مقایسه‌ی Canon EOS M و Fujifilm X-A2

در این مطلب به مقایسه‌ی دو دوربین بدون آینه‌ی کانن EOS M و فوجی فیلم X-A2 که هر دو دارای سنسور سایز APS-C هستند می‌پردازم. بازار دوربین‌های بدون آینه‌ی کامپکت با ارائه‌ی دوربین لومیکس G1 پاناسونیک پایه گذاشته شد. بعد از آن، برندهای معتبر دیگر یکی پس از دیگری با معرفی دوربین‌های بدون آینه‌ی خود، این بازار نوپا را رونق دادند. کانن آخرین برند معتبر در زمینه‌ی دوربین‌های دیجیتال است که بالاخره به این جمع پیوست و اولین دوربین بدون آینه خود را در سال 2012 با نام Canon EOS M ارائه کرد. فوجی فیلم اما در این بازار فعالیت بیشتری داشته و تابحال در سری X خود چندین مدل از این دوربین‌ها را ارائه کرده است.
ویژگی‌ای که این دوربین‌ها را از برادران بزرگ‌تر DSLR خود متفاوت می‌کند، نبود آینه در جلوی سنسور آن‌ها است که باعث می‌شود این دوربین‌ها، چشمی اپتیکال نداشته باشند. در عوض، اندازه‌ی بدنه‌ی دوربین‌های بدون آینه و لنزهایی که برای این دوربین‌ها ساخته می‌شود کوچک‌تر از بدنه و لنزهای DSLR ها است و این عاملی است تا کسانی که به دنبال کیفیت عکس‌های دوربین‌های DSLR در بدنه‌ی کوچک‌تر، سبک‌تر و قابل‌حمل‌تر هستند جذب این نژاد جدید از دوربین‌های دیجیتال شوند.
مشتریان هدف دو دوربین حاضر در این مقایسه بیشتر کسانی اند که به دنبال کیفیتی بالاتر از دوربین‌های کامپکت (point and shoot) هستند اما در عین حال نمی‌خواهند خود را خیلی درگیر یادگیری پیچیدگی‌های دوربین‌های DSLR کنند. از این رو، این دو دوربین ویژگی هوشمند بودن و اتوماتیک بودن تنظیمات در دوربین‌های کامپکت و همچنین کیفیت بالای حاصل از سنسور بزرگ‌تر دوربین‌های DSLR را در یک بدنه‌ی کوچک و سبک ترکیب کرده‌اند.

برای مشخص شدن تفاوت‌ها و شباهت‌ها، مشخصات مهم این دو دوربین را در جدول زیر در کنار یکدیگر آورده‌ام.

[styled_table]

[/styled_table]

کیفیت تصاویر و فیلم‌ها
هرچند که دوربین کانن 2 مگا پیکسل از دوربین فوجی رزولوشن بالاتری دارد اما این اختلاف فاحش نیست و هر دو دوربین کیفیت عکس و فیلم خوب و تقریباً همسانی را ارائه می‌دهند. وجود سنسور بزرگ در این دو دوربین باعث می‌شود که بتوان در عکاسی پرتره، پشت زمینه را محو کرد و تمرکز را روی سوژه‌ی موردنظر افزایش داد. همچنین، سایز بزرگ‌تر سنسور باعث می‌شود هر دوی این دوربین‌ها برای عکاسی در شب بسیار مناسب باشند و عکس‌های باکیفیت‌تر و با نویز کمتری به نسبت دوربین‌های کامپکت ثبت کنند.

