مقایسه‌ی دوربین‌های Mirrorless و DSLR

با آینه یا بدون‌ آینه؟ مسئله این است!

اگر تا همین چند سال پیش می‌خواستید یک دوربین باکیفیت بالا و امکانات عکاسی حرفه‌ای بخرید، انتخاب‌هایتان محدود به یک گونه از دوربین‌های دیجیتال، یعنی دوربین‌های DSLR، می‌شد. این دوربین‌ها نسخه‌ی دیجیتالی دوربین‌های آنالوگ SLR هستند که در آن‌ها سنسور تصویر جای فیلم نگاتیو را گرفته است. از زمان پیدایش اولین دوربین‌های DSLR با شکل و شمایل امروزی در اواخر قرن بیستم میلادی تا به امروز، این دوربین‌ها دستخوش تغییر و تحولات و پیشرفت‌های چشمگیری بوده‌اند و در حال حاضر به استاندارد کیفیت در صنعت عکاسی دیجیتال بدل شده‌اند؛ اما با محبوبیت دوربین‌های بدون‌آینه در سال 2010 و ارائه‌ی دوربین‌های پیشرفته‌ی با سنسور بزرگ در سال‌های بعد از آن، دیگر برای دستیابی به بهترین کیفیت عکس و فیلم محدود به دوربین‌های DSLR نیستید! حذف سیستم آینه و منظره‌یاب اپتیکال در این دوربین‌ها باعث شده‌است تا از لحاظ اندازه و وزن، بسیار کوچک‌تر، سبک‌تر و قابل‌حمل‌تر از دوربین‌های DSLR شوند. همین اندازه‌ی کوچک‌تر و وزن کمتر اصلی‌ترین وجه تمایز و البته عمده برتری این دوربین‌ها در مقابل دوربین‌های بزرگ‌تر و سنگین‌تر DSLR است. در این مطلب، ضمن مقایسه‌ی دوربین‌های بدون‌آینه و DSLR به ذکر ویژگی‌ها و برتری‌های هر یک می‌پردازم و درنهایت چند پیشنهاد برای کسانی که در خرید بین این دو نوع دوربین مردد هستند مطرح خواهم کرد.

شاید بد نباشد قبل از بررسی و مقایسه‌ی ویژگی‌های این دو نوع دوربین، کمی بیشتر در مورد ساختار درونی آن‌ها بدانیم. همان‌طور که می‌دانید کلمه‌ی DSLR کوتاه‌شده‌ی عبارت Digital Single Lens Reflex است که به معنی دوربین دیجیتال تک‌لنزی بازتابی است. معنی این عبارت این است که در این دوربین‌ها می‌توان با استفاده از منظره‌یاب اپتیکال، صحنه‌ی عکاسی را از طریق لنز‌ دوربین دید و کادر و فوکوس را از این طریق تنظیم کرد. در تصویر زیر نحوه‌ی کارکرد یک دوربین DSLR ترسیم شده‌ است.

همان‌طور که در تصویر مشاهده می‌کنید، در یک دوربین DSLR، نور از درون لنز عبور کرده و به آینه‌ای که با زاویه‌ی 45 درجه (خط آبی) در جلوی سنسور تصویر قرار دارد برخورد می‌کند. سپس این نور به بالا بازتابیده شده و وارد منشوری می‌شود که وظیفه‌اش متمرکز کردن پرتو‌های نور برای نمایش تصویر از طریق منظره‌یاب است. تا زمانی که دکمه‌ی شاتر فشرده نشده باشد، عکاس می‌تواند از طریق چشمی اپتیکال دوربین‌ منظره‌ عکاسی را ببیند و کادربندی و فوکوس بر روی سوژه‌اش را از این طریق انجام دهد. با فشردن دکمه‌ی شاتر، آینه از جلوی سنسور تصویر کنار می‌رود (به بالا می‌چرخد) و نور می‌تواند با عبور از پرده‌ی شاتر (که پشت آینه  قرار دارد و با فشردن دکمه‌ی شاتر باز می‌شود) به سنسور تصویر رسیده و درنهایت تصویر ثبت شود. در هنگام استفاده از امکان live view در دوربین‌های DSLR هم آینه به بالا رفته و تصویری که سنسور تولید می‌کند بر روی LCD دوربین نمایش داده‌ می‌شود؛ اما در دوربین‌های بدون‌آینه، نبود آینه به معنی آن است که تصویر صحنه‌ی عکاسی تنها از طریق سنسور تصویر (بر روی LCD یا منظره‌یاب الکترونیکی) قابل مشاهده ‌است. تصویر زیر تفاوت بین دوربین‌های بدون آینه و DSLR را از این منظر نمایش می‌دهد.

