مرگ دوربینهای اسالآر ارزان
میدانم که گاهی بعضی از یادداشتهایی که اینجا میگذارم، همکاران عزیز و زحمتکش بخش فروش پیکسل را اندیشناک میکند. اما همیشه برایشان استدلال میآورم که «صداقت یکی از ارزشهای اصلی پیکسل است، خیلی از مشتریها به علت صداقتی که دارید، به فروشگاه پیکسل اطمینان و آن را به دیگران توصیهمان میکنند». البته ما فروش بیشتر را دوست داریم، در صورتی که شرافتمندانه باشد یا همانطوری که رضا منفرد – مدیر گروه پیکسل – بارها و بارها تاکید کرده: «باید کالاهایی عرضه کنیم که مشتری در صورت خرید آنها پولش را با پول عوض کرده باشد».
***
میخواهم بیپروا در مورد آیندهء اسالآرهای ارزان پیشبینی کنم: اسالآرهای ارزان در انتهای چرخهء حیات خود هستند.
زمانی بود که علاقهمندان مشتاق عکاسی برای رسیدن به فایلهایی خوب تقریبا ناچار بودند دوربین اسالآر بخرند. آنها میدانستند که دوربینهای اسالآر نوعا سنسور بزرگتر و لنزهای متنوع بهتر دارد و این مزایا در گرفتن عکسی با کیفیت تصویر خوب، تاثیر بسزایی میگذارد. اما از آنجایی که عاشق معمولا بیچیز است، همهء این علاقهمندان نمیتوانستند از عهدهء تامین هزینهء خرید یک اسالآر مرغوب برآیند.
پس شرکتهای دوربینساز با علم به تعداد کثیر چنین عکاسهایی، تولید دوربینهای اسالآر ارزان و ابتدایی را در دستور کار داشتند. بعضی از این دوربینها به واقع خوب و دورانساز بودند (مثل کانن ۳۰۰دی). از آنجایی که اسالآر بدون لنز معنی ندارد، لنزهای نسبتا ارزان قیمت نیز در قفسهها سبز شد. این دوربینها و لنزهای مخصوص آنها البته قابل بوده و هستند و بسیاری عکسهای خوب با آنها گرفته شده و میشود. اما از آنجا که هیچ گلی بدون خار نیست، دوربینهای اسالآر هم نقصهای ذاتی جدی دارند؛ مثل بزرگی، سنگینی و پیچیدگی.
هر محصولی شروع، فراز و فرودی دارد. فناوری پیش میرود، توقعات بازار عوض میشود و قفسههای فروشگاهها هیجان میطلبد. رقابتهای تجاری غوغا میکند و هر حریف برای حفظ و گسترش قلمروی خود ورقهای جدید روی میز میگذارد. گاهی شرکتهای چابکتر از غفلت شرکتهای بزرگتر استفاده و نقاط ضعف آنها را تبدیل به نقاط قوت خود میکنند. مجموعهای از تمام این عوامل باعث ظهور محصولات بهتر و جدیدتر است؛ و محصول بهتر برای علاقهمندان مشتاق عکاسی با بودجهء نسبتا محدود، دوربینهای بدون آیینه و دوربینهای جمع و جور با سنسورهای بزرگ است. المپوس، سونی، فوجی و سیگما در زمینهء ساخت چنین دوربینهایی آنچنان خوب ظاهر شدهاند که محصولاتشان حتی عکاسهای کهنهکار متوقع را شگفتزده کرده است.
خب؛ میبینیم که کیفیت فایل و قابلیت تعویض لنز دیگر منحصر به اسالآر نیست. البته تردید ندارم که کارزارهای تبلیغاتی گسترده و عظیم شرکتهای بزرگی چون کانن و نیکون تا مدتها به مشتریها چیزهای دیگری خواهند گفت، اما خوب است از آن بپرسید که چطور خودتان سری ام و سری ۱ را عرضه کردهاید؟ پس اگر نوجو و هوشمند هستید، انتخابهای دیگری به غیر از اسالآر را نیز در نظر بگیرید و بررسی کنید. در افقی که من میبینم، دوربینهای اسالآر با مگاپیکسلهای بالا، قیمتهای گران و لنزها گرانقیمت و مرغوب وجود دارد اما برای حرفهایها و کسانی که از راه عکاسی نان میخورند.
هنوز نه میتوانم باور کنم و نه قبول …. هنوز به این گونه دوربین ها عقیده ای ندارم حال حتی اگر برای کار حرفه ای هم نباشد دوربین های اس ال آر را ترجیح میدهم … یک نمونه مثال بزنید و مرا شگفت زده کنید … این گونه دوربین های ارزان را شاید بتوانید در عکاسی محیط آزاد قیاس با دوربین های گران کنید اما آیا در محیط بسته هم میتوانند پاسخ گوی نیاز ما باشند؟
سروش خان؛ توجه داشته باشید که حتی در صورت صحت جملهء آخر شما، این ما هستیم که عکاسیمان منحصر به محیطهای بسته است و روکردن دوربین در ملاء عام تقریبا معادل کلت کشیدن است! راستش اگر به انتخاب خودم باشد، ترجیح میدهم با دوربینی مثل سونی آر اکس۱۰۰ به مهمانی، مسافرت، یا گشت و گذار بروم. ببنید که سایتی مثل دیپریویو در مورد آن چه میگوید. ضعفهایی که نام برده شده به راحتی در ورژن آینده قابل رفع است و قوتها واقعن جالب توجه.
