حرفه‌ای‌ها چطور از ورزشکاران در المپیک عکاسی می‌کنند؟
المپیک تابستانی ۲۰۲۴ به‌تازگی تمام شد. رقابت‌های سخت بازی‌های سی و سوم دوره المپیک ورزشکاران را به چالش می‌کشد، اما عکاسانی نیز که برای ثبت همه چیز باید همه جا حضور پیدا کنند کارشان آسان نیست. المپیک علاوه بر رقابتی ورزشی، یک رقابت عکاسی نیز است.
پتاپیکسل قبل از مراسم افتتاحیه با یکی از عکاسان حاضر در پاریس، مدی مه‌یِر (Maddie Meyer) از گتی ایمیجز (Getty Images) گفت‌وگو کرده‌است تا درباره حرفه، رویکردش به پاریس و آن‌چه عکاسی ورزشی را پربار و چالش‌برانگیز می‌کند بیشتر بیاموزد.
هیجان و اکشن: چه چیزی موجب ماندگاری عکس ورزشی می‌شود؟
مه‌یر می‌گوید: «عکس‌های ورزشی مورد علاقه من پر از هیجان هستند و به‌نظر من المپیک بهترین مکان برای ایجاد چنین عکس‌هایی است. هر ورزشکاری که می‌بینید سخت تلاش کرده تا به این هدف نهایی برسد. در المپیک شاهد بالاترین پیروزی‌ها و سخت‌ترین شکست‌ها هستیم.»
شاید به نظر برسد بهترین عکس‌های ورزشی باید عمدتاً روی ورزش مورد نظر تمرکز کنند، ولی برخی از نمادین‌ترین تصاویر ورزشی تاریخ به خود رویداد ورزشی متکی نیستند بلکه به نحوه واکنش یک ورزشکار، پیروزی یا شکست و به اتفاقات حاشیه رقابت‌ها متکی هستند. برای مثال محمد علی که روی سانی لیستون شکست‌خورده ایستاده، برَندی چستین که پس از برنده شدن در فینال جام جهانی ۱۹۹۹ روی چمن سر می‌خورد و حتی حوادث وحشتناکی مانند فاجعه مسابقات لومان (Le Mans) در سال ۱۹۵۵. نکته اینجاست که برای ثبت عکس‌های ورزشی به‌یادماندنی به عکس‌العملی فوری و فوق سریع نیاز است و این‌گونه است که عکاسانی مانند مه‌یر لحظات پر تب و تاب مسابقات را با مهارت تمام ثبت می‌کنند.
مه‌یر می‌گوید: «من عاشق اوقاتی هستم که تمام بدن ورزشکار منعکس‌کننده آن چیزی است که در حال تجربه آن است. مثلاً از پا در آمدن از فرط خستگی درست روی خط پایان، خوشحالی روی خط شنا، پاشیدن آب به هوا و مواردی از این دست. برای این‌که این تصاویر واقعاً بدرخشند چند عنصر دیگر نیز باید کنار هم قرار بگیرند. پس‌زمینه‌های تمیز و نورپردازی خوب دو عامل اصلی و هدف هر عکاسی است.»
آمادگی و کار گروهی: عوامل کلیدی عکاسی ورزشی در المپیک
مانند بسیاری دیگر از حوزه‌های عکاسی، پیش‌بینی لحظات مهم در المپیک دشوار است. اگرچه حرفه‌ای‌هایی مانند مه‌یر پیش از آغاز کار، دست به تحقیقات گسترده‌ای می‌زنند، اخبار جذاب را زیر نظر می‌گیرند و برای انواع عکس‌هایی که می‌خواهند بگیرند برنامه‌ریزی می‌کنند. اما شانس هم در این میان نقش مهمی دارد و طبق گفته مه‌یر عکاسان باید در این زمینه انعطاف‌پذیر باشند.
حالا مه‌یر روی مسابقات آبی در پاریس تمرکز کرده و می‌خواهد داستان‌های پیرامون این مسابقات را با دقت دنبال کند.
