیم و سرعت آن را به ۲۴ یا ۳۰ فریم بر ثانیه کاهش دهیم و افکت اسلوموشن باکیفیتی را بسازیم. بیشتر دوربین‌ها نمی‌توانند فریم‌ ریت‌های بالا را هم‌زمان با بالاترین رزولوشن دوربین در اختیار کاربر بگذارند، اما امکان فیلم‌برداری با رزولوشن 1080 و با سرعت ۱۲۰ فریم بر ثانیه در بسیاری از دوربین‌ها موجود است و این رزولوشن با این سرعت بازسازی تصویر اگر نیازی به پخش ویدیو با رزولوشن 4K ندارید، تنظیمات کاملا مناسبی برای فیلم‌برداری است.

محدودیت ضبط

یکی دیگر از جزییاتی که حتماً در خرید دوربینی که می‌خواهید با آن فیلم‌برداری کنید باید بررسی شود، مطمئن شدن از عدم وجود محدودیت‌ در طول زمان فیلم‌برداری است. مثلاً در بعضی از دوربین‌های قدیمی، به علت اینکه ضبط ویدیو با رزولوشن بالا، باعث ایجاد حرارت در دوربین می‌شد؛ کاربر نمی‌توانست ویدیویی که طول زمان آن بیشتر از ۲۹ دقیقه و۵۹ ثانیه است را ضبط کند.
پردازش برای ضبط ویدیو در دوربین‌ منجر به تولید حرارت می‌شود و دوربین‌ها معمولاً سازوکار خاصی برای مقابله با حرارت تولید شده ندارند و درنتیجه دوربین خاموش می‌شود تا حرارت از بین برود و دوربین خنک شود. دوربین‌های فیلم‌برداری حرفه‌ای دارای سیستم خنک‌کننده هستند، اما در دوربین‌های هیبرید فیلم‌برداری/عکاسی سعی بر این شده که حرارت تولید شده داخل دوربین به بدنه دوربین انتقال پیدا کند و توسط مجاورت با محیط بیرون به هم‌‌دمایی برسد. بهترین مدل‌ها با چنین طراحی به کاربر امکان فیلم‌برداری تا زمان زیادی را می‌دهند و بسیاری از مدل‌های دیگر نیز به کاربر امکان غیرفعال کردن و یا کم کردن محدودیت‌های در اثر بالا رفتن حرارت داخل دوربین را می‌دهند. البته اگر می‌خواهید ویدیوهای کوتاهی را ضبط کنید و آن‌ها را با هم ادغام کنید این محدودیت‌ها برایتان مسئله‌ساز نخواهد بود ولی اگر می‌خواهید در مراسمی دوربین خود را بر روی حالت ضبط و با رزولوشن 4K یا بالاتر جایی قرار دهید تا تمام مراسم را فیلم‌برداری کنید، بالا رفتن حرارت داخلی دوربین برایتان مشکل‌ساز خواهد بود. همچنین استفاده از فریم ریت‌های بالا نیز می‌تواند چنین مشکلی را پیش آورد.

کیفیت صدابرداری دوربین

بعد از اینکه دوربینی را در نظر گرفتید که با رزولوشن مناسبی قادر است فیلم‌برداری کند، یکی دیگر از نکات مهم که باید به آن توجه شود، کیفیت دریافت صدای دوربین است. بیشتر بینندگان ویدیو شاید بتوانند ویدیویی که کیفیت تصویری ضعیفی را دارد را تحمل کنند، ولی کیفیت صدای ضعیف برای تمام مخاطبان، ضعف بزرگی به شمار می‌رود و برای اکثر افراد قابل تحمل نیست. اگر بیشتر تجربه شما در عکاسی است، ممکن است که این نکته مهم نادیده گرفته شود.
دوربین مورد نظر شما باید ورودی میکروفون داشته باشد؛ به این دلیل که میکروفون داخلی دوربین‌ها صدای حرکت دست فیلم‌بردار بر روی دکمه‌ها و بدنه دوربین و همچنین صدایی که از کشیده شدن لباس‌‌های فیلم‌بردار بر روی هم و بر روی دوربین تولید می‌شود را دریافت می‌کنند و در کل نیز کیفیت بالایی ندارند، به همین دلایل امکان اتصال میکروفون اکسترنال یکی از الزامات است. یکی دیگر از قابلیت‌های کارآمد، وجود پورت هدفون است. با اتصال هدفون به دوربین می‌توانید، صدای ورودی دوربین را کنترل کنید.