نحوه‌ی عملکرد همه‌ی دوربین‌های کامپکت (point and shoot) و همچنین دوربین‌های قرار‌داده‌شده بر روی تلفن‌های همراه نیز همانند دوربین‌های بدون ‌آینه است؛ بنابراین، این نوع دوربین‌ها به‌هیچ‌وجه پدیده‌ی جدیدی نیستند؛ اما آنچه در سال‌های اخیر این دوربین‌ها را به محبوبیت رسانده استفاده از سنسور‌های بزرگ (هم‌اندازه‌ی سنسورهای به‌ کار رفته در دوربین‌های DSLR) در این دوربین‌ها است. استفاده از سنسور‌های بزرگ و قراردادن امکانات عکاسی و فیلم‌برداری پیشرفته سبب شده تا این دوربین‌ها هم از لحاظ کیفیت عکس و هم از لحاظ قیمت وارد رقابت جدی با دوربین‌های DSLR شوند. همچنین بسیاری از دوربین‌های بدون‌آینه‌ی سطح بالا دارای لنزهای قابل تعویض هستند و از این نظر هم با دوربین‌های DSLR برابری می‌کنند. در ادامه، این دو نوع دوربین را ازلحاظ اندازه‌ی سنسور تصویر، اندازه و تنوع لنزها، امکانات عکاسی و فیلم‌برداری، باتری و کیفیت ساخت بررسی و مقایسه خواهم کرد.

 

اندازه‌ی سنسور تصویر

اکثر دوربین‌های DSLR کنونی یا فول‌فریم هستند و یا از سنسورهایی با قطع APS-C استفاده می‌کنند. سنسورهای فول‌فریم دارای ابعادی تقریباً برابر با یک فریم فیلم نگاتیو دوربین 35 میلی‌متری هستند. سنسورهای APS-C هم تقریباً دارای نصف مساحت سنسور دوربین‌های DSLR فول‌فریم بوده و دارای ضریب کراپ 1.5 (در دوربین‌های نیکون) و 1.6 (در دوربین‌های کانن) هستند.

اما تنوع اندازه‌ی سنسور در دوربین‌های بدون‌آینه بسیار بیشتر است. مهم‌ترین آن‌ها به ترتیب (از کوچک به بزرگ) سنسورهای 1 اینچی، میکرو چهارسوم Micro four-thirds، APS-C و فول‌فریم هستند. استفاده از سنسورهای یک اینچی را ابتدا نیکون در دوربین‌های بدون آینه‌ی خود، Nikon V1 و  J1آغاز کرد. بعد از آن سونی در چند دوربین رده متوسط خود (ازجمله سری RX100 و RX10) از سنسورهایی با این اندازه استفاده کرد. این سنسورها بسیار کوچک‌تر از سنسور‌های APS-C و فول‌فریم بوده و دارای ضریب کراپ 2.7 هستند. سنسورهای میکرو چهارسوم را دو شرکت پاناسونیک و المپوس در سال 2008 برای استفاده در دوربین‌های بدون آینه‌ی خود معرفی کردند. از آن زمان تابه‌حال، پاناسونیک در تمام دوربین‌های بدون آینه‌ی رده متوسط و بالای خود (ازجمله سری GH) از این نوع سنسورها استفاده کرده است و در حال حاضر این سیستم به‌طور کامل شناخته‌شده است و شرکت‌های سازنده‌ی لنز (مانند سیگما و سامیانگ) هم لنزهایی سازگار با این سیستم تولید می‌کنند. سنسورهای سایز APS-C را بر روی دوربین‌های بدون آینه‌ی چند شرکت ازجمله سامسونگ، فوجی، سونی و کانن می‌توان یافت؛ اما تا به الآن تنها سونی و لایکا اقدام به تولید دوربین‌های بدون آینه‌ی فول‌فریم کرده‌اند. در سری موفق A7، سونی به بازار بدون آینه‌ها جان تازه‌ای بخشید و به‌تازگی با ارائه‌ی دوربین A7r II به جنگ مستقیم با بهترین DSLR های کانن و نیکون رفته‌است.

