متن پیشین به مقایسه‌ی ساختار دو فلاش ایندرا500 و پروفوتو بی1 پرداخت. این متن به مقایسه‌ی این دو فلاش بر اساس پارامترهای مرتبط با نور فلاش خواهد پرداخت. در مورد نور فلاش می‌توان به پارامترهایی از قبیل دقت کنترل، ثبات شدت نور، ثبات رنگ، تخلیه‌ی پیدرپی، حالت استروبوسکوپیک، مدت زمان تخلیه، هم‌زمانیسریع و … اشاره کرد که این متن برای مقایسه‌ی دو فلاش،بر هریک از آن‌ها به صورت جداگانه متمرکز خواهد شد.
نکته‌ی اول در مورد قدرت تخلیه‌ی فلاش و دقت کنترل آن در نام‌گذاری متفاوت قدرت توسط این دو تولیدکننده است. پروفوتو بیشترین قدرت را با عدد 10 نمایش می‌دهد. این عدد هم‌سنخ استاپ است بدین معنی که با کاهش یک عددی، نور فلاش نصف می‌شود. برای مثال اگر کاربر این عدد را بر روی 8 تنظیم کند، نور 2 استاپ کاهش می‌یابد. در مقابل فوتیکس حداکثر قدرت را با عدد یک نشان داده و باقی قدرت‌ها به صورت کسری از این عدد نمایش‌داده می‌شوند. برای مثال قدرت مشابه با مثال قبلی با عدد ¼ نمایش داده می‌شود. هم‌چنین دقت کنترل نور فلاش پروفوتو 0.1 استاپ و دقت آن در فلاش فوتیکس 1/3 استاپ است. همان‌طور که میدانید، دقت کنترل نور بر روی دوربین‌های موجود در بازار در بهترین حالت 1/3 استاپ است. بدین ترتیب دقت کنترل نور دو فلاش هم‌پای دقیق‌ترین تنظیمات روی دوربین است. در واقع پروفوتو با این اقدام خود، دقت بالای ثبات شدت نور فلاش‌های خود را به رخ کشیده است.
در مورد ثبات رنگ فلاش، به طور کلی پروفوتو عمل‌کرد بهتری دارد. به گفته‌ی بسیاری از کارشناسان، این عامل، مهم‌ترین دلیل گران‌تر بودن فلاش‌های پروفوتو است که البته هزینه‌ی زیادی نیز دربر دارد. به بیان دقیق‌تر هر دو فلاش از ثبات شدت نور در حالت دستی و تی‌تی‌ال و در تمام گستره‌ی قدرت خود برخوردارند. برای مثال اگر کاربر با قدرت ثابت 1/8 با هریک از فلش‌ها کار کند، ثبات رنگی چه در حالت تی‌تی‌ال و چه در حالت دستی از استاندارد بالایی برخوردار است. اما یکی از اتفاقات شایع در فلاش‌های استودیویی، عدم ثبات رنگی در گستره‌ی قدرت فلاش است که اغلب در قدرت‌های پایین‌تر به هم می‌ریزد؛ در این مورد نیز هر دو فلاش عملکردی در بالاترین سطح حرفه‌ای دارند. عدم ثبات رنگی در تمام گستره‌ی قدرت و در هنگام استفاده از قابلیت تی‌تی‌ال، پیامدی است که تعداد بسیار محدودی از فلاش‌های موجود، توان گریز از آن را دارند؛ پروفوتو بی1 یکی از این فلاش‌ها است. (عکس بالا پروفوتو بی1 در حالت تی‌تی‌ال، عکس وسط ایندرا500 در حالت تی‌تی‌ال، عکس پایین ایندرا500 در حالت دستی)