فوکوس خودکار

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی فیلم‌برداری که دوربین‌های مدرن در آن رقابت می‌کنند، مقدار قابل اطمینان بودن عملکرد فوکوس خودکار دوربین‌ها است. برخلاف عکس‌برداری، در ضبط ویدیو، دوربین تمام تغییرات در فوکوس را ضبط می‌کند؛ پس برای فیلم‌برداری و استفاده از سیستم فوکوس خودکار، به دوربینی نیاز خواهید داشت که تمام تغییرات فوکوس دوربین دقیق و قابل اطمینان باشد.
بهترین حالت‌هایی که برای فوکوس خودکار در بعضی از دوربین‌ها وجود دارد، امکان تعقیب سوژه به ویژه سوژه‌ای که انسان است و نگه داشتن سوژه در حال حرکت در فوکوس و همچنین انتخاب اینکه می‌خواهیم تغییر فوکوس به سرعت انجام گیرد و یا تغییر فوکوس کند و روان باشد و موجب جلب توجه بیننده از یک سوژه به یک سوژه دیگر شود. عملکرد فوکوس خودکار هم به دوربینی که استفاده می‌کنیم و هم به طراحی و قابلیت‌های لنز بستگی دارد، پس بهتر است که قبل از اینکه بیش از حد به فوکوس خودکار اتکا کنیم، کمی در مورد لنز و دوربینی که می‌خواهیم تهیه کنیم، تحقیق کنیم.

قابلیت Focus peaking و خطوط هاشوری (Zebra)

جایگزین فوکوس خودکار همان‌طور که می‌دانید، فوکوس دستی است. فوکوس دستی در حال حاضر نیز توسط بسیاری از فیلم‌برداران حرفه‌ای استفاده می‌شود. اکثر دوربین‌های مدرن به کاربر امکان استفاده از فوکوس خودکار برای تنظیم فوکوس اولیه را می‌دهند و قبل از اینکه‌ شروع به فیلم‌برداری کنید قابلیت Focus peaking گوشه‌های قسمت‌ها و یا سوژه‌های در فوکوس را هایلایت می‌کند. هنگام استفاده از این قابلیت با یک لنز مناسب (به صورت ایده‌آل لنزی که عملکرد فوکوس خطی دارد و فوکوس همیشه همان‌قدر که حلقه فوکوس را می‌چرخانید، تغییر می‌کند) و همچنین با کمی تمرین، فوکوس دستی بسیار کارآمد خواهد بود و همچنین می‌توانید بسیاری از سوژه‌ها را در فوکوس قرار دهید تا مجبور نباشید دوباره فوکوس دلخواهتان را تنظیم کنید.

علاوه بر قابلیت فوکوس پیکینگ بسیاری از دوربین‌ها قابلیت‌ نمایش قسمتی از کادر را به صورت بزرگنمایی شده در اختیار فیلم‌بردار می‌گذارند تا کاربر بتواند تنظیم فوکوس دقیق‌تری را انجام دهد. یکی دیگر از قابلیت‌های کارآمدی که هنگام خرید دورببینی که می‌خواهید با آن فیلم‌برداری کنید، بهتر است به وجودش توجه کنید امکان فعال کردن خطوط Zebra بر روی صفحه نمایش است، این خطوط به شما کمک می‌کنند تا روشنایی ویدیوها را بهتر تنظیم کنید و نوردهی بهتری را تنظیم کنید، همچنین این خطوط را می‌توانید برای چک کردن قسمت‌هایی که نور بیش از حدی دارند و یا برای چک کردن اینکه نوردهی و رنگ پوست افراد صحیح است یا خیر، به کار ببرید. نوردهی صحیح در فیلم‌برداری اهمیت بیشتری نسبت به عکاسی دارد و به همین علت فیلم‌برداران از فرمت Raw استفاده می‌کنند تا آزادی عمل بیشتری در ادیت کردن ویدیوها داشته باشند.

