مقایسه‌ی کیفیت و امکانات فیلمبرداری 7D M II، 5D M III و 6D

از سال 2008 که برای اولین بار کانن در دوربین 5D Mark II امکان ضبط ویدئوی full HD را قرار داد تا بحال پیشرفت‌های قابل توجه‌ای در ادغام امکانات فیلمبرداری و عکاسی در یک دوربین DSLR صورت گرفته‌است. در حال حاضر، تقریباً تمام دوربین‌های DSLR، از ارزان‌ترین تا گران‌قیمت‌ترین، امکان ضبط فیلم با کیفیت 1920×1080 یا همان full HD را ارائه می‌دهند. بعضی دوربین‌های بدون‌آینه پا را فرا‌تر گذاشته و چند سالی است که علاوه بر کیفیت full HD امکان ضبط فیلم با کیفیت بسیار بالای 4K را هم فراهم ساخته‌اند. بنابراین، در انتخاب یک دوربین، دیگر کیفیت عکس‌ها تنها عامل برتری بشمار نمی‌رود و برای بسیاری از عکاسان و علاقه‌مندان به عکاسی و فیلمبرداری کیفیت و امکانات فیلمبرداری یک دوربین DSLR هم از عوامل مهم انتخاب آن دوربین محسوب می‌شود. در این مطلب قصد دارم امکانات و کیفیت فیلمبرداری سه دوربین DSLR کانن، 5D Mark III، 7D Mark II‌ و 6D، را با هم مقایسه کنم و ضمن ارائه‌ی اطلاعات لازم در مورد امکانات فیلمبرداری این سه دوربین، پیشنهاد‌هایی را برای خرید دوربینی مناسب فیلمبرداری ارائه دهم.

برای سهولت در امر مقایسه، امکانات فیلمبرداری این سه دوربین را در جدول زیر در کنار هم آورده‌ام.[styled_table]

 

مشخصات	5D Mark III	6D	7D Mark II
رزولوشن و سرعت فیلمبرداری	1920×1080 (30, 25, 24 FPS) 1280×720 (60, 50 FPS)	1920×1080 (30, 25, 24 FPS) 1280×720 (60, 50 FPS)	1920×1080 (60, 50, 30, 25, 24 FPS) 1280×720 (60, 50 FPS)
فرمت ضبط	H.264	H.264	H.264/MPEG-4
امکان ضبط در حالت ALL-I	دارد	دارد	دارد (بجز فیلمبرداری full HD با سرعت 60 فریم بر ثانیه)
دامنه‌ی حساسیت ISO	100 – 25600	100 – 25600	100-16000
فوکوس خودکار پیوسته در هنگام فیلمبرداری	ندارد	ندارد	دارد
میکروفون داخلی	Mono	Stereo	Stereo
جک هدفون	دارد	ندارد	دارد
جک میکروفون	دارد	دارد	دارد
خروجی غیر‌فشرده HDMI	دارد	ندارد	دارد

[/styled_table]

 رزولوشن فیلمبرداری

همانطور که در جدول بالا مشاهده می‌کنید، هر سه دوربین قابلیت فیلمبرداری full HD در سرعت‌های مرسوم را دارا هستند. مخصوصاً امکان فیلمبرداری با سرعت 24 فریم بر ثانیه که به نوعی استاندارد فیلمبرداری سینمایی به‌شمار می‌رود در هر سه دوربین وجود دارد؛ اما دوربین 7D Mark II می‌تواند در رزولوشن full HD با سرعت حداکثر 60 فریم بر ثانیه فیلمبرداری کند که برای ایجاد افکت Slow Motion کارایی خوبی دارد. با این حال، فیلمبرداری در این سرعت شما را از امکان فوکوس خودکار پیوسته و همچنین ضبط فیلم در حالت ALL-I محروم می‌کند که تا حدی کارایی این سرعت ضبط فیلم را محدود می‌کند. بنابراین، از لحاظ رزولوشن فیلمبرداری، بجز امکان فیلمبرداری Full HD در سرعت 60 فریم بر ثانیه‌ی دوربین 7D Mark II، این سه دوربین در یک سطح قرار دارند و هیچ برتری خاصی نسبت به یکدیگر ندارند.