همان‌طور که میدانید، ثبات شدت و ثبات رنگی در عکاسی‌هایی مانند عکاسی با روش فوکوس استکینگ یا ایمیج استیچینگ بسیار کلیدی است، اما در هنگام استفاده از این روش همواره از تنظیمات دستی استفاده می‌شود تا نور‌ّپردازی ثابت باقی بماند. عکاسی دیگری که به قابلیت تی‌تی‌ال و ثبات رنگی بستگی دارد عکاسی کودک و مد است که در مورد موضوع ثابت، اغلب قدرت فلاش نیز در بازه‌ای کوچک تغییر می‌کند و هر دو فلاش در هنگام استفاده از فلاش ثبات نوری را فراهم می‌آورند. تنها تفاوت در این است که نور پروفوتو بی1 نزدیک به نور روز است، ولی نور ایندرا 500 در قدرت‌های متفاوت، ثابت بوده اما رنگی متفاوت دارد و نیازمند اصلاح تراز سفیدی است که البته کار ساده‌ای است. در واقع از آن‌جا که احتمال این‌که در یک پروژه‌ی عکاسی کاربر از بخش اعظم گستره‌ی قدرت فلاش بهره برد و هم‌زمان از قابلیت تی‌تی‌ال استفاده کند و البته نخواهد تراز سفیدی عکس خود را اصلاح کند! به حدی کم است که فوتیکس آن خطا را پذیرفته است. چرا که طراحی فوتیکس بیش از آن‌که بر تجربیات آزمایشگاهی سخت استوار باشد، آن را بر پایه‌ی کارآمدی محصولات برای کارکردهای حرفه‌ای بنا می‌کند که البته بدیهی است باید از بسیاری آزمون‌های مشابه با رقیبان خود سربلند بیرون بیاید.
در مورد عکاسی پیدرپی با فلاش باید گفت هر دو فلاش قابلیت کارکردن با سریع‌ترین دوربین‌های بازار را دارند. در این میان پروفوتو ادعا کرده است که فلاش بی1، تخلیه‌ی 20 فلاش در ثانیه (با حداقل قدرت) را امکان‌پذیر می‌کند این در حالی است که کاربران این فلاش‌ها به ندرت دوربینی با توانایی عکاسی پیدرپی بیش از 7 فریم بر ثانیه را دارند. این بدین معنی‌است که این فلاش در قدرت‌های کمی بالاتر هم می‌تواند با عکاسی پیدرپی سازگار باشد. نکته‌ی آخر این‌که توانایی بی1 در تخلیه‌ی 20 فلاش در ثانیه، امکان استفاده از حالت استروبوسکوپیک را فراهم می‌آورد، اما پروفوتو این قابلیت را در اختیار کاربرانش قرار نداده است. شاید پروفوتو در ادامه با به‌روزرسانی نرم‌افزار فلاش و تریگر، حالت استروبوسکوپیک را در اختیار کاربر قرار دهد که البته با توجه به سیاست‌های پروفوتو بعید به نظر می‌رسد. در مقابل فلاش ایندرا با داشتن باتری قدرتمندتر و البته به واسطه‌ی تریگرهایش، امکان تخلیه‌ی 100 فلاش در ثانیه (با حداقل قدرت) را در حالت استروبوسکوپیک فراهم می‌آورد، هرچند این حالت اغلب کم‌کاربرد است، اما طرفداران خاص خود را دارد و بسیاری از عکاسان استفاده‌های خلاقانه‌ای از آن می‌کنند. هم‌چنین، ایندرا به کاربر اجازه می‌دهد تا تعداد تخلیه (1تا 100) و فرکانس تخلیه (1تا 100 هرتز) را تنظیم کند. بدین‌ترتیب انتظار می‌رود ایندرا هم با قدرت‌های بالاتر، با سریع‌ترین دوربین‌های موجود، پیدرپی عکاسی کنید، این قابلیت در عکاسی ورزشی، عکاسی کودک و عکاسی مد کاربرد فراوانی دارد.