تغییر تنظیمات نوردهی از حالت عکس‌برداری به فیلم‌برداری

یکی از جزییاتی که در توضیحات دوربین‌ها در وبسایت شرکت‌های سازنده نوشته نمی‌شود، تغییر نوردهی هنگام تغییر حالت از عکس‌برداری به فیلم‌برداری است. تنظیمات ایده‌آلی که برای عکاسی انجام می‌دهیم با تنظیماتی که برای فیلم‌برداری مناسب است، به شدت متفاوت است. پس بهتر است که تنظیمات نوردهی، وایت بالانس و حالت‌های فوکوس مجزایی برای فیلم‌برداری در دوربین وجود داشته باشد.
حتی با وجود امکان جدا کردن تنظیمات فیلم‌برداری و عکاسی، ممکن است گاهی برای کاهش نور ورودی به دوربین مجبور شوید از فیلترهای ND بر روی لنز هنگام تغییر حالت از عکس‌برداری به فیلم‌برداری، استفاده کنید. اما با این حال جدا بودن تنظیمات عکس‌برداری و فیلم‌برداری، این تغییر حالت را برای کاربر بسیار ساده‌تر و سریع‌تر می‌کند.

لرزشگیر تصویر

وجود تثبیت کننده تصویر برای فیلم‌برداری یکی از ضرورت‌ها است. در ابتدایی ترین حالت تثبیت‌ کننده تصویر می‌تواند همراه داشتن یک سه‌پایه با سری متحرک باشد تا بتوانیم زاویه دوربین را به روانی تغییر دهیم. دوربین‌هایی که تثبیت کننده تصویر داخلی دارند، آزادی عمل بسیار بالایی را برای کاربر فراهم می‌کنند. تثبیت‌ کننده تصویر داخلی دوربین‌ها معمولاً حالت‌های مختلفی برای جبران لرزش دوربین و همچنین حالتی برای روان کردن تصویر هنگامی که دوربین را در دست دارید و حرکت می‌کنید دارند. این حالت‌ها معمولاً ویدیو شما را تا حدودی کراپ می‌کنند تا دوربین بتواند به صورت دیجیتال ویدیویی تثبیت‌ شده‌تری در اختیار کاربر بگذارد. البته عملکرد تثبیت کننده تصویر در دوربین‌ها متفاوت است؛ در بعضی از دوربین‌ها تثبیت کننده تصویر با حرکت ارادی دوربین به روانی برخورد می‌کند ولی بعضی از دوربین‌ها سعی می‌کنند در حرکت‌های ارادی دوربین توسط فیلم‌بردار نیز تغییراتی ایجاد کنند.
استفاده از گیمبال هم یکی دیگر از روش‌های تثبیت کننده تصویر است که با استفاده از این وسیله آزادی عمل بیشتری در حرکت دادن دوربین و ضبط تصاویر با ثبات و بدون لرزش، نسبت به لرزش گیر داخلی دوربین خواهید داشت. استفاده و خرید گیمبال‌ها امروزه خیلی راحت‌تر از قبل شده و اضافه کردن این وسیله می‌تواند به پروژه‌های شما کیفیت زیادی اضافه کند.

High Dynamic Range یا HDR

عبارت High Dynamic Range به دو امر متفاوت اشاره می‌کند. یکی از این امور به معنای حالتی است که طیف وسیعی از رنگ‌های تاریک و روشن در یک ویدیو جای می‌گیرند و همچنین حالتی که طیف وسیعی از رنگ‌های تاریک و روشن را در یک ویدیو برای نمایش در تلویزیون‌های HDR فراهم می‌کند.
تلویزیون های HDR می‌توانند طیف وسیع‌تری از رنگ‌های تیره و روشن را به درستی نمایش دهند و توسط آن‌ها می‌توان تأثیر بیشتری بر روی بیننده نسبت به تغییر رزولوشن از Full HD به 4K گذاشت.