فیلمبرداری با کیفیت full HD و سرعت 30 فریم بر ثانیه به یک استاندارد برای تمامی دوربین‌های عکاسی DSLR و بدون آینه بدل شده و امکان آن در این دو دوربین هم تعجب‌آور نیست. در واقع، امکان فیلمبرداری با کیفیت بالای این دوربین‌ها کاربران را از خرید camcorder (دوربین فیلمبرداری خانگی) بی‌نیاز خواهد کرد و از این لحاظ، امکانات فیلمبرداری در این رده از دوربین‌ها (شامل دوربین‌های DSLR و بدون آینه‌ی سطح مبتدی و متوسط) همپای امکانات عکاسی، مهم و تأثیرگذار در انتخاب یک دوربین است.
از نظر کیفیت فیلمبرداری، هر دوی این دوربین‌ها عملکرد بسیار خوبی دارند و کاربران خود را کاملاً راضی خواهند کرد؛ اما کانن در این زمینه برتری مهمی نسبت به فوجی دارد و آن امکان فیلمبرداری با فوکوس خودکار پیوسته است. هرچند که فوجی هم این قابلیت را دارا می‌باشد؛ اما به لطف سنسور هیبریدی کانن، فوکوس خودکار پیوسته در حالت فیلمبرداری دوربین کانن M بسیار بهتر و سریع‌تر از دوربین فوجی است. در ادامه در مورد سیستم فوکوس خودکار این دو دوربین بیشتر توضیح خواهم داد.
سیستم فوکوس خودکار
یکی از تفاوت‌های مهم بین Canon M و Fujifilm X-A2 در سیستم فوکوس خودکار آن‌ها است. اکثر دوربین‌های بدون آینه در رده‌ی قیمتی این دو دوربین به علت عدم وجود آینه در جلوی سنسور و نبود سنسورهای تشخیص فاز (phase detection)، برای فوکوس خودکار تنها از قابلیت تشخیص کنتراست (contrast detection) استفاده می‌کنند. سیستم فوکوس خودکار از طریق تشخیص کنتراست در هنگام عکاسی کمی کندتر از سیستم تشخیص فاز عمل می‌کند اما بسیار دقیق است و برای کاربران عادی مشکلی ایجاد نمی‌کند. مشکل اصلی در هنگام فیلمبرداری و فوکوس خودکار پیوسته به وجود می‌آید به‌طوری که در هنگام فیلمبرداری با فوکوس خودکار، دوربین برای پیدا کردن و دنبال کردن سوژه مدام از فوکوس خارج شده و دوباره به فوکوس بازمی‌گردد (focus hunting) و برای دنبال کردن سوژه‌ی متحرک بسیار کند عمل می‌کند.

کانن مشکل فوکوس خودکار در حالت live view دوربین‌های DSLR خود را با نوآوری جدیدی که آن را سیستم فوکوس هیبریدی (Hybrid CMOS AF) می‌نامد تا حد زیادی حل کرده است. در این سیستم، سنسورهای تشخیص فاز بر روی سنسور تصویر تعبیه شده‌اند و دیگر نیازی به آینه برای انجام فوکوس خودکار از این طریق وجود ندارد. این سنسورها به سیستم فوکوس تشخیص کنتراست کمک می‌کنند و نتیجه آن می‌شود که فوکوس خودکار در حالت live view سریع‌تر و با خطای کمتری صورت می‌گیرد. این سیستم فوکوس خودکار بر روی دوربین Canon EOS M هم گنجانده شده است؛ بنابراین، دوربین کانن می‌تواند از قابلیت فوکوس خودکار تشخیص فاز هم برای عکاسی و هم برای فیلمبرداری بهره ببرد. از نظر تئوری، این بدان معنا است که فوکوس خودکار دوربین کانن نسبت به دوربین فوجی باید سریع‌تر باشد و خطای کمتری داشته باشد؛ اما در عمل این‌طور نیست و فوکوس کند دوربین کانن M به نقطه‌ی ضعفی برای این دوربین تبدیل شده است. البته در به‌روزرسانی که کانن برای Firmware این دوربین ارائه داد، کمی سرعت فوکوس خودکار آن بهتر شده است، اما همچنان از رقیبان عقب‌تر است. با این وجود، با این به‌روزرسانی firmware، دوربین کانن و فوجی در سرعت فوکوس خودکار در مد عکاسی تقریباً برابر شدند.
همچنین، دوربین کانن با لنز کیت STM ارائه می‌شود. لنزهای STM دارای موتور فوکوس خودکار بی‌صدا هستند؛ بنابراین، در هنگام فیلمبرداری و استفاده از فوکوس خودکار صدای موتور فوکوس خودکار در فیلم ضبط نمی‌شود و این یک برتری مهم دیگر دوربین کانن در مد فیلمبرداری است.

