تفاوت‌های زیادی بین عکاسی پرتره در استودیو و در محیط باز است. معمولاً در استودیو از پشت‌زمینه‌های سیاه یا سفید و بعضاً دکور‌های از پیش چیده شده استفاده می‌شود و عکاس از طریق فلاش‌های استودیویی کنترل کاملی بر نور‌پردازی صحنه دارد. اما در محیط باز، نور صحنه و چیدمان صحنه را طبیعت (و یا هر محیطی که در آن عکاسی می‌شود) تعیین می‌کند و عکاس مجبور است خود را با شرایط وقف دهد و یا در محیط دیگری عکاسی کند. در این مطلب پنج نکته‌ی مهم برای گرفتن عکس‌های پرتره بهتر در محیط باز را با شما در میان خواهیم گذاشت.
1) پشت‌زمینه را محو کنید. یکی از تفاوت‌های مهم عکاسی در محیط باز و در استودیو در میزان عمق میدانی است که عکاس به دنبال دست‌یابی به آن است (برای اطلاعات بیشتر در مورد عمق میدان، این مطلب را مطالعه فرمایید). در استودیو، معمولاً عکاسان به دنبال آن هستند که تمام اجزای بدن سوژه در فوکوس بوده و شارپ باشد، از این رو از دیافراگم‌های بسته‌ای چون f/8 یا f/11 استفاده می‌کنند؛ اما در محیط باز، معمولاً عکاسان به دنبال عمق میدان کم هستند تا اجزای دیگر صحنه را برای تمرکز بیشتر بر سوژه محو کنند. مخصوصاً در عکس‌هایی که در طبیعت گرفته می‌شود، عمق میدان کم که حاصل استفاده از لنز‌های بلند (با فاصله‌ی کانونی زیاد مانند 135 میلیمتر) و دیافراگم‌های باز (مانند f/2.8 یا f/4) است بسیار بیشتر مد‌نظر است. بنابراین، یکی از تکنیک‌های بسیار مرسوم در عکاسی پرتره در محیط باز، استفاده از لنز‌های تله و دیافراگم باز است. البته، بعضی اوقات ممکن است اجزای محیط و تعامل بین سوژه و محیط هم مد‌نظر باشد که در این صورت، استفاده از لنز واید و دیافراگم بسته توصیه می‌شود.
2) روی چشم‌ها فوکوس کنید. اهمیت فوکوس صحیح در زمانی که از دیافراگم‌های باز برای محو کردن پشت‌زمینه استفاده می‌کنید دو چندان می‌شود؛ چراکه عمق میدان کم باعث می‌شود تا کوچک‌ترین اشتباه در فوکوس باعث محوشدن سوژه شود. نکته‌ی اساسی در عکاسی پرتره (چه در استودیو و چه در محیط بیرون) این است که چشمهای سوژه باید کاملاً شارپ باشند. بنابراین، عکاسان همیشه بر روی چشمهای سوژه فوکوس می‌کنند تا از شارپ بودن آنها مطمئن شوند. برای این کار بهتر است دوربین را در حالت فوکوس خودکار تک نقطه‌ای قراردهید و سپس با انتخاب نقطه‌ی مناسب و قراردادن آن بر روی چشم سوژه از درفوکوس بودن چشم‌ها اطمینان حاصل کنید. با این همه، باز هم ممکن است فوکوس به اشتباه بر روی گونه‌ها یا بینی سوژه قرار گیرد؛ بنابراین بهتر است بعد از گرفتن عکس، با زوم‌کردن بر روی چشمان سوژه فوکوس درست بر روی چشمان سوژه را بررسی کنید.