سایز سنسور تا حد زیادی تعیین‌کننده‌ی کیفیت عکس‌های گرفته‌شده با یک دوربین است. البته با توجه به پیشرفت‌های تکنولوژی ساخت سنسور تصویر، دوربین‌های دارای سنسور کوچک‌تر (سنسورهای 1 اینچی و میکرو چهارسوم) هم در حال حاضر می‌توانند کیفیت تصاویر و فیلم‌های بسیار خوبی را ارائه ‌دهند. برای مثال، دوربین Panasonic GH4 اولین دوربین بدون‌آینه‌ای بود که علاوه بر کیفیت عکس‌های بسیار خوب، امکان فیلم‌برداری باکیفیت فوق‌العاده‌ی 4K را با قیمتی بسیار مناسب و امکاناتی کم‌نظیر ارائه داد. همچنین در سال جاری میلادی، سونی دو دوربین سنسور 1 اینچی، RX100 IV و RX10 II را ارائه کرد که قادر به تولید عکس‌ها و فیلم‌هایی فوق‌العاده باکیفیت و حتی قابل ‌رقابت با دوربین‌های سایز APS-C هستند. بااین‌حال، سنسور بزرگ‌تر تصویر به‌ جز مزیّت کیفیت بالاتر عکس‌ها، یک مزیّت مهم دیگر هم دارد و آن امکان محو (Blur) کردن پشت‌زمینه‌ی سوژه به‌خصوص در عکاسی پرتره است. در سنسورهای سایز بزرگ، بسیار آسان‌تر می‌توان حتی با لنزهایی نه‌چندان سریع به عمق میدان کم در عکس‌ها دست‌ یافت، در حالی ‌که هرچه سنسور کوچک‌تر شود، عمق میدان افزایش ‌یافته و عملاً نمی‌توان بر روی محو کردن پشت‌زمینه‌ی سوژه‌ها (بخصوص در سنسورهای 1 اینچی) خیلی حساب کرد.

اندازه و تنوع لنزها

یکی از عوامل مهم انتخاب دوربین برای عکاسان حرفه‌ای وجود تنوع خوبی از لنز سازگار با آن دوربین است. از این لحاظ، دوربین‌های DSLR با توجه به سابقه‌ی طولانی‌تری که در عرصه‌ی عکاسی دیجیتال دارند و با توجه به حضور فعال دو غول سازنده‌ی این دوربین‌ها، کانن و نیکون، در بازار لنزهای دوربین‌های DSLR، دارای تنوع کم‌نظیری از لنزهای بسیار باکیفیت هستند. کانن و نیکون، سال‌ها‌ است در کنار تولید DSLR های باکیفیت، به تولید لنزهای سازگار با بدنه‌های ساخت خود نیز می‌پردازند تا خیال مشتریانشان را از بابت دسترسی به تنوع بسیار خوبی از لنز‌های مناسب انواع رشته‌های عکاسی راحت کنند. علاوه بر این، شرکت‌های دیگری مانند سیگما و تامرون هم مدت‌هاست لنزهای بسیار خوب و اغلب ارزان‌تری را برای دوربین‌های DSLR نیکون و کانن می‌سازند. همین قدرت انتخاب بیشتر در بازار لنزهای دوبین‌های DSLR یکی از عوامل مهمی است که عکاسان حرفه‌ای را بیشتر جذب این دوربین‌ها می‌کند.

