رولی به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و شناخته‌شده‌ترین سازندگان دوربین‌های قطع‌متوسط و قطع کوچک، در سال 1920 در آلمان تاسیس شد و فعالیت خود را با ساخت دوربین‌های دولنزی آغاز نمود. نمونه‌ی اولیه‌ی این دوربین سرانجام در سال 1927 با نام رولیفلکس ساخته شد که از بدنه‌ای آلومینیومی به همراه فانوس چرمی استفاده می‌نمود. این دوربین، در روند پیشرفت خود شاتر میان‌لنز شرکت کمپور را جایگزین شاتر کانونی خود نمود که باعث محبوبیت آن برای مصارف استودیویی شد. متن پیش‌رو به بررسی روند پیشرفت دوربین‌های دولنزی و البته برخی دیگر از معروف‌ترین دوربین‌های رولی خواهد پرداخت.
رولی در دوران ابتدایی فعالیت خود قطع‌های مختلف را در ابعاد 24در24 میلی متر، 4در4 سانتی‌متر و حتی 9در9 سانتی‌متر امتحان نمود. تمامی این دوربین‌ها با نام رولیفلکس شناخته می‌شدند و در انتها قطع 6در6 سانتی‌متر به عنوان قطع غالب مورد قبول واقع شد. این دوربین‌ها با وجود آن‌که اغلب گران‌تر از رقبای خود بودند، اما با توجه به کیفیت بالا، فروش به نسبت خوبی داشتند. قیمت تمام‌شده‌ی دوربین‌های رولی، همواره از چالش‌های اصلی این شرکت در بازار بود؛ چرا که هرچند این دوربین‌ها در سطوح کاملا حرفه‌ای به کار گرفته می‌شدند، اما همواره بخش اعظم مشتریان رولی، آماتورها بوده‌اند. به طوری که این شرکت بیش از 2.6 میلیون نسخه دوربین رولی‌کورد (نمونه ارزان‌تر رولیفلکس) مابین سال‌های 1933 تا1976 به بازار عرضه نمود.
پس از رکود شرکت رولی به دلیل جنگ جهانی، صاحبان این شرکت برای نجات آن، تصمیم به همکاری با شرکت زایس و حتی شرکت اشنایدر واقع در آلمان غربی گرفتند. در ادامه و در دوران طلایی دهه‌ی 1950 – که بیش از 500 نمونه‌ی مشابه دوربین‌های دولنزی توسط دیگر سازندگان ساخته شد- این شرکت چندین میلیون دوربین رولی فلکس به فروش رساند. در میان نمونه‌های تقلیدی، دوربین‌های سری C مامیا به رقیبی جدی برای رولی تبدیل شدند. این دوربین‌ها با لنزهای قابل تعویض با فاصله کانونی 55 تا 250 میلی‌متر و امکان مشاهده‌ی عمق میدان از طریق منظره‌یاب، در تقابل با رولیفلکس با یک لنز نرمال غیر قابل تعویض و بدون امکان مشاهده‌ی عمق میدان، رولی را مجبور به ایجاد تغییراتی در ساختار دوربین‌اش کردند. البته رولی در ادامه دوربینی دولنزی با قابلیت تغییر لنز به بازار عرضه نکرد، در عوض، در حدود سال 1960 دو دوربین با لنزهای غیر قابل تعویض 55 میلیمتری و 135 میلی متری به بازار معرفی نمود که از نظر کیفی همانند دوربین‌های پیشین رولی از رقبای خود به مراتب بهتر و البته گران‌تر بود.
در اواخر دهه‌ی 1950 بازار دوربین‌های دولنزی اشباع شد، بسیاری از عکاسان خبری و عکاسان آماتور دوربین 35 میلیمتری را ترجیح می‌دادند و عکاسان استودیویی راغب به استفاده از دوربین‌های قطع‌متوسط اس‌ال‌آر مانند هاسلبلاد بودند، چرا که تغییر مگزین فیلم را امکان‌پذیر می‌نمود. در سال 1964، رولی با گسترش حوزه‌ی فعالیت خود و ساخت دوربین‌های سری رولی35 ( دوربین 35 میلیمتری استاندارد) و سری SL66 (دوربین‌های قطع متوسط اس‌ال‌آر) به حوزه‌های جدیدی قدم گذاشت.