رویکرد دوم نسبت به این عبارت می‌تواند تأثیر بیشتری بر روی مخاطب، نسبت به تغییر رزولوشن از Full HD به 4K بگذارد. متداول‌ترین سیستمی که به این منظور از آن استفاده می‌شود، Hybrid Log Gamma و یا (HLG) نام دارد، این سیستم برای پخش برنامه‌های تلویزیونی توسعه داده شده است و باعث می‌شود که طیف گسترده‌تری از رنگ‌ها در تلویزیون‌های جدید نمایش داده شود و همچنین تصویر در تلویزیون‌های قدیمی هم خوب به نظر ‌آیند. یکی دیگر از حالت‌ها PQ نام دارد که سیستم بسیار پیچیده‌تری نسبت به حالت HLG دارد ولی تفاوت نهایی چندانی نسبت به حالت HLG در تصویر ایجاد نمی‌کند. هر دوی این سیستم‌ها توسط یوتیوب پشتیبانی می‌شود، همچنین یوتیوب برای کسانی که تلویزیون HDR ندارند، حالت استاندارد DR (SDR) نیز ارائه می‌دهد.
اکثریت استانداندارهای HDR نیاز به ضبط ۱۰ بیتی دارند تا فضای کافی برای کدگذاری طیف رنگ گسترده‌ای که در ویدیوهای HDR وجود دارد، فراهم باشد.

امکان فیلم‌برداری در حالت Log

در سمت چپ فیلم‌برداری در حالت Log را می‌بینید که بسیار تخت و با رنگ‌هایی مرده به نظر می‌رسد، اما در این حالت بسیاری از جزییات ضبط می‌شوند و در ویرایش فیلم، امکانات بیشتری برای تغییر این حالت و اضافه کردن رنج گسترده‌تری از رنگ‌ها فراهم است.
یکی دیگر از مزیت‌های ضبط ویدیوی ۱۰ بیتی امکان استفاده از حالت ضبط Log است که در این حالت اطلاعات بیشتری می‌توان از صحنه اصلی دریافت کرد و با ضبط در این حالت هنگام ادیت ویدیو نیز امکانات متنوعی فراهم می‌شود. فایل‌هایی که در حالت Log ضبط می‌شوند، در نظر اولیه کنتراست و اشباع رنگ پایینی دارند ولی این ظاهر با کنتراست پایین به منظور ادیت کردن آسان‌تر ویدیو است. از معایب استفاده از این حالت می‌توان به این اشاره کرد که ویدیوهایی که در این حالت ضبط می‌شوند، درجه نوردهی کمتری دارند، با اینکه استفاده از این حالت موجب ضبط کردن بیشتر جزییات صحنه می‌شود ولی ریسک نویز دار شدن تصویر را هم افزایش می‌دهد. از دیگر نقاط منفی این حالت این است که بعد از فیلم‌برداری حتماً باید رنگ ویدیوهای خود را ادیت کنید. البته ادیت رنگ فایل‌هایی که در حالت Log فیلم‌برداری شده‌اند بسیار آسان است و تنها باید حالت‌های رنگ و کنتراست پیش‌فرضی که LUT نام دارد بر روی ویدیو خود بگذارید، اما به هر حال یک مرحله به تولید محتوی شما اضافه می‌شود.
در مبحث رنگ‌ های پیش‌فرض LUT لازم به ذکر است که بیشتر دوربین‌ها به کاربر امکان اضافه کردن حالت‌های رنگی در صفحه نمایش و یا منظره‌یاب را می‌دهند تا کاربر درکی از حالتی که بعد از انجام ادیت، ویدیوها پیدا می‌کنند، داشته باشد و با این قابلیت دیگر لازم نیست که در صفحه نمایش و یا ویوفایندر به تصویری خاکستری و رنگ‌ باخته نگاه کنید.

خروجی با فرمت Raw

بعضی از دوربین‌ها به کاربر امکان فیلم‌برداری با حالت Raw را می‌دهند، اغلب برای رساندن کیفیت فیلم‌هایی که با فرمت Raw ضبط شده‌اند به فایل‌های معمولی به یک ضبط کننده خارجی نیاز است. در کل ضبط با این فرمت امکان کنترل زیادی را در روشنایی و وایت بالانس ویدیوها فراهم می‌کند. ولی به علت اینکه با استفاده از این حالت از سیستم داخلی کاهش نویز و پردازش ویدیو دوربین استفاده نمی‌شود، برای بالا بردن کیفیت ویدیو و قابل نمایش شدن، فایل‌ها نیاز به ویرایش خواهند داشت.

