مانت به دهانه فلزی محل نصب لنز گفته می‌شود، یعنی همان سوراخی که لنزها روی آن بسته میشوند و روی بدنه دوربینها قرار دارد. نوع مانت یا دهانه لنز یکی از مشخصه های کلیدی هر دوربین با قابلیت تعویض لنز است. چه بسا دوربینی قابلیت تعویض لنز داشته باشد اما لنزهای موجود برای دهانه لنز دوربین نایاب باشند یا لنزهای موجود از کیفیت پایینی برخوردار باشند. در حال حاضر بیش از دهها استاندارد برای دهانه لنز دوربینها موجود است. معمولاً هر یک از کمپانی های سازنده دوربین که سازنده لنز هم هستند، استاندارد خاصی برای دوربینهای خود تعریف میکنند. و در مواردی بر اساس نیاز تعداد این استانداردها برای یک کمپانی به چند مورد میرسد.
برای مثال کمپانی کانن در سال 2012 همزمان با معرفی اولین دوربین بدون آینه خود یعنی EOS M یک استاندارد جدید بنام EF-M بهمراه 2 لنز جدید برای آن معرفی کرد. زیرا این دوربین سنسوری هم اندازه با دوربینهای DSLR غیرفول‌فریم داشت اما در صورتی که از دهانه لنز EF-S که مختص دوربینهای DSLR غیر فول‌فریم کانن است برای این دوربین استفاده میشد، فاصله ایجاد تصویر با مشخصات درج شده روی لنز یا Flange focal distance آن لنزها طراحان را مجبور میکرد دوربینی با ضخامت بیشتر و اندازه برگتر تولید کنند. پس کانن یک استاندارد جدید برای لنزهای این سری تعریف کرد!
باید توجه داشت که استانداردهای دارای Flange focal distance کوتاهتر با نصب یک جسم خارجی روی بدنه قابل افزایش است ، اما Flange focal distance بلندتر قابل کاهش نیست!
بهمین دلیل مانتهای جدیدتر با Flange focal distance کوتاهتر تولید میشوند تا امکان استفاده از لنزهای متنوع از طریق نصب یک تبدیل ساده وجود داشته باشد.
از سوی دیگر بسیاری از تولیدکننده های دوربین تصویر برداری ، تولیدکننده لنز نیستند و بر روی بدنه های تولیدی خود از مانتهای استاندارد دیگر کمپانی ها استفاده میکنند و در مواردی دوربینهای خود را با چندین مانت ارائه میکنند تا بیشترین سازگاری میان لنز و بدنه ایجاد شود. برای مثال کمپانی بلک مجیک دوربینهای تصویربرداری خود را با مانتهای EF ، PL و MFT ارائه میکند و معمولا هیچ تفاوت قیمتی بین یک مدل دوربین با مانت مختلف وجود ندارد.
این سه مانت رایج ترین مانتهای دوربینهای تصویربرداری هستند. اما کدام یک بر دیگری ارجحیت دارد؟
مانت MFT که مخفف Micro Four Thirds system یا سیستم میکروچهارسوم است، برپایه‌ی استانداردیست که در سال 2008 توسط المپوس و پاناسونیک عرضه شده و با Flange focal distance بسیار کوتاه به سازندگان اجازه میدهد دوربینها و لنزهایی کوچکتر و در نتیجه ارزانتر بسازند. این مانت با وجود جدید بودن به سرعت به محبوبیت بالایی دست یافت و هم اکنون لنزهای با کیفیت و سبکی بر پایه آن موجود است. تاجایی که برخی شرکتها مثل بلک مجیک برخی دوربینهای کاملاً سینمایی و حرفه ای خود را با این استاندارد عرضه میکنند. حتی GoPro این استاندارد را برای اولین محصول دارای قابلیت تعویض لنز خود یعنی E1 برگزیده.
از دیگر مانتهای رایج برای دوربینهای تصویربرداری مانت EF کانن است. EF مخفف Electro-Focus میباشد که به قابلیت فوکوس الکترونیکی اشاره دارد. این قابلیت در سال 1987 یعنی زمان معرفی استاندارد EF ، قابلیت برجسته‌ای برای یک لنز بود. این استاندارد بطور خاص برای دوربینهای عکاسی معرفی شد اما با افزایش کیفیت تصویربرداری دوربینهای کانن و محبوبیت این دوربینها در بین تصویربرداران حرفه‌ای و به تبع آن ساخت لنزهای باکیفیت مناسب برای تصویربرداری توسط کانن، به استانداردی رایج برای دوربینهای تصویربرداری تبدیل شد.
و اما استاندارد PL که مخفف Positive Lockاست حرفه ای ترین استاندارد سینمایی‌ست. این استاندارد توسط ARRI بزرگترین تولیدکننده تجهیزات سینمایی دنیا و بعنوان جایگزینArri bayonet با flange focal distance برابر با آن و در اوایل دهه 80 برای دوربینهای فیلمبرداری 16 و 35 میلیمتری عرضه شد. استانداردی مناسب برای لنزهای بزرگ و سنگین سینمایی که میزان محبوبیت لنزهای آن بحدی است که حتی کانن که خود تولید کننده لنزهای سینمایی ست، دوربینهای سینمایی خود را علاوه بر مانت EF با مانت PL هم عرضه میکند.
بطور خلاصه اگر قرار باشد یک سازنده دوربینهای حرفه‌ای سینمایی با سنسور سوپر35 (که خود تولید کننده لنز نیست) یک مانت را برای دوربینهای خود برگزیند آن استاندارد PL خواهد بود. البته به استثنای پاناویژن که استاندارد PV که مخصوص خودش است را داراست.
در مجموع و با توجه به اینکه برخی دوربینهای تصویربرداری با چند استاندارد مختلف ارائه میشوند، انتخاب مانت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اما با توجه به موجود بودن لنزهای با کیفیت برای تمام استانداردهای مذکور، قطعاً آنچه بیش از همه بر این انتخاب تاثیرگذارخواهد بود لنزهای از پیش خریداری شده توسط کاربر و یا تنوع لنزهای موجود در بازار (خصوصاً برای اجاره) میباشد. ضمن اینکه استانداردهای جدید مثل E-Mount سونی هم گرچه از ظاهراً متفاوت از این استانداردهاست، اما به گونه ای طراحی شده از طریق مبدلهای ساده و بدون شیشه، نهایت سازگاری را با لنزهای موجود برپایه استاندارهای قدیمی‌تر دارا باشد. در نتیجه بیش از اینکه مانت عامل انتخاب لنز باشد، این لنزهای در دسترس و مناسب هستند که دلیل انتخاب یک استاندارد خاص برای مانت دوربین هستند!
ممنون از شما