رولی 35، در زمان ساخت، کوچک‌ترین دوربین 35 میلیمتری موجود در بازار بود که از لنز زایسTessar 40mm f/3.5 استفاده می‌نمود. این دوربین که از روش ساده‌ی فوکوس دستی مقیاسی (Scale focus) استفاده می‌نمود، در روند پیشرفت خود از لنز زایس Sonnar 40mm f/2.8 نیز بهره برد و مدل‌های مختلفی از آن به بازار عرضه شد. این دوربین به دلیل قابلیت استفاده از فوکوس ناحیه‌ای (Zone focus) یکی از دوربین‌های محبوب عکاسی خیابانی نیز بوده است. در ادامه و در میانه‌ی دهه‌ی 1960 رولی دوربین اس‌ال‌آر 35 میلیمتری خود را عرضه نمود که از لنزهای زایس و اشنایدر در دامنه 25 تا 200 میلی‌متر بهره می‌بردند. با این حال، این بازار اغلب به آماتورها تعلق داشت و رولی در مقایسه با دوربین‌های اس‌ال‌آر 35 میلیمتری ژاپنی، که دامنه‌ی 7.5 تا 800 میلی‌متر و البته لنزهای زوم را پوشش می‌دادند، به حاشیه رانده شده بود. از این‌رو، در اوایل دهه‌ی 1970، رولی 16 لنز جدید به بازار عرضه کرد که البته تمامی آن‌ها لنزهای ثابت بودند. هرچند در دهه‌ی 1980، رولی دوربین‌های فوکوس خودکار 35 میلیمتری از قبیل دوربین‌های 2000 و 3003 به بازار عرضه کرد اما به دلیل قیمت بالا و عدم توانایی رقابت با رقبای ژاپنی این پروژه نیز در مدت کوتاهی به شکست انجامید.
اما در مورد دوربین‌های قطع متوسط اس‌ال‌آر، در دهه‌ی 1960 دوربین SL66 برای مقابله با رقیب پرطرفدار خود، یعنی هاسلبلاد، به بازار عرضه شد که البته نیازمند قابلیت‌های بیشتر و البته کارامدتری نسبت به رقیبانش بود؛ این دوربین علاوه بر فانوس داخلی با طول 5 سانتی‌متر (برای دست‌یابی به فوکوس فاصله‌ی نزدیک) و قابلیت تیلت 8 درجه‌ای (که البته با توجه به قطع مربع دوربین در صورت چرخش 90 درجه‌ای به قابلیت سوئینگ تغییر می‌کرد)، امکان استفاده‌ی معکوس بسیاری از لنزهای رولی بدون نیاز به مبدل را برای کاربران فراهم می‌کرد که برای ماکروگرافی مورد استفاده قرار می‌گرفت. همچنین لنزهای ساخته شده توسط شرکت‌های زایس و اشنایدر ، امکان رقابت با هاسلبلاد را فراهم می‌آورند. این لنزها در گستره‌ی فوق‌العاده‌ی 40 تا 1000 میلی‌متر عرضه شدند که البته باید لنز فیش‌آی 30 میلی‌متر و لوازم جانبی مختلف از قبیل بک پولاروید، نورسنج داخلی، عدسی‌های کلوزآپ، فلاش حلقه‌ای و … نیز اشاره نمود.
پس از بحران‌های مالی فراوان، رولی بخشی از کارخانه خود را به سنگاپور منتقل نمود. یکی از شاخص‌ترین دوربین‌های ساخت این شرکت در سنگاپور که در فوتوکینای 1974 ارائه شد، رولیفلکس SLX بود که اولین دوربین قطع‌متوسط مجهز به میکروپروسسور بود که انتخاب دیافراگم و شاتر را به طور الکتریکی مقدور می‌ساخت. مدل ارتقاء یافته‌ی این دوربین در سال 1978 سبب شد تا رولی به شکلی جدی از هاسلبلاد پیشی بگیرد.
رولی در ادامه با تولید دوربین‌های سری 6000 از میانه‌ی دهه 1980 آخرین سری‌های موفق خود را ساخت که امکان اتصال بک‌دیجیتال بر روی آن‌ها وجود دارد. آخرین دوربین قطع متوسط رولی ،یعنی دوربین Hy6، بسیار وام‌دار سری 6000 است. این سری به همراه دوربین Hy6 در متنی جداگانه بررسی خواهند شد.
[…] آمریکای جنوبی، خاورمیانه، آفریقا و آسیا داشت. دوربین رولی‌فلکسی مایر همیشه از گردنش آویزان بود و به عضوی جدایی‌ناپذیر […]