خیلی وقت هست در مورد این عکاس می خواهم بنویسم. عرضه دوربین های لایکا در فروشگاه پیکسل، فرصت مغتنمی برای من فراهم کرد. عکاسی که در این پست معرفی می کنم، شاید به طور رسمی سفیر برند لایکا نباشد، ولی دارای مجموعه کارهای اختصاصی با یکی از دوربین های لایکا به نام M-Monochrome است. این پست اختصاص به آلن لابوئل دارد.
آلن لابوئل اول مجسمه ساز و سپس عکاس ساکن بوردو فرانسه است. ولی بیشتر از همه اینها، پدر شش کودک است. خانواده ای که دیگر این روزها مانند آن کمتر در اروپا دیده می شود. او از 2004 شروع به عکاسی کرده و یک عکاس خودآموخته است.
شخصا بیشتر از 4 یا 5 سال هست که کارهای او را دنبال می کنم. او چند سال پیش چندان معروف نبود ولی الان دیگر می‌توان او را یکی از استادان سبک خود به شمار آورد. آلن ابتدا یک مجسمه ساز بود. خودش می گوید دوربینی کامپکت با قابلیت ماکروگرافی به دستش می‌رسد. او سپس شروع به عکاسی از حشرات کرده و به صورت اینترنتی در مسابقات عکاسی شرکت می‌کند. پس از این چند مسابقه را برد و از پول به دست آمده از جوایز، تجهیزات عکاسی بیشتری خرید. در یک مصاحبه به تقاوت عکاسی با مجسمه سازی اشاره می‌کند. در نظر او، مزیت عکاسی در این است که “اگر در لحظه ای مناسب با دوربین حضور داشته باشی، می‌توانی مطمئن باشی که آنچه از نگاه تو گذشته است را ثبت کرده‌ای. ولی در مجسمه سازی با یک ایده شروع می‌کنی، ولی وقتی مجسمه تمام می‌شود، بسیار بسیار با آن ایده اولیه فاصله گرفته ای.” او تصاویر اولیه خود را برای مجله Lensculture فرستاد. استقبال بسیار زیادی از تصاویر او شد و بعد از آن مصاحبه های بسیاری از او در مجلات مختلف به چاپ رسید.
آلن لابوئل در حومه شهر زندگی می‌کند. در خانه آنها خبری از تلویزیون و بازی‌های ویدئویی نیست. سرگرم کردن شش کودک بدون این ابزارها کار بسیار دشواری است. چیزی که در خانه آلن روی می‌دهد، سوژه عکاسی اوست. او از خانواده خود عکس می‌گیرد و شیطنت کودکانش منبع الهام اوست. کار از آنجا شروع شد که باید می‌نشست تا مواظب بچه‌ها باشد. خود او می‌گوید ” کودکان منبع بی پایان خلاقیت هستند و من فقط آنها را دنبال می‌کنم”. کودکان او به دوربین او عادت کرده‌اند و همین باعث شده است که ژست ها و فیگورها طبیعی و ناب باشد. در واقع به حضور پدر خود با دوربین اهمیت نمی‌دهند! آنها مجاز به انجام هر شیطنتی هستند، مادام که خطرناک نباشد.
اگر سعی کرده باشید از مردم عکاسی کنید، حتماً می دانید چقدر این کار سخت هست. با این اینستاگرام و فیس بوک و اعتیاد مردم به مخابره لحظه به لحظه زندگیشون و این سلفی که تمام ژست ها و فیگورها را تصنعی کرده است. همه دیگر می‌دانند در چه زاویه ای عکسشان بهتر می‌شود، در همه عکس‌ها همان ژست را تکرار می‌کنند. پاهای ضرب دری، ،پرتره های سه رخ، یه پا جلوتر، نگاه از گوشه چشم. تکرار تکرار تکرار. گویا شخص کات شده و فقط پس زمینه و لباس‌ها عوض شده است. عکاسی از کودکان این مشکل را کمتر دارد، ولی خوب اگر از کودکان دیگران عکس بگیرید، اگر پدر و مادر کودک به سمتتان هجوم نیآورند، حتماً کارتان به پلیس می‌کشد. در خارج از کشور که حتماً همین طور است. البته که باید اجازه گرفت و بعد از مردم عکاسی کرد، ولی خوب دیگر با لحظات ناب و ژست های آلوده نشده به لایک‌های اینستاگرام و فیس بوک، باید خداحافظی کرد. و البته بعد از ثبت هر دانه عکس، هجوم به دوربین برای چک کردن عکس. “ببینم خوب شد؟!” که البته اگر خوب نشده باشد باید حتماً پاکش کنید. با توصیف این وضعیت، حتماً الان می توانید درک کنید که آلن لابوئل چه وضیعت ممتاز و فوق العاده ای دارد. دوربین، سوژه ناب، مجانی و 24 ساعته، وقت، و البته ذوق هنری. او تمام مؤلفه های لازم برای موفقیت در عکاسی را داراست. اگرچه تصاویر او در حقیقت عکس های خانوادگی اوست، ولی نگاه و لحظاتی که او به تصویر می کشد، برای هر بیینده ای تداعی کننده نشاط زندگی، معصومیت کودکی، لذت داشتن خانواده و همان خرده لحظاتی است که با هم می‌گذرانیم و اصلاً هم به چشمان نمی آید. هنر او در جاودانه کردن این خرده لحظات است.
آلن لابوئل اول به صورت سیاه و سفید عکاسی می کرد و تصاویر او دارای فیلتر مخصوصی هستند. حالا شهرت او به اندازه ای رسیده است که چند plugin برای فتوشاپ ارائه شده تا فیلتری مشابه عکاس های او بر تصاویر اعمال می کند. او اخیراً به صورت رنگی نیز کارهایی را منتشر کرده است. شرکت لایکا نمایشگاهی از کارهای او که با دوربین Leica M- Monochrome ثبت شده است را در اروپا برگزار کرده است.
لایکا همچنین تعداد محدودی دوربین Leica M-Monochrome با امضای او تولید کرده است.
آلن لابوئل دارای وب سایت شخصی است و آثار او در اینترنت در دسترس هستند. در زیر تنها نمونه ای از تصاویر او گردآوری شده است.