فرمت ضبط فیلم

مدت‌ها است که فرمت ضبط H.264 به عنوان فرمتی استاندارد در دوربین‌های DSLR مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سه دوربین هم فیلم‌هایشان را با همین فرمت ضبط می‌کنند. دوربین 7D Mark II همچنین می‌تواند فیلم‌هایش را با فرمت MPEG 4‌ هم ذخیره کند که برای پخش در گجت‌های هوشمند (تلفن‌ همراه و تبلت) فرمت سازگار‌تری است. پسوند ضبط هم در هر سه دوربین MOV است؛ اما در دوربین 7D Mark II علاوه بر این پسوند، امکان ضبط با پسوند MP4 هم وجود دارد. همچنین، امکان ضبط Intraframe یا همان ALL-I هم در هر سه دوربین وجود دارد. در این نوع ضبط فیلم، اطلاعات هر فریم به طور جداگانه ثبت می‌شود و وابسته به فریم قبلی و بعدی نیست. این ویژگی باعث می‌شود تا در تدوین فیلم در نرم‌افزارهایی نظیر Adobe Premier نیاز به قدرت پردازشی کمتری باشد، چراکه برای نمایش هر فریم نیاز به مقایسه‌ی آن با فریم‌های قبلی و بعدی نیست.

با این حال، ضبط فیلم در حالت ALL-I باعث افزایش حجم فیلم‌های ضبط ‌شده می‌شود. نوع دیگر ضبط فیلم، که در اکثر دوربین‌ها تنها نوع ضبط فیلم محسوب می‌شود، IPB نام دارد. در حالت IPB، برای کاهش حجم فایل‌های ضبط ‌شده، هر فریم با فریم‌های قبلی مقایسه می‌شود و تنها اطلاعات مربوط به اختلاف بین فریم‌ها ثبت می‌شود. در این حالت، بعد از هر چند فریم، یک فریم کلیدی (Key Frame) وجود دارد که شامل اطلاعات کامل آن فریم است و مقایسه‌ی فریم‌های قبلی و بعدی با آن فریم صورت می‌پذیرد. در دوربین 7D Mark II علاوه بر حالت IPB یک حالت IPB-Lite هم وجود دارد که میزان فشرده‌سازی بیشتری دارد و حجم‌ فایل‌های تولید‌شده‌ی آن کمتر از حالت IPB است.

طبق ادعای کانن، در حالت IPB-Lite، می‌توان تا 8 ساعت فیلم با کیفیت 1280×720 را بر روی یک حافظه‌ی 16 گیگابایتی ذخیره‌کرد. این حالت برای کسانی که می‌خواهند فیلم‌های زیادی را ضبط کنند و امکان تعویض حافظه دوربین را ندارند بسیار مناسب است.

 

 

کیفیت فیلم‌

مطمئناً کیفیت فیلم‌های ضبط‌شده‌ی این سه دوربین می‌تواند مهمترین عامل برتری آنها محسوب ‌شود. دو دوربین 5D Mark III‌ و 6D از سنسور‌های فول‌فریم بهره‌می‌برند و دارای دامنه‌ی ISO بیشتری هم هستند. بنابراین، طبیعی است که در حساسیت‌های بالای ISO، این دو دوربین قادر به تولید تصاویری در اصطلاح تمیز‌تر و بدون نویز‌ بیش از حد باشند. با این حال، امکان فیلمبرداری در نور کم شاید برای همه‌ی کاربران این دوربین‌ها مهم نباشد؛ اما نبودmoire  و aliasing احتمالا برای تمام کاربران مهم است. مشکل moire و aliasing ممکن است در فیلمبرداری از هرچیزی که دارای جزئیات ریزی باشد بوجود آید. برای مثال، در فیلمبرداری از طرح ریز بافت پارچه یا کابل‌های انتقال برق می‌توانید این دو مشکل را بشکل الگوهای تکرار‌ شونده‌ در کنار یکدیگر ببینید. از این لحاظ، دوربین 5D Mark III بهترین عملکرد را دارد و دارای کمترین میزان moire در فیلم‌های ضبط ‌شده با آن است.

دوربین 7D Mark II در مقام دوم قرار می‌گیرد و بسیار کم دچار مشکل moire می‌شود؛ اما در فیلم‌های ضبط ‌شده با 6D، بیشترین میزانmoire  را می‌توان دید که کیفیت فیلم‌های این دوربین‌ را تا حدی تحت‌الشعاع قرار داده ‌است. بنابراین، هرچند که در فیلمبرداری در نور کم، دوربین 6D از 7D Mark II برتر است؛ اما دوربین 6D بسیار بیشتر دچار مشکل الگوهای moire در جزئیات ریز صحنه می‌شود و این عاملی محدود‌کننده در استفاده از این دوربین خواهد بود. همچنین، برخلاف دو دوربین دیگر، 6D امکان خروجی غیر فشرده 4:2:2 8 bit از طریق HDMI را ندارد که نقطه‌ی ضعف دیگری برای این دوربین محسوب می‌شود. دوربین 7D Mark II تنها دوربین در این مقایسه (و البته در کل DSLRهای کانن) است که علاوه بر تصویر، صدا را هم می‌تواند از طریق خروجی HDMI به ضبط‌کننده‌ی اکسترنال بفرستد و امکان پخش همزمان تصویر بر روی LCD دوربین و ضبط‌کننده‌ی اکسترنال را فراهم کند. علاوه‌ بر این، در این دوربین امکان ضبط همزمان بر روی کارت حافظه‌ی دوربین و ضبط کننده‌ی اکسترنال هم وجود دارد.