صفحه‌ی نمایش و WiFi داخلی
در هر دو دوربین از صفحه‌ی نمایش 3 اینچی استفاده شده است. با این تفاوت که دقت LCD دوربین کانن کمی بالاتر است و همچنین از نوع لمسی می‌باشد. از طرف دیگر، LCD دوربین فوجی دارای قابلیت چرخش 170 درجه می‌باشد که برای عکاسی و فیلمبرداری از زوایای نامتعارف (مثل زاویه رو به بالا از روی زمین) و همچنین گرفتن عکس‌های سلفی بسیار کاربردی است. وجود صفحه‌ی لمسی برای دوربین کانن و قابلیت چرخش برای دوربین فوجی دو حسن بزرگ محسوب می‌شوند؛ با این حال به خاطر کنترل‌ها و دکمه‌های اندکی که روی دوربین کانن وجود دارد، دسترسی به بسیاری از تنظیمات تنها از طریق منوهای دوربین امکان‌پذیر است و این ضرورت لمسی بودن صفحه‌ی نمایش این دوربین را بیشتر می‌کند؛ اما در مورد دوربین فوجی، دکمه‌ها و کنترل‌های مهم و لازم بر روی دوربین تعبیه شده است و نیاز کمتری به تغییر تنظیمات از طریق منوهای دوربین وجود دارد؛ اما همچنان وجود صفحه‌ی لمسی برای مشتریان احتمالی این دوربین‌ها مهم است و کار مرور عکس‌ها و زوم کردن بر روی آن‌ها را بسیار ساده‌تر می‌کند.

فوجی X-A2 از اتصال بی‌سیم wifi بهره می‌برد اما تنها می‌توان از طریق آن به انتقال عکس‌ها به تلفن همراه یا تبلت پرداخت و امکان عکاسی از راه دور به‌وسیله‌ی اپلیکیشن مخصوص تلفن هوشمند وجود ندارد. با این همه امکان انتقال بی‌سیم عکس‌ها و فیلم‌های این دوربین باعث می‌شود که به اشتراک‌گذاری آن‌ها از طریق شبکه‌های اجتماعی بسیار سریع‌تر انجام گیرد و این امتیاز مثبتی برای دوربین فوجی است.
تفاوت‌های دیگر
دوربین فوجی دارای فلاش بالا جهنده‌ی روی دوربین است که البته با توجه به‌اندازه‌ی خود دوربین خیلی کوچک است. کانن M بر روی بدنه‌ی خود فلاش بالا جهنده ندارد اما دارای کفشک فلاش اکسترنال است. حتی کوچک‌ترین فلاش اکسترنال کانن که می‌توان روی این دوربین نصب کرد نیز از فلاش روی دوربین فوجی بزرگ‌تر و قوی‌تر است؛ بنابراین برای عکاسی در نور کم اطمینان بیشتری خواهید داشت.