دوربین‌های بدون‌آینه با لنز قابل تعویض (MILC) هرچند که شاید تنوعی که در لنزهای DSLR کانن و نیکون وجود دارد را نداشته ‌باشند، اما برای بسیاری از مقاصد، برای این دوربین‌ها هم می‌توان لنزهای باکیفیتی پیدا کرد. تنوع لنز برای این دوربین‌ها البته بسته به شرکت سازنده آن‌ها متفاوت است؛ اما برای همه‌ی آن‌ها آن‌قدر لنز وجود دارد تا تمام کاربران عادی و متوسط را راضی کند. همچنین، در مورد بعضی دوربین‌ها (نظیر A7r II) می‌توان با استفاده از آداپتور مانت، از لنزهای DSLR ساخت دیگر شرکت‌ها نظیر کانن استفاده کرد. همان‌طور که پیش‌تر مطرح شد، یکی از مزایای دوربین‌های بدون‌آینه اندازه‌ی کوچک‌تر آن‌ها در قیاس با DSLR ها است. این مزیت در مورد لنز‌های این دوربین‌ها هم صادق است. به دلیل نبود آینه در جلوی سنسور، لنز دوربین‌های بدون‌آینه می‌تواند بیشتر به سنسور تصویر نزدیک شود. این امر باعث می‌شود تا سازندگان لنز بتوانند برای این دوربین‌ها لنزهایی با اندازه و وزن بسیار کمتر از لنزهای DSLR بسازند؛ بنابراین، اگر قرار است از مزیت کوچک و قابل‌حمل بودن این دوربین‌ها بهره‌ی کامل را ببرید، باید از لنزهای کوچک ساخته‌شده مخصوص این دوربین‌ها استفاده کنید.

امکانات عکاسی و فیلم‌برداری

یکی از زمینه‌هایی که دوربین‌های بدون‌آینه در سال‌های اخیر توانسته‌اند در آن بسیار موفق باشند ارائه‌ی امکانات عکاسی و فیلم‌برداری بسیار خوب در جثه‌ای کوچک است. چهار شرکت پاناسونیک، المپوس، فوجی و سونی در این زمینه از دیگران پیشی گرفته‌اند. امکانات عکاسی بسیاری از دوربین‌های بدون‌آینه با سنسور سایز APS-C و فول‌فریم با DSLR های سطح متوسط و پیشرفته برابری می‌کند. البته در دوربین‌های بدون‌آینه، دسترسی به این امکانات به خاطر دکمه‌ها و پیچ‌های تنظیم کمتری که به علت بدنه‌ی کوچک‌تر بر روی این دوربین‌ها تعبیه‌ شده به‌راحتی دوربین‌های DSLR بزرگ‌تر نیست. یکی از ویژگی‌های مهم دوربین‌های بدون‌آینه‌ی سطح متوسط و سطح بالا استفاده از شاتر مکانیکی در آن‌ها است که باعث شده این دوربین‌ها از شر محدودیت‌های شاتر الکترونیکی خلاص شوند؛ اما برگ برنده‌ی DSLR ها در این زمینه امکان استفاده از بدنه‌ی بزرگ‌ترشان برای قرار دادن دکمه‌ها و پیچ‌های تنظیم بیشتر است که کار عکاسی را برای خیلی‌ها، بخصوص عکاسان حرفه‌ای، سریع‌تر و آسان‌تر می‌کند. همچنین وجود منظره‌یاب اپتیکال ازنظر بعضی‌ها یک مزیت مهم DSLRها محسوب می‌شود، هرچند که خیلی‌ها هم مجذوب منظره‌یاب‌های الکترونیکی (EVF) و با رزولوشن بالای دوربین‌های بدون‌آینه شده‌اند؛ اما DSLRها همچنان در یک زمینه از همتایان بدون‌آینه‌ی خود پیش هستند و آن امکان فوکوس خودکار سریع است. هرچند که در دوربین‌های پیشرفته‌ی بدون‌آینه (نظیر A7r II) از سنسورهای تشخیص فاز بر روی سنسور تصویر استفاده می‌شود و این به‌سرعت و دقت فوکوس خودکار این دوربین‌ها بسیار کمک کرده ‌است، اما بااین‌حال، این دوربین‌ها دست‌کم برای خیلی از عکاسان ورزشی انتخاب اول نیستند! همچنین، بسیاری از دوربین‌های بدون‌آینه‌ی ارزان‌تر برای فوکوس خودکار تنها از سنسورهای تشخیص کنتراست استفاده می‌کنند که هرچند بسیار دقیق است، اما به‌هیچ‌وجه در سرعت فوکوس خودکار با دوربین‌های DSLR سطح متوسط، بخصوص در عمل دنبال‌کردن سوژه (AF servo)، قابل ‌رقابت نیست.