فیلم‌برداری با بالاترین کیفیت با دوربین فیلم‌برداری

صرف نظر از دوربینی که انتخاب می‌کنید، توانایی تنظیم و ویرایش ویدیوها با رزولوشن بالا؛ مسئله‌ دیگری است و می‌تواند کمی چالش برانگیز باشد. حتی اگر با عکاسی آشنایی دارید، برای فیلم‌برداری با دوربین چیزهای زیادی برای یادگیری وجود دارد، اما با یادگیری نکات مختلف در مورد فیلم‌برداری، حس رضایت شما نیز از خروجی کار افزایش می‌یابد. منابع بی‌شماری در اینترنت برای یادگیری نکات مختلف به منظور بالا بردن کیفیت ویدیوها و وجود دارد. همچنین لازم به ذکر است که با داشتن دوربین‌های جدید و مدرن، ابزار شما دیگر جلوی پیشرفتتان در ساخت ویدیو را نخواهد گرفت.

واژه نامه دوربین‌های فیلم‌برداری

سنسور سمپلینگ: سنسور سمپلینگ یا نمونه برداری از سنسور، روشی است که برای بالا بردن رزولوشن و دریافت پیکسل‌های بیشتر از حد نیاز انجام می‌شود. متداول‌ترین روش‌های سمپلینگ سنسور شامل: Native (1:1) ، line skipping، pixel binning و اورسمپلینگ است.

• Native (1:1) sampling: در این روش از همان تعداد پیکسل‌های دریافت شده در فیلم‌برداری استفاده می‌شود. اغلب مواقع در این روش ویدیو شما کراپ می‌شود تا دوربین بتواند از بخش مرکزی سنسور استفاده کند. این روش، ویدیویی با جزییات بالا در اختیار می‌گذارد ولی کراپ شدن ویدیو موجب محدود شدن زاویه و نمایش زاویه واید را دشوار می‌کند، همچنین در این روش کیفیت تصویر مخصوصاً در شرایط نوری ضعیف پایین می‌آید.
• Line skipping: در این روش تنها اطلاعاتی که در خطوط افقی پیکسل‌ها وجود دارد دریافت می‌شود. استفاده از این روش سرعت بالایی دارد ولی ریسک به وجود آمدن انحراف تصویری موئر را افزایش می‌دهد و همچنین به دلیل استفاده نشدن از تمام سطح سنسور، کیفیت کلی نیز کاهش می‌یابد. این روش بیشتر در دوربین‌هایی با رزولوشن بالا استفاده می‌شود.
• Pixel bining: در این روش اطلاعات از پیکسل‌های کنار هم دریافت می‌شود و پیکسل‌های بزرگتری ساخته می‌شود. سرعت خوانش در این روش بالا است و جزییاتی که در خروجی نهایی به دست می‌آید، با روش Native sampling قابل مقایسه است، اما در این روش در اثر استفاده از تمام سطح سنسور، تصاویر نویز کمتری نیز خواهند داشت.
• Oversampling: در این روش پیکسل‌هایی بیش از حد نیاز دریافت و پردازش می‌شوند، سپس با کوچک کردن آن‌ها ویدیو به دست می‌آید. این روش جزییات فوق‌العاده بالایی را در اختیار می‌گذارد و همچنین ریسک ظاهر شدن نویز و پدیده موئر نیز در این روش بسیار پایین است. اما با تمام این نکات مثبت، این روش برای دوربین از نظر سرعت و همچنین تولید حرارت، چالش برانگیز است.