پیشنهاد میکنم این مقاله رو مطالعه بفرمایید:
http://petapixel.com/2014/09/08/pro-camera-really-need-shoot-like-pro/
سلام
به عقیده من دوربین های میرورلس هرگز نمیتوانند جای اس ال آر ها را بگیرند ، استفاده آنها بسیار خاص است.
بعنوان مثال با وضع قیمت ها امروز من هرگز حاضر نیستم 2 میلبون تومان بابت یک دوربین میرورلس پرداخت کنم و این کار را عاقلانه نمیدانم ، با همین هزینه به داشتن دوربینی چون D3100 راضی میشوم!
موفق باشید
مطلب را دقیقتر مطالعه بفرمایید متوجه میشوید که بحث بر سر ردهای خاص از دوربینهای اسالآر است برای کاربرانی خاص. این که سلیقهء شخص ما چیست بحثی است و آیندهء بازار بحثی دیگر. ضمن این که در میان کشیدن مقولهء «عقل» این وسط ممکن است مناقشه بردار باشد.
با شما موافقم, بنظرم برای بسیاری از ژانر های عکاسی که نیاز به فوکوس های فوق سریع نیست امکان استفاده از میرورلس های با کیفیت مانند سری X فوجی عاقلانه تر بنظر میرسد. (شخصا منتظر ورود X-E1 هستم)
ممنون. همین طور که میدانید، صحبت کاربران مشتاق بود و این دسته از کاربران کمتر به ویژگیهایی مثل فوکوس سریع نیاز پیدا میکنند.
درود
چیزی که هیچ وقت من را به سمت یک میرورلس نمیکشاند این است که وقتی شما لنز را باز میکنید سنسور کاملا در معرض خاک و گردو غبار و اسیب قرار میگیرد و در اس ال ار همون آینه کمک بزرگی هنگام تعوض لنز است
مطلب مهم دیگر وضعیت گریپ این دوربینها است که اگر بخواد خوش دست شود میشود اندازه همین اس ال ار ها و دیگر …
به شخصه فکر میکنم این میرور لس ها با شکل و شمایل فعلی فقط در حد یک دوربین لوکس باقی بماند و امکان جایگزینی وقتی فراهم شود که تغییرات بنیادین در ساختار انها صورت بگیرد که حالا حالا ها بعید به نظر میرسد
درود بر شما
شاید به همان اندازه هم تمیز کردن سنسور آسانتر نیز باشد! آیینه همیشه مانع ورود گرد و غبار نیست، اگر به خاطر داشته باشید اولین نسخهء کانن ۵دی به شکل عجیبی جاذب گرد و غبار بود و دارندگان آن از این بابت عاجز بودند.
در مورد گریپ: لایکا چند دهه است که دوربینهای سری ام بدون گریپ میسازد و همانطور که میدانید این دوربینها به خوشدستی مشهور هستند. البته عادت کاربر همیشگی اسالآر به در مشت گرفتن بخشی از دوربین نکتهای جدی است، شاید به همین دلیل است که من نمیتوانم با دوربین موبایل عکس بگیرم. 🙂
مطلب تامل بر انگیزی بود و مفید.
از زمانی که اس ال آر 600D خود را خریده ام اعضای خانواده از سنگین بودن آن شکایت دارند و پیشنهاد میدهند که یک دم دستی کوچک هم میخواهند جهت تسهیل.
شاید بدون آینه ها پیشنهاد خوبی باشند اگر از بحث لنز صرف نظر کنیم و به لنزی ساده بسنده کنیم.
ولی شخصا ترجیح میدم با بازوکا تیراندازی کنم تا با یک maxsel Jakal اتوماتیک و کم حجم.
شاید هم من اشتباه کنم ولی اشتباهم را دوست دارم.
بنظر من 600 دی خیلی دوربین سبک و جم و جوری هستش. اگر یه دوربین با بدنه فلزی داشتید اونوقت …
من یه مثال خیلی خوب و عملی در این باره دارم:
در کسب و کار من بخشی برای فروش عکس به مشتریان در نظر گرفته شده. با وجودیکه همه از زاویه عکاس من میتونن از سوژه عکس بگیرن ولی 70 درصد مشتریان ترجیح میدهند با صرف هزینه ای جداگانه عکسشون رو هم بخرند هر چند در حال حاضر امکان چاپ ما بسیار ابتدایی هست. (یه پرینتر سلفی کانن)
من برای این امر 2 تا مشخصه میبینم که یکی برمیگرده به لنزی که روی دوربینم دارم و امکان باز شدن بیشتر دیافراگم و کاهش عمق میدان رو میده ضمن اینکه در نور کم هم عکس های خوبی میگیره . دلیل دوم هیکل دوربین هستش. با وجود عدم نیاز من یه هود بزرگ هم سر لنز بستم و ابعاد دوربین، عکس هاش رو خیلی پرطرفدار میکنه.
هر دو این امکانات فقط در دوربین های اس ال آر آینه ای فقط موجود است.
از قدیم هم گفتند که مردم عقلشون به چشمشونه
اینم بگم که من خودم وقتی بخوام برم مسافرت ترجیح میدم یه دوربین کوچک جیبی با خودم ببرم تا یه دوربین اس ال آر با 4 تا لنز.