پاناسونیک و سونی در دوربین‌های بدون‌آینه‌ی خود علاوه بر امکانات عکاسی به امکانات فیلم‌برداری هم توجه ویژه‌ای دارند. دوربین GH4 پاناسونیک اولین دوربینی بود که امکان ضبط ویدئو باکیفیت 4K را به‌صورت داخلی و بدون نیاز به ضبط کننده‌ی خارجی ارائه ‌داد. بعد از آن سونی در دوربین A7s خود که یک فول‌فریم بدون‌آینه است، امکان فیلم‌برداری 4K (البته از طریق ضبط‌کننده‌ی‌ خارجی) باقابلیت بی‌نظیر فیلم‌برداری در ISOهای بالا را ارائه کرد. دو دوربین جدید‌ سونی، A7r II و A7s II، هر دو دارای قابلیت فیلم‌برداری 4K داخلی هستند. همچنین دو دوربین دیگر سونی با سنسور سایز 1 اینچ، یعنی RX100 IV و RX10 II هم هر دو علاوه بر امکان فیلم‌برداری 4K قابلیت فیلم‌برداری با سرعت‌های بسیار بالا (تا 1000 فریم در ثانیه!) را ارائه می‌دهند. این درحالی است که سازندگان دوربین‌های DSLR از زمان ارائه‌ی امکان ضبط فیلم باکیفیت Full HD تابه‌حال هیچ افزایشی در رزولوشن فیلم‌های این دوربین‌ها صورت نداده‌اند! به‌جز دوربین 1D C کانن (که در اصل یک دوربین سینمایی بسیار گران‌قیمت است) تاکنون هیچ DSLR دیگری امکان ضبط فیلم باکیفیت 4K را ارائه نکرده‌است.

باتری

هرچند که جمع‌وجور بودن بدنه‌ی دوربین‌های بدون‌آینه حسن اصلی این دوربین‌ها است، اما رسیدن به این مزیّت بدون هزینه‌ هم نیست! کوچک‌تر شدن بدنه‌ی ‌دوربین به معنی جای کمتر برای قرار دادن باتری است و این مسئله باعث شده باتری این دوربین‌ها در مقایسه‌ با باتری دوربین‌های DSLR از حجم کمتری برخوردار بوده و درنتیجه زمان شارژ دهی کمتری هم داشته باشد؛ اما آنچه مزید بر علت می‌شود تا شارژ دهی باتری این دوربین‌ها حتی از این هم کمتر شود نبود چشمی اپتیکال در اکثر دوربین‌های بدون‌آینه است. در دوربین‌های بدون‌آینه برای دیدن صحنه‌ی عکاسی یا باید از چشمی الکترونیکی استفاده کرد و یا از نمایشگر LCD دوربین که هر دو آن‌ها نیازمند استفاده از باتری هستند. این درحالی است که در دوربین‌های DSLR، معمولاً از نمایشگر دوربین تنها برای مرور عکس‌های گرفته‌شده و یا فیلم‌برداری استفاده می‌شود و در اکثر مواقع، عکاس از چشمی اپتیکال که نیازی به مصرف باتری ندارد، استفاده می‌کند. به‌هرحال شارژ دهی کم باتری‌ها، یکی از معایب دوربین‌های بدون‌آینه است که در حال حاضر تنها راه برطرف کردن آن خرید چند باتری اضافی به همراه دوربین است. حتی بعضی سازندگان این دوربین‌ها مانند سونی، با پذیرش این کمبود، دو باتری به همراه دوربینشان ارائه می‌دهند تا در هنگام استفاده از یکی، بتوان باتری دیگر را شارژ کرد.