فوکوس خودکار پیوسته در هنگام فیلمبرداری

شاید مهمترین برتری 7D Mark II به دو دوربین دیگر، و البته به بسیاری دیگر از دوربین‌های کانن و نیکون، سیستم فوکوس خودکار بسیار پیشرفته‌ی Dual Pixel CMOS AF آن است. در این سیستم، که پیشتر در دوربین 70D کانن مورد استفاده قرار‌گرفته بود، تقریبا در هر پیکسل تصویر یک سنسور تشخیص فاز قرار داده ‌شده که در هنگام فیلمبرداری و عکاسی در live view می‌تواند دوربین را از شر محدودیت‌های سنسور‌های تشخیص کنتراست رها ‌کند. به کمک این سیستم، دوربین 7D Mark II‌ می‌تواند فوکوس خودکار پیوسته بر روی سوژه را بدون نیاز به فشردن دکمه‌ی شاتر حفظ کند. نکته‌ی مهم این است که حفظ فوکوس خودکار بر روی سوژه بسیار نرم و روان صورت می‌گیرد و دیگر خبری از Focus Hunting یا همان خارج شدن و برگشتن به فوکوس پشت ‌سر هم، برای پیدا کردن سوژه که در بسیاری از دیگر دوربین‌ها وجود دارد نیست.  این سیستم فوکوس خودکار آنقدر مورد توجه قرارگرفته که کانن امکان افزودن آن به دوربین‌های سینمایی‌اش را هم برقرار کرده ‌است. البته، برای بهره‌گیری هرچه ‌بهتر از این سیستم فوکوس خودکار باید از لنز‌های STM کانن استفاده کنید که هم بی‌صدا هستند و صدای موتور فوکوس خودکار در فیلم ضبط نمی‌شود و هم در هنگام تغییر فوکوس بسیار روان و نرم عمل می‌کنند. اگر چنین سیستم فوکوس خودکاری با صفحه‌ی لمسی LCD دوربین همراه می‌شد می‌توانست سهولت کار با آن را بسیار بیشتر کند. به هر حال، برای عکاسان خبری و کسانی که فوکوس خودکار برایشان مهم است، این دوربین یکی از بهترین عملکرد‌ها را خواهد داشت.

در دو دوربین 5D Mark III و 6D در هنگام فیلمبرداری تنها امکان استفاده از فوکوس خودکار از نوع تشخیص کنتراست وجود دارد که حتی آن هم به طور پیوسته نیست و برای فوکوس باید دکمه‌ی شاتر را تا میانه فشار دهید. البته، باید این را هم در نظر بگیرید که در فیلمبرداری حرفه‌ای، فوکوس خودکار چندان جایگاهی ندارد و اکثر فیلم‌برداران از فوکوس دستی استفاده می‌کنند؛ اما برای کارهای معمولی‌، مانند فیلم‌های خبری و مستند مستقل و همچنین فیلم‌های خانوادگی، وجود سیستم فوکوس خودکار پیشرفته‌ی 7D Mark II یک امتیاز بزرگ محسوب می‌شود.

امکانات دیگر

یکی از امکاناتی که فیلم‌سازان مستقل از آن بسیار استقبال می‌کنند، وجود جک میکروفون اکسترنال و جک هدفون برای مانیتورینگ صدا است. از آنجایی که در اکثر پروژه‌های فیلم‌سازی مستقل، فیلم‌بر‌دار وظیفه‌ی صدا‌برداری را هم بر عهده خواهد داشت، امکان مانیتورینگ صدا از طریق هدفون برای فیلم‌بردار بسیار مفید است و به ضبط صدایی بهتر کمک خواهد کرد. همچنین، جک میکروفون اکسترنال این امکان را می‌دهد که بتوانید یک میکروفون باکیفیت‌تر را بر روی دوربین قرار دهید. از این لحاظ، تنها دوربین 6D است که جک هدفون ندارد و هر سه دوربین دارای جک میکروفون هستند. با این‌ حال، در پروژه‌های فیلمبرداری حرفه‌ای‌تر، صدا با استفاده از ضبط‌کننده‌های جداگانه‌ای ضبط می‌شود و اصولاً وجود یا عدم وجود این درگاه‌ها در دوربین بی‌اهمیت می‌شود.