پارامتر مهم دیگر در عکاسی حرفه‌ای، مدت زمان تخلیه‌ی فلاش است. این زمان علاوه بر نوع فلاش، به قدرت تخلیه‌ی آن نیز بستگی دارد. به طور کلی، با کاهش قدرت، زمن تخلیه‌ی فلاش نیز کاهش می‌یابد. این بازه برای فلاش ایندرا500 مابین 1/250 و 1/15000 متغیر است که در سطح استانداردهای حرفه‌ای است. در مقابل، مدت زمان تخلیه‌ی پروفوتوبی1 مابین 1/1000 تا 1/11000 است. البته لازم به ذکر است پروفوتو با تعبیه‌ی قابلیت ”فریز” در فلاش خود این سرعت را به حداکثر 1/19000 ارتقاء داده است و کاربر می‌تواند در صورت نیاز از این قابلیت بهره ببرد. همان‌طور که میدانید، حداکثر سرعت تخلیه‌ی فلاش برای ثابت کردن موضوعات متحرک که به سرعت حرکت می‌کنند بسیار حائز اهمیت است. حداکثر سرعت تخلیه در عکاسی تبلیغاتی و هنگام عکاسی از مایعات بسیار پرکاربرد است.
نکته‌ی اساسی آخر در مورد این دو فلاش، قالیت پرطرفدار هم‌زمانی سریع است. لازم به ذکر است که این قابلیت تنها با استفاده از تریگرهای تی‌تی‌ال این دو سازنده در اختیار کاربر قرار می‌گیرد. کاربر می‌تواند با استفاده از این قابلیت، به سرعت هم‌زمانی تا سرعت 1/8000 ثانیه بهره ببرد. تفاوت اساسی این دو فلاش در هنگام استفاده از قابلیت هم‌زمانی سریع، محدودیتی است که پروفوتو بر حداکثر قدرت فلاش خود اعمال کرده است. به بیان دقیق‌تر، در هنگام استفاده از بی1 و قابلیت هم‌زمانی سریع، حداکثر قدرت به عدد 8 (1/4 قدرت کامل) کاهش می‌یابد. این محدودیت به این دلیل است که این قابلیت به لطف تخلیه‌ی پیاپی فلاش در مدت زمان بازبودن شاتر صورت می‌پذیرد، از این رو ممکن است فلاش نتواند از فلاش پیاپی با تمام قدرت، پشتیبانی کند. محدودیت اعمال شده بر بی1، به کاربر تضمین می‌دهد تا هر زمانی که از این قابلیت استفاده کند، از یکدستی نور در سطح تصویر اطمینان داشته باشد. در مقابل ایندرا500 هیچ محدودیتی در این زمینه بر فلاش اعمال نکرده است، اما کاربر باید در هنگام استفاده از این قابلیت با قدرت کامل (ونه قدرت‌های پایین‌تر) از یکدستی تصویر اطمینان حاصل کند. از طرفی دیگر،سازگاری ایندرا با مبدل برق شهری و امکان شارژ سریع‌تر مانع از آن شده است که فوتیکس این محدودیت را بر فلاش‌اش اعمال کند. این عدم هماهنگی در صورت وجود همانند هم‌زمانی غیر صحیح فلاش و دوربین به صورت نواری با رنگ تیره نمایان می‌شود و کاملا قابل تشخیص است.
این متن به بررسی پارامترهای مرتبط با نورفلاش پرداخت، متن بعدی به بررسی کیت‌های این دو فلاش و استفاده‌ی آن‌ها در داخل و خارج از ایتودیو خواهد پرداخت. شما می‌توانید اطلاعات بیشتر در مورد فلاش ایندرا500 و به طور کلی محصولات فوتیکس را از طریق اینستاگرام این شرکت پی‌گیری نمایید.
تصاویر مقایسه‌ی رنگ دو فلاش، از وب‌سایت http://www.joakimdrake.se/ گرفته شده‌اند.