کیفیت ساخت و مقاومت در برابر گردوغبار

کیفیت ساخت بسیار خوب و مقاومت در برابر گردوغبار و رطوبت تا سال‌ها یکی از مشخصات مهم منحصر به دوربین‌های DSLR بود؛ اما امروز، دوربین‌های بدون‌آینه هم باکیفیت ساخت بالا و مهروموم‌ شده در برابر شرایط جوی مختلف تولید می‌شوند. البته، بدنه‌های مهروموم‌ شده را تنها باید در دوربین‌های سطح بالای بدون‌آینه و DSLR جستجو کرد. تقریباً تمام DSLR های فول‌فریم و بعضی از DSLR های سایز APS-C در برابر گردوغبار و رطوبت مقاوم هستند. علاوه‌ بر بدنه، بسیاری از لنز‌های مرغوبی که برای این دوربین‌ها تولید می‌شود هم مهروموم‌ شده است و می‌توان تا سال‌های متمادی و بدون نگرانی در شرایط جوی مختلف از آن‌ها استفاده کرد. از میان بدون‌آینه‌ها هم در بسیاری از دوربین‌های سونی و بعضی دوربین‌های پاناسونیک و دیگر سازندگان می‌توان بدنه‌های مهروموم‌ شده را یافت. تمام دوربین‌های فول‌فریم سری A7 سونی شامل جدیدترین آن‌ها، A7r II و A7s II، در برابر گردوغبار و رطوبت به‌خوبی مقاوم هستند. دوربین محبوب GH4 پاناسونیک، NX1 سامسونگ و E-M5 II المپوس هم همین شرایط را دارند. بااین‌حال، این ویژگی در تمام دوربین‌های بدون‌آینه و DSLR یافت نمی‌شود. دوربین‌های DSLR سطح مبتدی و متوسط کانن و نیکون اغلب مهروموم‌ شده نیستند و از پلاستیک فشرده ساخته می‌شوند، اما بااین‌حال در برابر ضربه مقاوم هستند و به‌راحتی خراب نمی‌شوند! اما شاید در مورد بدون‌آینه‌های سطح متوسط و مبتدی نتوان چنین ادعایی کرد. بدنه‌ی کوچک و پلاستیکی این دوربین‌ها که معمولاً بیشتر سطح آن را نمایشگر LCD در برگرفته شکننده‌تر است و به‌اندازه‌ی دوربین‌های DSLR توان تحمل ضربه را ندارد. درمجموع باید به این نکته توجه کرد که بدنه‌ی مهروموم‌ شده بیشتر برای عکاسان حرفه‌ای و عکاسان سفر مهم است و برای کاربران عادی دوربین‌های DSLR و بدون‌آینه خیلی تعیین‌کننده نیست.

نتیجه‌گیری

دوربین‌های بدون‌آینه به‌سرعت درحال پیشرفت و همچنین محبوب شدن در بین علاقه‌مندان به عکاسی و فیلم‌برداری هستند. دو عامل اندازه‌ی کوچک‌تر و قیمت پایین‌تر نسبت به DSLR ها این دوربین‌ها را به رقیب جدی خیلی از DSLR های بازار تبدیل کرده است. همچنین، برای کسانی که امکانات فیلم‌برداری دوربین عکاسی‌شان برایشان خیلی مهم است، بسیاری از دوربین‌های بدون‌آینه با ارائه‌ی امکاناتی چون فیلم‌برداری 4K و فوکوس خودکار بسیار خوب در هنگام فیلم‌برداری ازجمله‌ی بهترین گزینه‌ها‌ محسوب می‌شوند.

