چگونه با یک فریم دهان دیگران را آب بیندازیم؟

عکاسی از مواد غذایی یا عکاسی از غذا ، سخت است و نیاز به کسب مهارت و تجربه دارد؛ اما با توجه به تجهیزات مختلف و پیشرفت قابلیت‌های دوربین‌های عکاسی و تلفن‌های همراه، حتی با دوربین‌ گوشی‌های هوشمند نیز می‌توان تصاویر بسیار خیره‌کننده‌ای از مواد غذایی خلق کرد. البته برای رسیدن به یک نتیجه حرفه‌ای در این ژانر عکاسی به دوربین‌ و لنز‌های مناسب نیاز است. با تمام این تفاسیر، برای رسیدن به یک عکس اغوا کننده چه قواعدی را باید رعایت کرد؟ به چه تجهیزانی نیاز است تا به بهترین نتیجه ممکن رسید؟ در ادامه سعی شده است تا با تفسیر تکنیک‌ها و قواعد عکاسی از مواد غذایی، به سؤالاتی از این قبیل پاسخ داده شود. با پیکسل همراه باشید.

معمولاً قوانین و چهارچوب‌های بسیار محدودکننده چه در ژانر عکاسی از غذا و چه ژانرهای دیگر عکاسی، مطرح می‌شود. ولی حقیقت این است که تفاوت قائل شدن و تغییر این قواعد می‌تواند باعث ثبت تصاویر منحصر به فرد نیز بشود؛ بنابراین هر آنچه که در ادامه توصیه می‌شود صرفاً پیشنهاد‌هایی جهت رسیدن به نتیجه بهتر می‌باشد و باید با تمرین و تجربه به سبک شخصی خود دست‌یافت.

چه عاملی به گرفتن عکسی جذاب از یک خوراکی کمک بیشتری می‌کند؟

اولین و مهم‌ترین فاکتور در عکاسی از غذا، تأکید بر المان‌هایی است که بر خوشمزگی غذا اشاره دارد. معمولاً رنگ و بافت ظرف باید جذاب باشد و عکس به گونه‌ای گرفته شود که به‌خوبی در تصویر نمایان شود. به علاوه زمانی که مشغول ادیت عکس خود هستید اگر دهانتان آب نیفتد شک نکنید که یک جای کار اشتباه کرده‌اید.

نورپردازی

نکته‌ای که باید در نورپردازی به آن توجه داشت عدم استفاده از منبع نور و فلاش‌های کوچک در فواصل نزدیک نسبت به سوژه است. هر چه فاصله فلاش از سوژه کمتر باشد و یا اندازه آن کوچک‌تر باشد، سایه‌های ایجاد شده تند‌تر خواهند بود و تأثیر بدی بر روی ظاهر غذا می‌گذارد؛ بنابراین از فلاش‌های داخلی دوربین‌ها به صورت مستقیم هرگز نباید استفاده کرد. بهترین نور، نور غیرمستقیم خورشید است. همان نوری که از پرده عبور کرده و به سوژه تابیده می‌شود. ولی برای نورپردازی دلخواه و رسیدن به فضاسازی موردنظر استفاده از فلاش و سافت‌باکس می‌تواند بسیار مثمر ثمر باشد.

پس از چیدمان نور که هم می‌تواند نور پنجره و رفلکتور باشد و هم نور‌های استودیویی، باید سوژه را به‌گونه‌ای تزیین و چیدمان کرد که در جذاب‌ترین موقعیت خود قرار گیرد. ایده‌ال‌ترین موقعیت نور نسبت به سوژه به‌گونه‌ای است که با زاویه نسبتاً کم از سوژه به ظرف غذا تابیده شود. برای جذاب‌تر شدن غذا و درخشان‌تر شدن لبه‌های سوژه نیز می‌توان از یک منبع نور به‌عنوان بک‌لایت استفاده کرد ولی باید توجه داشت که شدت آن حدوداً باید دو برابر منبع نور اصلی باشد. برای پر کردن سایه‌ها نیز می‌توان از رفلکتور استفاده کرد و آن را در موقعیت مناسب قرار داد.

 

ترکیب‌بندی

یکی از قواعد مرسوم و تکراری که در ترکیب‌بندی همواره به آن اشاره می‌کنند، قرار دادن تصویر در نقاط طلایی و یک‌سوم میانی تصویر است. اگر در ترکیب‌بندی از خلاقیت کافی برخوردار نباشیم و یا به نتیجه دلخواه خود نرسیم، این تکنیک می‌تواند بسیار کار راه‌انداز باشد و تصاویری به ثبت برسد که از لحاظ بصری با دید بیننده کاملاً آشنا است. ولی خلاقیت در ترکیب‌بندی و رعایت نکردن اصول رایج می‌تواند نتیجه‌ای بسیار جذاب به همراه داشته باشد؛ به عنوان مثال قسمتی از بشقاب ممکن است که از قاب بیرون زده باشد و یا ظرفی کاملاً در مرکز تصویر قرار داده شده باشد. با این وجود کادربندی و چیدمان یکی از المان‌های مهم در ترکیب‌بندی است.