هرچند که ارگونومی یک دوربین تا حدی به سلیقه‌ی فردی بستگی دارد؛ اما به‌هرحال، دوربین فوجی به خاطر اندازه‌ی بزرگ‌ترش، راحت‌تر در دست قرار می‌گیرد و بیشتر احساس یک دوربین حرفه‌ای را دارد. زیبایی هم سلیقه‌ای است؛ اما دوربین فوجی با سطح بالایی فلزی‌اش و بدنه‌ی طرح چرمی که دارد در نظر خیلی‌ها از دوربین یکدست سیاه، سفید، یا قرمز کانن زیباتر است. دوربین کانن یکی از کوچک‌ترین دوربین‌های بدون آینه با سایز سنسور APS-C است و این کوچکی ابعاد کمی در دست گرفتن آن را برای افرادی که دستان بزرگی دارند سخت می‌کند. همچنین، همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، ابعاد کوچک دوربین کانن جای کمی را برای کنترل‌های تنظیمات دوربین گذاشته است و اکثر تنظیمات تنها از طریق منوی دوربین قابل دسترسی است. در مقابل، فوجی بر روی دوربین X-A2، پیچ تنظیم و دکمه‌ی کافی برای تمام تنظیمات لازم را گنجانده است. این بدین معنا است که افرادی که در عکاسی کمی جدی‌تر هستند و تنظیمات دستی دوربین را زیاد به کار می‌برند از پیچ‌ها و دکمه‌های قرارگرفته بر روی دوربین فوجی راضی‌تر خواهند بود.
سرعت عکاسی پیاپی دوربین فوجی بیشتر از دوربین کانن است اما باید در نظر داشته باشید که در حالت عکاسی پیاپی، دوربین فوجی تنظیمات نوردهی و فوکوس را قفل می‌کند و در همه‌ی عکس‌ها فوکوس و نوردهی ثابت است؛ اما در دوربین کانن، برای هر عکس، فوکوس و تنظیمات نوردهی متناسب با حرکت سوژه و تغییرات نوری صحنه تغییر پیدا می‌کند.

لنز کیت دوربین فوجی (16-50 f/3.5-5.6 OIS) در فاصله‌ی کانونی 16 میلی‌متری دارای قابلیت فوکوس بر سوژه تا نزدیکی 15 سانتی‌متر از سطح سنسور (6 سانتی متر از جلوی لنز) است؛ بنابراین با استفاده از این لنز می‌توان به عکاسی ماکرو هم پرداخت. این دوربین همچنین دارای حالت ماکروی اتوماتیک است و نیازی به انتخاب آن در پیچ مد عکاسی نیست و به‌محض فوکوس بر روی سوژه‌های بسیار نزدیک، دوربین به‌طور خودکار به حالت ماکرو می‌رود تا سریع‌تر بتواند بر روی سوژه فوکوس را قفل کند.

نتیجه‌گیری
از لحاظ مهم‌ترین معیار انتخاب، یعنی کیفیت عکس و فیلم، دو دوربین کانن M و فوجی X-A2 تقریباً هم‌سطح هستند و اختلاف قابل‌توجه ای میان آن‌ها نیست. از لحاظ امکانات عکاسی و فیلمبرداری، هرچند که هر دو دوربین امکاناتی کم و بیش برابر ارائه می‌دهند، در دوربین فوجی، دسترسی به تنظیمات دوربین به لطف وجود پیچ‌های تنظیم و دکمه‌های بیشتر سریع‌تر و آسان‌تر صورت می‌گیرد. یک نقطه‌ی ضعف هر دوی این دوربین‌ها نداشتن چشمی الکترونیک (EVF) است. این بدین معنا است که در زیر نور شدید آفتاب، دیدن صفحه‌ی LCD و اطمینان از فوکوس و نوردهی درست با دشواری همراه است. در این وضعیت، وجود LCD چرخان دوربین فوجی کار را کمی آسان‌تر می‌کند.
در نهایت می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که دوربین کانن با توجه به سیستم فوکوس خودکار هیبریدی و بهتری که در هنگام فیلمبرداری دارد و دکمه‌ها و پیچ‌های تنظیم اندک قرار گرفته روی بدنه‌ی دوربین، بیشتر برای افرادی که دوست دارند دوربین برایشان همه کار را انجام دهد مناسب است. دوربین فوجی هم با توجه به ارگونومی بهتر، اندازه‌ی بزرگ‌تر و پیچ‌های تنظیمات دستی بیشتری که دارد برای افرادی که هرچند مبتدی اما در عکاسی جدی هستند و می‌خواهند بیشتر یاد بگیرند انتخاب مناسب‌تری است.