با مشاهدهء رواج روزافزون رتوشهایی که پوست انسان را شبیه به چیزی میکنند که مجموعهای از مشخصات سطح بعضی از میوهها، پوست قورباغه، گچ ساختمان و گروهی از مواد پلاستیکی یادآوری میکند، بارها از خودم پرسیدهام «کدام آفریدهء خداوند پوستی با این کیفیات داشته است؟» به نمونهکارهای عکاسی تخصصی زیبایی نگاه میکنم، میبینم که حتی افراطیترین رتوشکار در غلیظترین رتوش نیز چنین رفتاری با پوست ندارد، بلکه در بسیاری از موارد با برجا گذاشتن آثاری طبیعی، سعی در واقعنمایی میکند.
امروزه موضوع رنگ پوست و رتوش آن در عکاسی خیلی مورد توجه است و کتب و دورههای آموزشی مختلفی با محوریت این مبحث منتشر شده و میشود. این بحث بهقدری اهمیت دارد که یکی از سنجههای محک دوربینها و سنسورهای جدید، بازنمایی رنگ پوست در آنهاست. پس با مسالهای کلیدی سروکار داریم که درک آن مطالعه و پختگی میطلبد. اما مالهکشی فوتوشاپی و تبدیل پوست به چیزی که فراوان شاهد آن هستیم نشان از درک ندارد، بلکه برعکس.
خواهش میکنم نگویید: «مردم این طور میخواهند». مردم از بین گزینههایی که به آنها ارائه میشود، انتخاب میکنند. دلایل اینچنینی آوردن برای پوشاندن ضعفهای کار، اشتباهی است روی اشتباههای دیگر.
روتوش حتی اگر خوب هم انجام بشه جزییات رو از بین میبره همیشه این سوال رو از خودم میکنم جوان کردن یک آدم پیر چه ارزشی داره اون چروک هایی که به راحتی روی صورت ایجاد نشده رو با منطق زیبا تر شده حذف کنیم که چی بشه البته هواداران زیادی هم داره اما هرگز برام جالب نبوده همچنین فیگور های که معمولا در آتلیه ها هست به نظرم واقعا مسخرست و عکس در ذهن ما در یک نگاه میسوزه مثل خبری که از روزنامه میخونیم و مصرفش همون روز هست و روز بعد بی ارزش میشه در صورتی که که شخص اگه خودش باشه و متوجه دوربین نشه خیلی دلنشین تر خواهد بود
رتوش خوب، تقریبا لازمه همهء عکسهای حرفهای است. اما شرط اول رتوش خوب آن است که بینندهء عکس متوجه آن نشود. 🙂
“مردم از بین گزینههایی که به آنها ارائه میشود، انتخاب میکنند.”
بسیار دلنشین بود این جمله شما و در اغلب موارد صدق می کند. به نظر من باید با ارتقای گزینه های ارائه شده به مردم ذائقه آنها را در مورد انتخاب عکس یا عکاس سخت گیر تر کرد
واقعیت امر همان بند آخر نوشته خودتان است ( مردم اینطور میخواهند ).
منظور از مردم ما ایرانی ها هستیم دوستانی دارم که در زمینه آتلیه فعالیت میکنند چند وقت پیش با یکی از آنها در مورد همین موضوع صحبت میکردم میگفت مشتری هایم عکسهایی با روتوش سنگین را بیشتر دوست دارند و از دیدن آنها لذت میبرند و به به چه چه میکنند!
بله از دید افرادی که در زمینه عکاسی به اطلاعات خوبی رسیده اند ، باید ها و نباید های عکاسی را میدانند روتوش سنگین اصلاً زیبا نیست و آنرا اصلاً تایید نمیکنند اما وقتی بحث مشتری و راضی نگاه داشتن مشتری وسط باشد مجبور میشویم برخی قوانین عکاسی را زیر پا بگذاریم!
نکته اینجاست که بسیاری از دوستان عکاس، به جهت مخفیکردن ضعفهای اساسی کارشان به ترفند رتوش زیاد متوسل میشوند. من تقریبا تردیدی ندارم که اکثر مشتریها، عکس خوب را بیشتر میپسندند تا عکس اغراق شده و غیر واقعی. البته به شرط اینکه عکس خوب به آنها عرضه شود.
در ضمن تعدادی از عکسهای شما را هم دیدم. سعیتان مشکور و ماجور باد. 🙂