یکی از امکانات مهم دیگر دوربین 7D mark II قابلیت تصحیح خطاهای اپتیکی از طریق اِعمال پروفایل لنز در هنگام فیلمبرداری است. به لطف وجود دو پردازنده‌ی DIGIC 6 در این دوربین، 7D Mark II می‌تواند همزمان با ضبط فیلم، خطاهای لنز از جمله تیرگی گوشه‌های تصویر، اعوجاج (distortion) و خطای رنگی (chromatic aberration) را در فیلم‌های گرفته ‌شده تصحیح کند. همچنین، برای اولین بار در دوربین‌های EOS کانن، دکمه‌ی شاتر را می‌توان برای ضبط فیلم هم شخصی‌سازی کرد. در این حالت، با نیمه فشردن دکمه‌ی شاتر، فوکوس و نورسنجی صورت گرفته و با فشار کامل شاتر ضبط فیلم آغاز خواهد شد. این امکان برای یکسان‌سازی تجربه‌ی عکاسی و فیلمبرداری و راحت‌تر و سریع‌ترکردن سوئیچ از مد عکاسی به فیلمبرداری بسیار مفید خواهد بود. همچنین، با استفاده از این امکان، در صورت تمایل می‌توانید حتی با استفاده از کابل شاتر جداگانه‌ای که به دوربین متصل است عمل شروع و پایان فیلمبرداری را انجام دهید. علاوه‌ بر اینها، دوربین 7D Mark II در هنگام پخش (Playback) فیلم‌های ضبط‌شده هم پیشرفت‌های زیادی داشته و می‌تواند اطلاعات گسترده‌ای شامل، سرعت شاتر، تنظیمات نوردهی، ISO و همچنین اطلاعات لنز برای هر فیلم را در اختیار شما قرار‌دهد.

نتیجه‌گیری

با توجه به آنچه در این مطلب درباره‌ی کیفیت و امکانات فیلمبرداری‌ این سه دوربین کانن مطرح شد، می‌توان نتیجه گرفت که دوربین 5D Mark III و 7D Mark II برای فیلمبرداری گزینه‌های بهتری از 6D هستند. مخصوصاً اگر مشکل 6D در مورد moire و aliasing را درنظر بگیریم با دوربینی مواجه ‌می‌شویم که برای فیلمبرداری با کیفیت خوب محدودیت‌های فراوانی را برایمان بوجود می‌آورد. برای رسیدن به بالاترین کیفیت فیلمبرداری با DSLRهای کانن، دوربین 5D Mark III همچنان بهترین گزینه ‌است. هرچند که 7D Mark II در امکانات فیلمبرداری بسیار پیشرفته‌تر از 5D Mark III است و برای بسیاری از عکاسان خبری یکی از بهترین گزینه‌های موجود می‌باشد، اما همچنان از لحاظ کیفیت فیلمبرداری در سطحی پایین‌تر از 5D Mark III قرار می‌گیرد. بنابراین، اگر نوع کاربری‌ شما ساخت فیلم‌های کوتاه و مستقل است، از میان این سه دوربین، 5D Mark III بهترین گزینه‌ است. اگر عکاس خبری و ورزشی هستید که در کنار عکاسی، گزارش‌های ویدئویی هم تهیه می‌کنید، 7D Mark II برای شما مناسب‌ترین دوربین است که هم با سرعت عکاسی پیاپی بسیار بالا و سیستم فوکوس خودکار 65 نقطه‌ای فوق‌العاده‌اش در عکاسی کم‌نظیر است و هم با کیفیت بسیار خوب فیلم و فوکوس خودکار پیوسته‌ در هنگام فیلمبرداری برای تهیه گزارش‌های تصویری یاری دهنده‌ی شما خواهد بود. با این حال، اگر قیمت این سه دوربین برایتان خیلی بالا است، گزینه‌ی ارزان‌تری هم دارید و آن دوربین کانن 70D‌ است که از همان سیستم پیشرفته‌ی فوکوس خودکار 7D Mark II بهره می‌برد. اما اگر کیفیت فیلمبرداری برایتان از اولویت بسیار بالایی برخوردار است، توصیه من به شما دوربین Sony A7s است که تقریبا هم‌قیمت 5D Mark III است اما در ISOهای بالا عملکردی بی‌نظیر دارد و همچنین می‌تواند با استفاده از ضبط‌کننده‌ی خارجی فیلم‌هایی با کیفیت 4K ضبط کند.