بیت ریت | Bitrate: مقدار اطلاعاتی که در یک ثانیه ضبط می‌شوند را بیت ریت می‌گویند. عددهای بزرگ‌تر همیشه به معنای بهتر بودن کیفیت‌ نیست؛ زیرا کدک‌های مختلف الگوریتم‌های متفاوتی در مورد مقدار دریافت اطلاعات در یک ثانیه دارند. اما در کل بیت‌ریت بالاتر موجب جزییات بیشتر و بهتر به تصویر در آمدن سوژه‌های متحرک می‌شود.
عمق بیت | Bit depth: تعداد داده‌هایی که در ساخت هر پیکسل وجود دارد. اکثر دوربین‌ها و نمایشگرها ۸ بیتی هستند، اما فیلم‌برداری ۱۰ بیتی اطلاعات بیشتری از صحنه فیلم‌برداری در خود ذخیره می‌کند و برای پخش در تلویزیون‌های HDR که دامنه طیف رنگ وسیعی دارند، فیلم‌برداری ۱۰ بیتی مناسب‌تر است. همچنین فیلم‌برداری در حالت Log نیز به سیستم ۱۰ بیتی نیاز دارد؛ به علت اینکه می‌خواهیم تنظیمات بسیاری را در ویرایش ویدیو تغییر دهیم.
کدک | Codec: این واژه خلاصه عبارت ‘Coder-decoder’ است، و به روشی اشاره دارد که دوربین، ویدیو را برای ذخیره سازی فشرده می‌کند. متداول‌ترین کدک‌ها H.264 و نوع جدید‌تر آن H.265 (HEVC) است. کدک H.265 دو برابر بهینه تر از H.264 عمل می‌کند و این امر به این معنا است که با استفاده از این کدک در فیلم‌برداری، می‌توانیم با نگه داشتن کیفیتی یکسان، از بیت‌ریتی نصف بیت‌ریتی که در کدک دیگر نیاز است، استفاده کنیم. اما ادیت کردن فایل‌هایی که با کدک H.265 ضبط شده‌اند سخت‌تر از کدک H.264 است.
فریم ریت | Frame rate: فریم ریت، تعداد فریم‌هایی است که در یک ثانیه از ویدیو نمایش داده می‌شود. در سینما از فریم ریت ۲۴ فریم در ثانیه استفاده می‌شود، استاندارد تلویزیونی در قاره آمریکای شمالی ۳۰ فریم بر ثانیه و در جاهای دیگر ۲۵ فریم بر ثانیه است. فریم ریت ۶۰ فریم بر ثانیه هم برای فیلم‌برداری از سوژه‌هایی که سرعت بالایی دارند و فیلم‌برداری از مسابقات ورزشی، مناسب است.
LUT: مجموع تغییرات و داده‌های پیش‌ فرضی است که برای تغییر کنتراست و رنگ فایل‌های ویدیویی استفاده می‌شود. بیشتر برای تغییر کنتراست تخت فیلم‌برداری در حالت Log به ویدیویی با کنتراست و رنگ بهتر به کار می‌رود.
موئر | Moiré: خیلی از مواقع به این انحراف aliasing نیز گفته می‌شود؛ یک انحراف بصری در فیلم های ویدئویی است که در اثر تلاش برای ضبط جزئیات دقیق از حسگر رخ می‌دهد و معمولاً به شکل نوارهایی با رنگ های کاذب یا الگوهای رقصان در تصویر دیده می‌شود.
رزولوشن: رزولوشن‌های 1080/Full HD، 4K و 8K از متداول‌ترین رزولوشن‌هایی است که در ساخت ویدیو استفاده می‌شوند. به رزولوشن فول اچ‌دی، 1080 نیز گفته می‌شود و این رزولوشن برابر با 1920×1080 پیکسل است. رزولوشن 4K با عبارت DCI نیز شناخته می‌شود و برابر با 2160×4096 پیکسل است، ورژنی دیگر نیز از رزولوشن 4K با نام UHD وجود دارد و تعداد پیکسل‌های این رزولوشن برابر با 2160×3840 است. رزولوشن 8K نیز دو ورژن DCI و UHD دارد و رزولوشن هرکدام دو برابر نسخه‌های 4K است. نوع DCI وایدتر است و نسبت ابعاد آن برابر است با 1:1.79، در حالی که ورژن UHD نسبت ابعادی برابر با 16:9 دارد که در اکثر تلویزیون‌ها نیز نسبت نمایش به همین مقدار است.