مه‌یر این‌گونه توضیح می‌دهد: «دو داستان بزرگ که به آن‌ها توجه خاصی دارم رسوایی دوپینگ شناگران چینی و رقابت بین تیم‌های شنای استرالیا و ایالات متحده است. برخی از این داستان‌ها ممکن است در عکس‌ها به وضوح منعکس شوند؛ مانند نگاه‌هایی که بین شناگران روی سکو رد و بدل می‌شود و شادی یک ورزشکار در کنار افسوس ورزشکار بازنده. برخی داستان‌ها نیز ممکن است ظریف‌تر و لابلای جزئیات پنهان باشند.»
او همچنین برخی از شناگران را از زمان المپیک توکیو در سال ۲۰۲۱ دنبال کرده. مه‌یر می‌گوید گتی عکاسانی مانند او را به مسابقات بین‌المللی مانند قهرمانی جهان و حتی مسابقات منطقه‌ای کوچک‌تر می‌فرستد.
مه‌یر می‌گوید: «این‌طوری می‌فهمیم که ستاره‌های نوظهور چه کسانی هستند و عملکرد ورزشکاران شناخته‌شده چگونه است و این ما را برای ثبت لحظات جذاب و منحصر به فرد در طول المپیک بهتر آماده می‌کند.»
مانند بسیاری از رویدادهای المپیک، عکاسی از رقابت‌ها نیز شبیه یک ورزش گروهی برای عکاسان است.
مه‌یر می‌گوید: «این موضوع مهمی است که هنگام پوشش رویداد باید در نظر بگیریم و به همین دلیل کار گروهی در این مواقع عالی است. ما حداقل پنج عکاس در هر جلسه شنا مقرر می‌کنیم که زوایای مختلف را پوشش دهیم. این‌گونه همیشه مطمئنم که اگر چیزی به ذهنم نرسد یا در بهترین موقعیت برای ثبت یک لحظه نباشم، شخص دیگری از بین کارکنان گتی ایمیجز آن را پوشش می‌دهد.»
فرصت‌های عکاسی منحصر به فرد در المپیک
لحظات و ترکیب‌بندی‌های خاصی هستند که تنها در المپیک اتفاق می‌افتد؛ عناصری مانند حلقه‌های المپیک بالای سر ورزشکاران و در پس‌زمینه. با این حال، مه‌یر از دیدگاه عکاسی مورد دیگری را نیز درباره المپیک جذاب می‌داند: نبود لوگوهای تجاری و اسپانسرها.
او می‌گوید: «یکی از چیزهایی که در مورد المپیک دوست دارم، نبود برندسازی است. در المپیک، از تبلیغات برندها در مسابقات معمولی شنا یا بسکتبال، هاکی و فوتبال خبری نیست.»
او همچنین خاطرنشان می‌کند که بسیاری از ورزشکاران المپیک حلقه‌های المپیک را روی بدن خود خالکوبی می‌کنند و درباره شناگران، این مورد غالباً در طول مسابقات قابل مشاهده است. او می‌افزاید: «معمولاً ورزشکارانی که برای دور چندم در المپیک حاضر می‌شوند، این خالکوبی را دارند.»
نبود برندسازی عالی است و قاب عکس را تمیزتر می‌کند؛ برای مه‌یر، هر جنبه‌ای از قاب مهم است. او می‌گوید: «یکی از اولین کارهایی که هنگام ورود به یک سالن انجام می‌دهیم، ارزیابی پس‌زمینه‌ها است. عناصر کلیدی در اینجا شامل تابلوها، نورپردازی و موقعیت قرارگیری مربیان و هواداران است. گاهی اوقات ما با چیزهایی در پس‌زمینه به‌عنوان یک لایه کار می‌کنیم؛ مانند افزودن حلقه‌های المپیک یا سکوهای پر از جمعیت به قاب. گاهی سعی می‌کنیم همه‌چیز را حذف کنیم که پس‌زمینه‌ای تمیز ایجاد شود و تمرکز اصلی روی ورزشکار باشد. این مورد هم در واقع به مکان قرارگیری ما و آن‌چه فکر می‌کنیم تصویر را کامل می‌کند بستگی دارد.»