از دیگر فاکتور‌های تأثیرگذار، زاویه قرارگیری دوربین نسبت به سوژه است. در عکاسی از یک پیتزا‌ی تخت گرد، بهترین زاویه معمولاً کاملاً از بالاست درحالی‌که در عکاسی از یک لیوان بستنی بلند احتمالاً ۴۵ درجه بهترین زاویه قرارگیری دوربین است تا بر گرد بودن و انحنای اسکوپ‌ها در عکاسی بستنی‌ تأکید شود. هنگام عکاسی از یک برگر نیز بهترین زاویه، زاویه روبه‌رو است. بنابراین نوع غذا بسیار بر ترکیب‌بندی تأثیر می‌گذارد و با توجه به این که قرار است از چه سوژه‌ای عکاسی شود، باید به ترکیب‌بندی آن توجه کرد. یکی از کا‌رهایی که توصیه به انجام آن نمی‌شود، کج کردن دوربین هنگام عکاسی است. بسیاری فکر می‌کنند که چرخاندن دوربین در عکاسی مواد غذایی بر جذابیت تصاویر می‌افرازد. ولی در واقع تنها باعث سردرگمی بیننده و نامفهوم بودن عکس می‌شود. همیشه بهتر است که دوربین تراز قرار گیرد و اگر خطوطی در تصویر موجود است سعی شود که کاملاً صاف به نمایش دربیایند.

تجهیزات موردنیاز در عکاسی از مواد غذایی

در ادامه به تجهیزاتی که در عکاسی از مواد غذایی مورد نیز است اشاره خواهد شد؛ البته در صورت پرهزینه بودن این تجهیزات، می‌توان روش‌های دیگری را به کار گرفت که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

رفلکتور

رفلکتورها سطوح بازتاب‌دهنده‌ای هستند که معمولاً در جهت مخالف منبع نور اصلی قرار می‌گیرند و سایه‌های نامطلوب را پر می‌کنند

نور‌های استودیویی

اگرچه که بهترین نور برای نورپردازی نور طبیعی روز به حساب می‌آید ولی با توجه به اینکه کنترل شرایط نور اغلب سخت و مشکل خواهد بود و کیفیت نور روز نیز متغیر است، استفاده از نور‌های مصنوعی کار را بسیار راحت می‌کند. بهترین نور برای عکاسی استودویی، نور‌های نرم و محو هستند که باید توسط سافت‌باکس‌های بزرگ و فلاش بر روی سوژه تابانده شود. با توجه به اینکه فلاش‌های استودیویی نسبتاً گران‌قیمت هستند، می‌توان از فلاش‌های رودوربینی استفاده کرد. البته باید توجه داشت که نباید نور فلاش به صورت مستقیم بر روی سوژه بتابد و باید به نحوی نور را پخش کرد. این کار را می‌توان با سافت‌باکس‌های مخصوص فلاش‌های رودوربینی و یا کاغذ کالک انجام داد.

سه پایه

کاهش لرزش دوربین و گرفتن تصاویری با بالاترین وضوح، در عکاسی از غذا بسیار مهم است. برای رسیدن به این امر حتی در سرعت شاتر‌های بالا، استفاده از سه‌پایه توصیه می‌شود تا به تصویر باکیفیت‌تری دست یابیم.

راه‌های بسیار دیگری نیز به کار گرفته می‌شود تا بشقاب غذا در عکاسی جذاب‌تر به نظر برسد. در خیلی از مواقع می‌توان با تولید دود خفیف، آن را در عکس به عنوان بخار غذا در نظر گرفت. در خیلی از مواقع با دیافراگم‌های باز عکاسی می‌شود تا تنها قسمتی از غذا واضح به نظر برسد. به علاوه برخی توصیه می‌کنند تا با نیم استاپ بیشتر تصویر نوردهی شود تا سوژه تا حدودی روشن‌تر از حد معمول به نظر برسد. همان‌طور که گفته شد،

متن فوق تنها توصیه‌ای برای بهتر شدن نتیجه در عکاسی از غذاست و لازم است تا با تمرین و کسب تجربه، به سبک شخصی خود برسید.