اما در کنار ویژگی‌های وسوسه‌آمیز این دوربین‌ها، ایراد‌هایی را هم می‌توان به آن‌ها وارد کرد. ازجمله مهم‌ترین کمبودهای دوربین‌های بدون‌آینه می‌توان به شارژ دهی پایین باتری، سرعت فوکوس خودکار متوسط و نبود تنوع وسیعی از لنزها‌ی سازگار اشاره‌کرده. در مقابل، دوربین‌های DSLR به دلیل اندازه‌ی بزرگ‌تر بدنه‌ و لنز‌هایشان (که ظاهری پیچیده به آن‌ها می‌دهد) شاید خیلی خوشایند کاربران عادی نباشند؛ هرچند که سازندگان این دوربین‌ها، مخصوصاً نیکون، برای رقابت با دوربین‌های بدون‌آینه در DSLRهای سطح مبتدی خود تا حد امکان دوربین‌هایشان را کوچک‌تر و سبک‌تر کرده‌اند؛ اما برخلاف کاربران عادی، بدنه‌ی بزرگ‌تر و امکان قرار دادن دکمه‌ها و پیچ‌های تنظیم بیشتر برای بسیاری از عکاسان حرفه‌ای یک مزیت مهم محسوب می‌شود که به‌راحتی حاضر به از دست دادن آن نیستند. همین مسئله باعث شده که حداقل تا به امروز، بازار DSLRهای فول‌فریم سطح پیشرفته خیلی تحت تأثیر دوربین‌های جدید بدون‌آینه قرار نگیرد. با این‌ حال، می‌توان پیش‌بینی کرد که در آینده‌ای نه‌چندان دور، با گسترش تنوع لنزها و رفع بعضی ایرادها، دوربین‌های بدون‌آینه بتوانند سهم بسیار بزرگی از بازار دوربین‌های دیجیتال را تصاحب کنند.

بااینکه دوربین‌های بدون‌آینه در بازار جهانی بسیار مطرح هستند و به مقبولیت خوبی رسیده‌اند، اما متأسفانه در ایران این دوربین‌ها آنچنان‌ که باید مطرح نشده‌اند. یکی از دلایل عمده‌ی عدم استقبال زیاد از این دوربین‌ها در ایران، رقابتی نبودن قیمت بسیاری از آن‌ها در کشور ما است. در شرایطی که بسیاری از این دوربین‌ها به نسبت دوربین‌های DSLR رقیب خود در بازار جهانی از قیمت پایین‌تری برخوردارند، در ایران باقیمتی به‌مراتب بالاتر از رقیبان DSLR خودفروخته می‌شوند! مثال واضح این وضعیت، دوربین محبوب (و یکی از پرفروش‌ترین دوربین‌ها در Amazon) سونی A6000 است که در بازار جهانی باقیمتی در حدود 548 دلار فروخته می‌شود. رقیب اصلی این دوربین، DSLR نیکون D5500 است که باقیمتی در حدود 798 دلار به فروش می‌رسد؛ اما برعکس قیمت جهانی، در ایران، دوربین سونی باقیمتی در حدود 1 میلیون تومان گران‌تر از دوربین نیکون فروخته می‌شود! بنابراین، برای خیلی از مشتاقان عکاسی که قصد خرید اولین دوربین خود رادارند، DSLR ها همچنان مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند.

همچنین، تنوع وسیع و در دسترس لنز‌های این دوربین‌ها یکی دیگر از عواملی است که خریداران ایرانی را به سمت دوربین‌های DSLR می‌کشاند. اگر تصمیمتان بر خرید دوربین DSLR است، برای کسب اطلاعات بیشتر و مقایسه‌ی مدل‌های مختلف کانن و نیکون، می‌توانید مطالب بررسی دوربین‌ها در وبلاگ پیکسل را مطالعه کنید. بااین‌حال، اگر اختلاف قیمت این دوربین‌ها در ایران باقیمت جهانی‌ برایتان مسئله‌ی مهمی نیست و امکانات خوب عکاسی و فیلم‌برداری در بدنه‌ای کوچک برایتان از اولویت بالاتری برخوردار است، در خرید آن‌ها شک نکنید! در حال حاضر بهترین دوربین بدون‌آینه‌ی میان‌رده همچنان سونی A6000 است که البته به‌ احتمال‌ زیاد در اوایل سال آینده‌ی میلادی شاهد معرفی مدل جدیدتر A7000 خواهیم بود.

در میان دوربین‌های بدون‌آینه‌ی فول‌فریم هم که سونی سردمدار است و در حال حاضر چهار دوربین A7r II، A7s II، A7 II و RX1 را به بازار ارائه کرده است. سه دوربین اول از نسل دوم سری خود هستند و دوربین RX1 اولین دوربین بدون‌آینه‌ی فول‌فریم با لنز ثابت در جهان است. در میان این دوربین‌ها، A7r II با سنسور 42 مگاپیکسلی‌اش از همه بیشتر دل عکاسان حرفه‌ای و مشتاق را ربوده و زنگ خطر را برای کانن و نیکون به صدا درآورده ‌است!