مه‌یر می‌افزاید حلقه‌های المپیک نمادین هستند و حس آن مکان خاص را به بیننده القا می‌کنند؛ پس گنجاندن آن‌ها برای بهتر کردن عکس، یک امتیاز مثبت است.
چالش‌ها و تغییرات تکنولوژیکی در عکاسی ورزشی
همان‌طور که همه عکاسان ورزشی می‌دانند، سرعت شاتر برای گرفتن عکس مناسب حیاتی است. گاهی اوقات، عکاس به سرعت شاتر بسیار بالایی برای فریز کردن اکشن نیاز دارد؛ در مواقع دیگر، سرعت شاتر پایین‌تر برای نمایش حرکات لازم است.
مه‌یر توضیح می‌دهد: «وقتی صحبت از شنا می‌شود، دوست دارم آب را نیز فریز کنم. حفظ سرعت شاتر بالا تضمین می‌کند که عکس شما واضح شود و بیشترین وضوح و جزئیات را در تصویر داشته باشید.»
با این حال، او به پَنینگ هم علاقه دارد و این کار را اغلب با شیرجه‌زن‌ها و شناگران مسافت‌های طولانی انجام می‌دهد.
مه‌یر توضیح می‌دهد: «برای این تصاویر ممکن است سرعت شاتر را تا یک‌دهم ثانیه کاهش داده و دوربین خود را همراه با ورزشکار حرکت دهیم. با انجام این کار می‌توانیم حرکت را نشان دهیم و سرعت حرکت ورزشکار را برجسته کنیم.»
تکنولوژی در حال تکامل دوربین نیز نحوه کار مه‌یر در این زمینه را به‌طور چشمگیری تغییر داده. در حالی که برخی از موارد مانند انتخاب سرعت شاتر مناسب چیزهایی رایج هستند، دوربین‌های جدیدتر ویژگی‌ها و عملکردهای متفاوتی ارائه می‌دهند که به عکاسان امکان ثبت عکس‌های متفاوت را می‌دهد.
مه‌یر می‌گوید: «برای المپیک امسال، تیم ما عمدتاً از دوربین کانن EOS R3 استفاده کرده است. این دوربین را دوست دارم و فوکوس خودکار بهینه‌سازی‌شده آن فوق‌العاده است. اغلب از تنظیمات ردیابی AF هنگام عکاسی از شیرجه‌زن‌ها یا شناگران نمایشی هنگام بیرون پریدن از آب استفاده می‌کنم.»
قابلیت‌های کنترل از راه دور و شبکه‌سازی بهتر نیز بسیار کاربردی هستند زیرا مه‌یر و بقیه تیم توانسته‌اند دوربین‌ها را در مکان‌های مختلف مستقر کنند؛ مکان‌هایی که خودشان نمی‌توانند از نظر فیزیکی از آنجا عکاسی کنند.
او می‌گوید: «بزرگ‌ترین به‌روزرسانی در تکنولوژی دوربین‌هایی که از آن‌ها کرده‌ایم، یک دوربین رباتیک زیرآبی جدید و اختصاصی در تمام ورزش‌های آبی است. با نسخه ارتقایافته این دوربین می‌توانیم از یک مانیتور کنار استخر با فید زنده به عنوان یک منظره‌یاب دقیق‌تر استفاده کنیم. خود ربات نیز ارتقا یافته و با کمک آن می‌توانیم دوربین را روان‌تر حرکت دهیم. این مورد برای عکاسی از روتین‌های ورزشی از زوایای مختلف یا ثبت تصاویر پَن‌شده از ورزشکار در زیر آب بسیار مفید است. با یکپارچگی بیشتر بین حرکت رباتیک و کنترل از بالای آب می‌توانیم صرفاً روی تصویر مد نظر تمرکز کرده و حین عکاسی از رویدادها با جنبه‌های فنی دست و پنجه نرم نکنیم. پوشش زیر آب ورزش‌های آبی کلیدی است و به‌نظر من برخی از جالب‌ترین تصاویر را ایجاد می‌کند.»