3) از فلاش استفاده کنید. یکی از تجهیزات مهم در عکاسی پرتره، فلاش است. اگر در محیط باز از فلاش‌های اکسترنال (در اصطلاح Speedlight) استفاده کنید، کیفیت و زیبایی عکس‌هایتان به یک سطح بالاتر می‌رود و عکس‌هایتان بسیار حرفه‌ای‌تر جلوه می‌کند. ترکیب یک یا چند فلاش اکسترنال با سافت باکس یا چتر‌های رفلکتور راه دیگری است برای افزایش تمرکز بر روی سوژه و البته افزایش قابل توجه شارپنس عکس. استفاده از فلاش در نور روز این امکان را به‌شما می‌دهد تا با افزایش سرعت شاتر (در حالت manual) پشت‌زمینه را تاریک کرده ولی نور کافی برای روشنایی سوژه خود را از طریق نور فلاش تأمین کنید. این کار هزینه‌ی خیلی زیادی هم نیاز ندارد. شرکت‌های زیادی هستند که برای DSLRهای کانن و نیکون فلاش‌های اکسترنال نسبتاً ارزان‌قیمتی تولید می‌کنند. این فلاش‌ها را می‌توانید از طریق کفشک فلاش (hot shoe)، کابل و یا از طریق ارتباط رادیویی به دوربین متصل کنید. مزیّت دو راه آخر امکان قرار دادن فلاش در زاویه‌ای جدا از دوربین است که در اکثر مواقع نتیجه‌ی بهتری در بر دارد.
4) خورشید را پشت سر سوژه قراردهید. قراردادن خورشید در پشت سوژه صحنه را در اصطلاح back lit می‌کند و (مخصوصاً در هنگام طلوع یا غروب خورشید) زیبایی خاصی را به شکل هاله‌ی نور درخشانی اطراف سر و موها بوجود می‌آورد. کارکرد دیگر این تکنیک، جدا‌کردن سوژه از پشت‌زمینه به واسطه‌ی همین حاشیه‌ی باریک نوری است که دورتادور بدن سوژه را دربر می‌گیرد. در این مواقع، احتمال نوردهی بیش از حد (over exposure) برای آسمان و از بین رفتن جزئیات (ابر‌ها و برخی شاخ و برگ درختان در پشت‌زمینه) وجود دارد اما در اکثر مواقع این خود یک افکت محسوب می‌شود و نگران‌کننده نیست. همچنین در صورتی که در فرمت RAW عکاسی کنید، می‌توانید تا حدی این مشکل را در Adobe camera raw حل کنید و برخی از جزئیات آسمان را به تصویر بازگردانید. با این حال، راه حل اساسی‌تر، استفاده از فلاش و یا رفلکتور است که سوژه را از تاریکی خارج کرده و به شما اجازه‌ی کاهش نوردهی کلّی صحنه را می‌دهد.
5) از دیفیوزر استفاده کنید. اگر در روز‌های آفتابی و در زمانی که خورشید تقریباً عمود به زمین است ( از چند ساعت قبل از ظهر تا چند ساعت بعد از آن) عکاسی کنید، سایه‌های تندی بر روی صورت ایجاد می‌شود که از زیبایی عکس‌های پرتره می‌کاهد. همچنین، نور شدید خورشید باعث می‌شود که هرگونه عیب و ایراد در صورت (چین و چروک، جای جوش و غیره) و حتی منافذ پوست بیشتر به چشم آید. برای حل این دو مشکل، یک راه حل استفاده از فلاش به عنوان fill flash است تا سایه‌ها را کمی روشن‌کرده و از شدت آنها بکاهد؛ اما استفاده از فلاش ممکن است برای همه یا در همه جا مقدور نباشد. راه حل دیگر استفاده از یک دیفیوزر یا پخش‌کننده‌ی نور است که نور را در اصطلاح سافت می‌کند. نور سافت (بر خلاف نور مستقیم و نقطه‌ای) سایه‌های محو و با شدت کمتری بوجود می‌آورد که به زیباتر شدن چهره کمک شایانی می‌کند. دیفیوزر را باید در بالای سر سوژه با زاویه‌ای به سمت نور خورشید قرارداده طوری که در کادر معلوم نباشد. اگر امکان خرید دیفیوزر را ندارید، با یک قاب چوبی و یک پارچه‌ی سفید نازک هم می توانید برای خودتان یک دیفیوزر بسازید!
بهترین سایت دنیا