رویاهای المپیکی
مه‌یر می‌گوید: «من در طول المپیک پاریس به عکاسی از ورزش‌های آبی پرداختم که شامل شنا، شیرجه، شنای موزون و واترپلو می‌شود. در این دوره با تیمی از عکاسان کار کردم که همگی تجربه کار با این ورزش‌ها را داشتند و پوشش خبری را با هم برنامه‌ریزی می‌کردیم. بسیار هیجان‌زده بودم که دوباره بخشی از این تیم باشم و منتظر عکس‌هایی بودم که خلق می‌کنیم. هدف من همیشه اطمینان از پوشش کامل و متفاوت این رقابت‌ها توسط تیم‌مان است.»
برای او موفقیت در المپیک به این معناست که او و بقیه تیم بتوانند عکس‌های زیادی را برای داستان‌های مد نظر و داستان‌های غافلگیرکننده دیگر بگیرند. با این حال فراتر از برآورده کردن نیازهای مشتریان، مه‌یر همیشه سعی می‌کند چند سورپرایز نیز در کار باشد.
مه‌یر می‌گوید: «این‌ها تصاویری هستند که مخاطبین را به فکر وا می‌دارد که این لحظات به یاد ماندنی چگونه ثبت شده‌اند و داستان پشت آن‌ها چیست.»
او توضیح می‌دهد: «برنامه‌ریزی برای این عکس‌ها چالش‌برانگیز است، اما من عاشق زمانی هستم که این لحظات خودشان را نشان می‌دهند.»
این اولین حضور مه‌یر در المپیک نیست و او در المپیک‌های قبلی، تابستانی و زمستانی فعالیت کرده. او در طول سال‌ها چیزهای زیادی یاد گرفته و بسیاری از تجربیاتی که مه‌یر با خود به پاریس می‌برد مربوط به تنظیم سرعت عکاسی است.
او می‌گوید: «همه ما که به بازی‌ها می‌رویم عکاسان ورزشی باتجربه‌ای هستیم و می‌دانیم که چطور عکس بگیریم. با این حال، بسیار پیش می‌آید که روزهای طولانی و پشت سر هم کم‌خوابی می‌کشیم. در طول روز بسیار پرمشغله هستیم و باید در طول مسابقات بهترین فرم ممکن را حفظ کنیم.»
مه‌یر در ادامه می‌گوید: «تمام تلاشم را می‌کنم تا با اضافه کردن روتین‌های مختلف به موفقیت دست یابم. غذا و ویتامین‌هایی که می‌دانم برای تقویتم لازم است با خودم می‌آورم؛ از فن و ماسک چشم برای سریع‌تر و راحت‌تر خوابیدن گرفته تا تشک یوگا و رول فومی برای نرمش. آخرین چیزی که آدم در چنین رویدادی می‌خواهد بیماری است. پس حفظ سلامتی، نیمی از مبارزه است. کل رویداد شبیه یک ماراتن است و برای حفظ تمرکز و هوشیاری در طول مسیر باید تلاش کرد.»
علاوه بر حفظ سلامتی و انرژی، بزرگ‌ترین چالش ایجاد چیزی است که از بقیه متمایز باشد. عکاسان بااستعداد زیادی در پاریس حضور دارند و در حالی که همه برای بهترین پوشش با دیگران همکاری می‌کنند، هدف هر عکاسی نیز ثبت بهترین عکس است؛ آن تک‌عکسی که المپیک پاریس را توصیف می‌کند.
مه‌یر موفقیت خود را تا حدودی با توانایی خود در ایجاد چیزی متفاوت از بقیه اعضای تیم در هر رویداد خاصی می‌سنجد.
